Τετάρτη, Ιουνίου 23, 2010

Ο Πειραιάς της Ελλάδας... Το λιμάνι του ΠΑΜιστάν


Γεια σας,
η σημερινή κινητοποίηση του ΠΑΜΕ στο λιμάνι του Πειραιά μου έχει γεννήσει μία απορία: Το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ πολεμούν τις αποφάσεις της κυβέρνησης ή τον τουρισμό.? Γιατί έχουν μπει σε ένα παιχνίδι δύναμης με φόντο τον τουρισμό?

Μπορεί τα μέτρα να είναι σκληρά, μπορεί να μας πλήττουν όλους και να προσπαθούμε να δούμε τι θα κάνουμε, όμως αυτός δεν είναι λόγος να καταστρέφουμε τις ελπίδες μας. Μην κρυβόμαστε, λανθασμένες επιλογές (επιχειρηματικές - πολιτικές - οικονομικές) έχουν καταστρέψει κάθε πιθανότητα ανάπτυξης στην βιομηχανία και τα αγροτικά. Το μόνο που μας έχει μείνει είναι ο τουρισμός και πρέπει να τον διαφυλάξουμε με νύχια και με δόντια.

Το δικαίωμα στην απεργία, όπως και οποιοδήποτε άλλο κεκτημένο δικαίωμα, έχει αξία μόνο αν του δίνουμε αξία. Στην Ελλάδα, ορισμένοι έχουν παρεξηγήσει τα δικαιώματα και με τις πράξεις τους τα καταστρέφουν αντί να τα διαφυλάττουν.

Κανείς δεν διαφωνεί ότι τα μέτρα είναι σκληρά. Ακόμα και συνδικαλιστές του ΠΑΣΟΚ έχουν ξεσηκωθεί και συγκρούονται ευθέως με την κυβέρνηση. Τι είναι αυτό που κάνει τους συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ να καταπατούν τα δικαιώματα των άλλων πολιτών (τους οποίους επίσης επηρεάζουν τα μέτρα) και να παρανομούν?

Σήμερα, με το "έτσι θέλω", δύο σωματεία της ΠΝΟ (από τα 14) αποφάσισαν να κλείσουν το λιμάνι και να καταπατήσουν το δικαίωμα των συμπολιτών τους για ελεύθερες μετακινήσεις. Πάνω στα πλοία την κατάληψη την έκαναν ορισμένοι -ελάχιστοι- ναυτικοί και πολλοί φοιτητές, για να ενισχύσουν την εικόνα που θα μεταδώσουν τα ΜΜΕ.

Ακόμα και αν δεχθούμε ότι αυτά τα δύο σωματεία διακρίνουν σοβαρούς λόγους απεργίας -έναντι των υπολοίπων 12-, αυτό δεν είναι λόγος για να καταστρέφουν την τουριστική εικόνα της χώρας και τις ανάγκες της κοινωνίας για μετακινήσεις.

Αν ήθελαν πραγματικά να πιέσουν την κυβέρνηση και τους πλοιοκτήτες, υπήρχαν και άλλοι τρόποι. Π.χ. θα μπορούσαν να αποκλείσουν τα γραφεία των εταιριών που εργάζονται ή θα μπορούσαν να έκλειναν τα κυλικεία των πλοίων (τεράστιο ποσό εσόδων των εταιριών είναι από τις πωλήσεις στα κυλικεία) ή ακόμα και να "παρακρατούσαν" τις εισπράξεις των κυλικείων μέχρι να βρεθεί λύση.

Σε ηπιότερη μορφή κινητοποιήσεων, θα μπορούσαν να είναι στις εισόδους των πλοίων, χωρίς να εμποδίζουν την επιβίβαση - αποβίβαση και να μοιράζουν φυλλάδια (μεταφρασμένα και σε άλλες γλώσσες) λέγοντας ότι: "Εμείς οι ναυτικοί δουλεύουμε για να απολαμβάνετε ασφαλή ταξίδια και δεν απεργούμε σεβόμενοι το δικαίωμα σας... μπλα μπλα μπλα... Τα αιτήματά μας είναι.... μπλα μπλα μπλα... Σας ζητάμε να μας στηρίξετε αν θέλετε και να υπογράψετε στο βιβλίο που είναι στην ρεσεψιόν... μπλα μπλα μπλα..."

Βέβαια, με αυτές τις μορφές κινητοποίησης, δεν θα είχαν πιθανότητα να "ακουστούν" πρώτο θέμα στα δελτία ειδήσεων. Στην "τηλεοπτική δημοκρατία" βλέπετε, μείζον θέμα είναι το πρώτο και τα υπόλοιπα είναι απλά συζήτηση για να περάσει η ώρα.

Όμως είτε με την σημερινή αντίδραση, είτε με ηπιότερη, δεν νομίζω ότι θα λυθεί κάποιο πρόβλημά τους. Με μία διαφορά: Σήμερα έχασαν την κοινή γνώμη από δίπλα τους και την έβαλαν απέναντι...

Και κάπως έτσι φτάνουμε σε αυτό που ανέφερα πριν: την χρήση των δικαιωμάτων μας! Οι συνδικαλιστές θέλουν απλά να φωνάζουν, να γκρινιάζουν, να ξεσηκώνουν γιατί αυτό τους δίνει λόγο ύπαρξης και δύναμη για να πλησιάσουν στον στόχο τους που είναι μία έδρα στην Βουλή.

Κανένα συνδικαλιστικό όργανο δεν συμμετέχει και δεν θέλει να υπάρχει διάλογος για λύση των προβλημάτων. Όμως οι πολίτες-εργαζόμενοι, δεν είμαστε υποχρεωμένοι να υποστηρίζουμε τις προσωπικές και πολιτικές φιλοδοξίες των συνδικαλιστών.

Καλούμαστε να διαφυλάξουμε τα δικαιώματά μας από την "χούντα" των συνδικαλιστών. Μία "χούντα" που στην σημερινή κατάσταση έχει μετακινηθεί από την άκρα δεξιά στην άκρα αριστερά. Μία "χούντα" που λέει ότι αγωνίζεται για τα εργασιακά μας δικαιώματα, προσπαθώντας να παγιώσει την παρουσία της μέσω της καταστροφής.

Πραγματικά σέβομαι την άποψη οποιουδήποτε συνδικαλιστή, από οποιοδήποτε πολιτικό χώρο. Επίσης, είμαι έτοιμος να δεχτώ την θέλησή του να υποστηρίξει τα δικαιώματα όλων των εργατών. Αρκεί και εκείνος να σέβεται τους νόμους και την κοινή λογική της δημοκρατίας που μοιραζόμαστε. Αρκεί να με αντιμετωπίζει ως ίσο προς αυτόν πολίτη και να μου αναγνωρίζει το δικαίωμα να έχω διαφορετική άποψη. Η πάγια τακτική του ΠΑΜΕ στις διαφορετικές απόψεις, είναι "είστε ζώα, δεν καταλαβαίνετε"...

Στην δημοκρατία μας, πρέπει να σεβόμαστε τους νόμους και τις αποφάσεις των δικαστηρίων. Πρέπει επίσης να σεβόμαστε την κοινή λογική και να πράττουμε για το συμφέρον της χώρας μας. Όταν οι πολιτικοί κάνουν λάθη, δεν θα λυθεί τίποτα αν αρχίσουν και οι πολίτες να κάνουν λάθη.

Πάνω από όλα, πρέπει να σεβόμαστε την θέση του καθενός... Δεν μπορεί το 7% (του ΚΚΕ) να διεκδικεί το αλάθητο από το υπόλοιπο 93%, που δεν υποστήριζε την σημερινή απεργία... Με τις πράξεις του, το ΚΚΕ δεν προσπαθεί να μεγαλώσει το ποσοστό του στην κοινωνία, αλλά να διατηρήσει αυτό που έχει...

Και έρχεται η απορία: Μήπως το ΚΚΕ σημαίνει: Κάνουμε Καταστροφές Ελεύθερα?

Σας ευχαριστώ,

Γιώργος Φακίτσας

Όλοι βρίζουν την θάλασσαν, ενώ πταίει ο άνεμος.

Δημήτριος Καμπούρογλου, 1852-1942, Έλληνας γνωμικογράφος


Κυριακή, Ιουνίου 13, 2010

Η ρευστότητα των δεδομένων...


Γεια σας,
η στασιμότητα στην πολιτική είναι ιδιαίτερα επικίνδυνη, όπως εξαιρετικά επικίνδυνη είναι και η αβεβαιότητα. Δυστυχώς σήμερα έχουμε να αντιμετωπίσουμε και τα δύο. Ενώ θα έπρεπε να έχουμε μία σταθερή πορεία και να πηγαίνουμε ολοταχώς προς τον στόχο μας, εμείς βαδίζουμε προς μία κατεύθυνση (ελπίζω την σωστή), χαζεύοντας όμως και τις βιτρίνες που βρίσκουμε μπροστά μας...

Το κακό δεν είναι οι ματιές που ρίχνουμε δεξιά και αριστερά, ούτε η χαλαρή διάθεσή μας... Το κακό είναι ότι μπορεί να χάσουμε τον στόχο μας και να καταλήξουμε σαν γιαγιά με αλτσχάιμερ να περιπλανόμαστε σε άγνωστους, αφιλόξενους και δαιδαλώδεις δρόμους... Και πάλι όμως υπάρχει ελπίδα, αφού υπάρχουν δύο ενδεχόμενα: ή θα μας βρει κάποιος και θα μας βάλει σε ίδρυμα, ή θα μας σκοτώσει κανένας ναρκομανής για το 1 ευρώ που έχουμε στην τσέπη μας...

Με αυτά και με αυτά, έχουν περάσει αρκετοί μήνες από τις εκλογές και πάλι έχουμε κλειστεί στο καβούκι μας, περιμένοντας το θαύμα και την Θεία Πρόνοια για να μας σώσει...

Όμως νομίζω ότι είναι η καταλληλότερη στιγμή για να ξεκαθαρίσουν ορισμένα θέματα. Να γίνουν οι απαραίτητες ρήξεις, να ξεφορτωθούμε ορισμένα βάρη και να βγούμε μπροστά. Γιατί η πολιτική δεν έχει κεκτημένα, δεν έχει συμβόλαια και δεν πρέπει να έχει και φιλίες...

Το ισοπεδωτικό καθεστώς που έχει αρχίσει να διαμορφώνεται, δεν οφείλεται μόνο στο αίσθημα των πολιτών. Οφείλεται, κυρίως, στην στάση των πολιτικών που αρνούνται να αποβάλουν από το λεξιλόγιο και την σκέψη τους τους όρους: κομματική γραμμή, πολιτικό κόστος και κομματικό συμφέρον.

Λέξεις που μπορεί παλιότερα να αντιμετωπιζόντουσαν με σοβαρότητα, σήμερα όμως αντιδρούμε με σκεπτικισμό και δυσπιστία απέναντί τους. Ο λόγος είναι απλώς: το πολιτικό κόστος, το κομματικό συμφέρον και η κομματική γραμμή, είναι πλέον εκ διαμέτρου αντίθετα με το κοινωνικό συμφέρον και την βελτίωση την πολιτείας...

Αδυνατώ να αντιληφθώ ποια είναι η έννοια της κομματικής γραμμής, όταν αυτή είναι αντίθετη με την άποψη της κομματικής βάσης. Επίσης, μου είναι δύσκολο να καταλάβω, πως ένας πολιτικός ή κόμμα, αποφεύγει το πολιτικό κόστος πράττοντας αντίθετα με την άποψη των ψηφοφόρων του. Κατά συνέπεια, δεν μπορώ να συσχετίσω το κομματικό συμφέρον που δεν ενδιαφέρεται για τα μέλη του κόμματος...

Παραδείγματα υπάρχουν σε όλες τις παρατάξεις... Η ΝΔ απομακρύνεται από το κέντρο που της είχε προσφέρει την εξουσία και βαδίζει προς μία δεξιά πορεία, που της εξασφαλίζει την θέση της αξ. αντιπολίτευσης. Συγχρόνως, η διάσπασή της για δεύτερη φορά (αν θεωρηθεί πρώτη η εμβόλιμη παρουσία του ΛΑΟΣ), από την κ. Μπακογιάννη, εξανεμίζει οποιαδήποτε δυνατότητα συσπείρωσης.

Από την άλλη, το ΠΑΣΟΚ προσπαθεί να περιορίσει τις φθορές που δημιουργεί η κυβερνητική θητεία (σε αυτή την δύσκολη στιγμή) και οι εσωτερικές τριβές μεταξύ μελών της κυβέρνησης και ιστορικών στελεχών. Προσπαθεί να συνδυάσει την σοσιαλιστική ιδέα με τον κυβερνητικό ρεαλισμό. Πολύ δύσκολο, αν όμως καταφέρει να το πετύχει θα έχει τις λιγότερες φθορές στο εσωτερικό του.

Στην Αριστερή πτέρυγα τα πράγματα είναι ιδιαίτερα ρευστά για όλους. Το ΚΚΕ φαίνεται πως κάνει την ύστατη προσπάθεια να παραμείνει στην επικαιρότητα, με αμφιλεγόμενες μεθόδους. "Όλα ή τίποτα" φαίνεται να υποστηρίζει ο Περισσός, παίζοντας τα ρέστα του...

Στον Συνασπισμό/Σύριζα φαίνεται πως τα πράγματα δεν θα είναι ποτέ ίδια... Η ανανεωτική πτέρυγα, αντιλαμβανόμενη ότι η κατάσταση αποτελεί ευκαιρία για μία πιο "συζητήσιμη" Αριστερά, προχωράει στην επανίδρυση ενός τύπου ΕΑΡ... Ίσως η προσπάθεια να είναι προς την σωστή κατεύθυνση, η ιστορία θα δείξει... Ίσως όμως αυτή η κίνηση να αποσυσπειρώσει τους Αριστερούς και να τους οδηγήσει είτε εκτός δράσης, είτε πιο κοντά στο ΠΑΣΟΚ, ώστε να αποφευχθεί η ισχυροποίηση της Δεξιάς...

Πολιτικοί και κόμματα, οφείλουν να αντικρίσουν την κατάσταση με ρεαλισμό. Οι χαρακτηρισμοί: Δεξιός - Αριστερός, Φιλελεύθερος - Προοδευτικός κλπ, έχουν "ξεκλειδώσει". Οι πολίτες δεν παραμένουν κολλημένοι σε ορισμούς, ούτε σε ντε-φακτο λύσεις. Μπορεί κάποιος να υποστηρίζει σε ένα θέμα το ΚΚΕ και σε κάποιο άλλο να συμφωνεί με τον ΛΑΟΣ. Από το ένα άκρο, στο άλλο...

Με την ίδια αντίδραση των πολιτών, πρέπει να λειτουργούν και οι πολιτικοί. Σεβόμενοι την ιδεολογία τους, πρέπει να ανοίξουν τα μυαλά και τα αφτιά τους, σε απόψεις και ιδέες πέρα από τις περιφραγμένες ιστορικές γραμμές... Η σύγχρονη άσκηση της πολιτικής δεν μπορεί να περιορίζεται σε μανιφέστα και διακηρύξεις, αλλά οφείλει να ισορροπεί ανάμεσα σε αυτά και να επιλέγει τις πιο κατάλληλες και ρεαλιστικές λύσεις σε κάθε πρόβλημα.

Σίγουρα είναι απαραίτητες οι ιδεολογίες και ο διαχωρισμός. Όμως η πράξη και η καθημερινότητα αποδεικνύει ότι οι ιδεολογίες σήμερα είναι απλά ένας τρόπος αυτοχαρακτηρισμού και διεκδίκησης της εξουσίας προεκλογικά, ενώ μετεκλογικά είναι ο ρεαλισμός... Καμία ιδεολογία δεν περιλαμβάνει τα σκάνδαλα, την ζημιογόνα πράξη προς το κράτος και την καθεστωτική αντιμετώπιση της πολιτικής... Πως εμφανίστηκαν λοιπόν?

Μπορεί η πολιτική να φαίνεται πως ισοπεδώνεται, όμως νομίζω δεν είναι έτσι. Βρισκόμαστε στο μεταβατικό στάδιο, όπου ο "ιδεολογικός" ρεαλισμός διαδέχεται την ιδεολογική θεωρία στην άσκηση της εξουσίας. Σίγουρα αργήσαμε, όμως συμβαίνει... Απλά πρέπει να κινηθεί γρηγορότερα, ώστε να απελευθερωθούν δυνάμεις που μπορούν και θέλουν να πάνε την Ελλάδα μπροστά...

Κουράγιο..

Σας ευχαριστώ,

Γιώργος Φακίτσας

Το να σκοτώνεις έναν άνθρωπο για να υπερασπισθείς μια ιδέα, δεν είναι η υπεράσπιση μιας ιδέας, είναι ο φόνος ενός ανθρώπου.

Jean-Luc Godard, 1930-, Γάλλος σκηνοθέτης


Κυριακή, Ιουνίου 06, 2010

Τα παιχνίδια με την λάσπη...


Γεια σας,
πολλοί αμφισβητούν την δυνατότητα του πολιτικού συστήματος να αντέξει την κρίση και να μας οδηγήσει έξω από αυτή. Υπουργοί και βουλευτές της κυβέρνησης, αμφισβητούν τις ικανότητες συναδέλφων τους, να διαχειριστούν τα χαρτοφυλάκια που τους έχουν ανατεθεί. Μέσα σε όλη αυτή τη λασπολογία και σκανδαλολογία, η κυβέρνηση έχει το χρέος να κάνει τις απαραίτητες κινήσεις - τομές, ώστε η κατάσταση της οικονομίας να αλλάξει...

Η αγανάκτηση των πολιτών είναι διάχυτη. Όχι μόνο για την οικονομική κατάσταση, αλλά και για την διαπλοκή μεταξύ των πολιτικών και διάφορων συμφερόντων, π.χ. εκκλησία, επιχειρήσεις.

Όλοι μας γνωρίζουμε ότι υπάρχουν πολιτικές ευθύνες για τα θέματα της Siemens & του Βατοπεδίου. Και για να είμαι ειλικρινής, μακάρι να ήταν τα μόνα φαινόμενα διαπλοκής. Όλοι επίσης γνωρίζουμε ότι οι προμήθειες στο δημόσιο ακολουθούσαν το γνωστό τρόπο λαδώματος, είτε σε διευθυντές, είτε σε υπεύθυνους αγορών. Ας μην λέμε μπούρδες λοιπόν...

Δεν περιμένει κανείς μας, από τις εξεταστικές να "βγάλουν λαβράκι"... Θα βρεθούν 2-3 βουλευτές που τα πήραν και θα μας το παρουσιάσουν σαν κάθαρση... Απλά θα έχουν βρει ακόμα μία ατάκα για να μας διαφημίσουν στις επόμενες προεκλογικές περιόδους... Δεν θα έχουν βρεθεί όμως όλοι όσοι τα πήραν. Δεν γίνεται να καθαρίζεις το σπίτι σου, πετώντας λάσπη στα παιδιά που παίζουν...

Όμως αυτό που πρέπει να αντιληφθούν είναι ότι μόνοι τους δημιούργησαν την σημερινή κατάσταση. Μόνοι τους "έφθειραν" τον θρόνο της εξουσίας και τώρα μας ζητούν να τους δώσουμε την άδεια να τον διορθώσουν...

Πόσο αληθής μπορεί να είναι η κάθαρση? Καθόλου... Δεν πιστεύει κανείς ότι οι βουλευτές δεν ήξεραν ποιος τα έπαιρνε και ποιος υπέγραφε απαράδεκτες συμβάσεις... Ακόμα όμως και αν ισχύει η άγνοια, δεν είναι άλλοθι. Ο ρόλος της Βουλής είναι ελεγκτικός προς την κυβέρνηση... Αν δεν κατάφεραν να ανταποκριθούν στον ρόλο τους, είναι ανίκανοι και επικίνδυνοι.

Οι πολιτικοί αρχηγοί έχουν μία μοναδική ευκαιρία μπροστά τους. Αν θέλουν, μπορούν να δημιουργήσουν συνθήκες περισσότερου ελέγχου και διαφάνειας, περισσότερης ισότητας, περισσότερου αισθήματος δικαίου...

Κάποιοι πολιτικοί λένε ότι όταν οι συνδικαλιστές ενός κλάδου αντιδρούν, τότε τα μέτρα είναι σωστά για την πλειοψηφία των πολιτών. Συμφωνώ, εν μέρει... Όμως για τα μέτρα της κάθαρσης και της διαφάνειας δεν είδαμε να αντιδρούν οι βουλευτές... Ενώ όλοι λένε ότι πρέπει να αλλάξει το σύστημα, δεν βλέπουμε καμία κίνηση προς αυτή την κατεύθυνση...

Οι πολίτες που φώναζαν και χειρονομούσαν έξω από την Βουλή, δεν το έκαναν μόνο για την κατάσταση της οικονομίας. Το έκαναν περισσότερο για την συμπεριφορά και τον τρόπο δράσης των πολιτικών... Αυτό το πολιτικό σύστημα που περιλαμβάνει την ασυλία, την παραγραφή και τον περιορισμό της ευθύνης των υπουργών, είναι καταδικασμένο και πνέει τα λοίσθια..

Ένα πολιτικό σύστημα που διεκδίκησε και εδραιώθηκε με την υπόσχεση της δημοκρατίας, έχει εκτελέσει το έργο του... Είναι γεγονός ότι η σημερινή πολιτική γενιά πέτυχε τον στόχο της να ισχυροποιήσει την δημοκρατία στην χώρα. Πέραν όμως αυτού, απέτυχε σε οποιοδήποτε άλλο τομέα.

Θα μου πείτε, ποιο είναι το πολιτικό σύστημα που πρέπει να διαδεχθεί το υπάρχον? Δεν ξέρω ποιο είναι το σύστημα, ξέρω όμως ποια είναι τα μέλη του: οι νέοι άνθρωποι, η νέα γενιά... Μία γενιά που δεν ευθύνεται για την σημερινή κατάσταση, που έχει περισσότερη όρεξη για να δημιουργήσει, που έχει περισσότερες γνώσεις και που μπορεί να ανταποκριθεί στα σημερινά δεδομένα.

Τρόποι υπάρχουν πολλοί για να δημιουργηθούν οι συνθήκες όπου θα λειτουργεί η δημοκρατία και ο έλεγχος στην εξουσία. Π.χ. μέγιστη βουλευτική θητεία σε 2 τετραετίες, άρση ασυλίας, δημιουργία ελεγκτικών μηχανισμών για υπουργικές αποφάσεις...

Δεν μας λείπουν οι ιδέες και οι απόψεις, μας λείπει η θέληση και η όρεξη για να πάμε μπροστά...

Σας ευχαριστώ,

Γιώργος Φακίτσας

Αν απουσιάζει η δικαιοσύνη, τι άλλο είναι πολιτική εξουσία, παρά οργανωμένη ληστεία;

Ιερός Αυγουστίνος, 354-430, Άγιος