Πέμπτη, Ιανουαρίου 12, 2012

Ήταν δύο, ήρθε άλλος ένας και έμειναν... ΔΥΟ!!! (Ο ρόλος και η στάση του Λ. Παπαδήμου)


Γεια σας,
αφού επιτέλους γλυτώσαμε από τον "άχρηστο" Παπανδρέου, αποφύγαμε τον "ανίκανο" Σαμαρά, "αξιοποιήσαμε" τον Καρατζαφέρη και "σώσαμε" την χώρα από την χρεοκοπία του Δεκεμβρίου, είμαστε σε θέση να κοιτάμε το 2012 με κάθε ελπίδα!!!

Η επιλογή του κ. Παπαδήμου για την θέση του Πρωθυπουργού ήταν η καλύτερη επιλογή για να ηρεμήσουν τα πνεύματα στο εσωτερικό και το εξωτερικό. Οι κοινωνικές αντιδράσεις φαίνεται να έχουν μειωθεί (τουλάχιστον προς το παρόν) και οι δανειστές μας φαίνεται πως έχουν βρει όχι μόνο ένα δεκτικό συνομιλητή, αλλά και κάποιον που έχει την θέληση να εφαρμόσει τις πολιτικές που απαιτούν. Θα λέγαμε ότι βρισκόμαστε όλοι σε μία αμηχανία απέναντι στον νέο Πρωθυπουργό, προσπαθώντας να καταλάβουμε "τελικά τι θα κάνει ο Παπαδήμος?".

Αν όμως ψάξουμε το παρελθόν του, τότε θα δούμε ότι ο κ. Παπαδήμος ήταν μέρος ολόκληρου του συστήματος από την δεκαετία του 80 έως σήμερα. Σύμβουλος κυβερνήσεων και πρωθυπουργών (σε ΠΑΣΟΚ και ΝΔ), υψηλόβαθμη θητεία στην Τράπεζα της Ελλάδος και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.

Ο κ. Παπαδήμος ήταν εκείνος που διαπραγματεύθηκε το "κλείδωμα" της ισοτιμίας Ευρώ - Δραχμής. Ίσως αυτό να ήταν η αρχή του τέλους για την οικονομική μας προοπτική. Ο κ. Παπαδήμος ήξερε σίγουρα τα στοιχεία που στέλναμε στις Βρυξέλλες και κοροϊδεύαμε τους εαυτούς μας. Ο κ. Παπαδήμος ήταν σύμβουλος μακροοικονομικών θεμάτων του Πρωθυπουργού μέχρι λίγες μέρες πριν από την ορκωμοσία του για την θέση του Πρωθυπουργού.

Ουσιαστικά ο κ. Παπαδήμος ήταν ο άνθρωπος των παρασκηνίων όλα αυτά τα χρόνια! Και βέβαια αυτό δεν είναι κακό... Δεν μπορεί κανείς να τον κατηγορήσει για κάτι συγκεκριμένο, ούτε η στιγμή είναι κατάλληλη για αμφισβητήσεις και δημιουργία κλίματος αποσταθεροποίησης. Όμως όλο του το παρελθόν μου δημιουργεί δύο ερωτήματα:

1) Τι εξυπηρετεί ο διορισμός του? Η κυβέρνηση του κ. Παπαδήμου έχει ονομαστεί "Εθνικής Ενότητας", "Συνεργασίας", "Σωτηρίας". Όμως κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι μία κυβέρνηση που θα προέκυπτε μέσα από εκλογική διαδικασία, δεν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί το ίδιο.

Κατά την προσωπική μου άποψη, η κυβέρνηση του κ. Παπαδήμου ήρθε να διασώσει τον δικομματισμό και να ενώσει τα κόμματα εξυπηρετώντας τα συμφέροντα του καθενός από αυτά.

Το ΠΑΣΟΚ (τουλάχιστον ένα κομμάτι του) ήταν εμφανές ότι ήθελε να απαλλαγεί από τον Παπανδρέου και ήταν η πιο κατάλληλη στιγμή για να γίνει αυτό, αφού το περισσότερο βάρος της πολιτικής που είχε ακολουθήσει η κυβέρνηση είχαν καταφέρει να χρεωθεί σε εκείνον. Χωρίς να επιθυμώ να υπερασπιστώ κανέναν, δεν θεωρώ ότι είναι λογικό να απομακρύνεται ο επικεφαλής της κυβέρνησης και να μένουν στην θέση τους οι αντιπρόεδροι και σχεδόν όλοι οι υπουργοί.

Η ΝΔ ήθελε να ρίξει το ΠΑΣΟΚ από την κυβέρνηση, όμως δεν ήθελε συγχρόνως να πάρει πάρει την "καυτή πατάτα" των νέων μέτρων. Άρα μία μεταβατική κυβέρνηση ήταν η καλύτερη επιλογή. Θα μπορεί να ασκεί αντιπολίτευση στα μέτρα της κυβέρνησης, συμμετέχοντας συγχρόνως σε αυτή. Έτσι ο κ. Σαμαράς θα μπορέσει να αποτρέψει τα όποια εσωκομματικά "μαχαιρώματα" μπορεί να εμφανιστούν, θα έχει την ευκαιρία να προετοιμαστεί για τις εκλογές και θα μπορεί να "διαφημίσει" την συναίνεση που προσφέρει.

Τέλος, ο ΛΑΟΣ απλά έκανε πραγματικότητα αυτό που είχε "προβλέψει" ο κ. Καρατζαφέρης. Κινούμενος επικοινωνιακά και γνωρίζοντας ότι σίγουρα κάποια στιγμή θα υπάρξει "διορισμένη" κυβέρνηση, ο κ. Καρατζαφέρης έλεγε "... όταν έρθουμε στα πράγματα ... και θα έρθουμε σίγουρα". Αποδεχόμενος λοιπόν την πρόσκληση και θέλοντας να δημιουργήσει την επιβεβαίωσή του, ο αρχηγός του ΛΑΟΣ έχει κάθε λόγο να είναι ικανοποιημένος.

Άρα, έστω και λαβωμένος, ο δικομματισμός βγαίνει και πάλι νικητής από αυτή την κίνηση. Το ΠΑΣΟΚ εκλέγοντας νέο πρόεδρο θα προσπαθήσει να μας πείσει πως "Ω γέγονε γέγονε" και η ΝΔ (που έχει ήδη εκλέξει νέο πρόεδρο) είναι αισιόδοξη αφού η μνήμη μας είναι εξαιρετικά περιορισμένη. Είναι τόσο σίγουροι ότι θα συνεχίσουν να μοιράζονται την πίτα (έστω και μειωμένη), που αύξησαν και το ποσό της επιδότησης τους!!!

Οι υπόλοιποι, απλά θα συνεχίσουν να παίζουν το παιχνίδι "μία μονάδα πάνω, μία μονάδα κάτω, άντε να μπούμε στην Βουλή", με μεγαλύτερο χαμένο την Αριστερά που δεν κερδίζει τίποτα από όλη αυτή την κατάσταση, παρ όλη την φανερή αποτυχία της φιλελεύθερης πολιτικής.

2) Πόσο κακό μπορεί να μας κάνει? Θεωρούσα ότι ο κ. Παπαδήμος, λόγω των γνώσεών του και της θετικής φήμης που έχει στους κύκλους των τραπεζών και της Ευρώπης, ήταν μία καλή επιλογή για να διαπραγματευτεί τις πολιτικές που πρέπει να ακολουθήσουν.

Δυστυχώς όμως η δήλωσή του ότι "κόκκινη γραμμή είναι να μην πτωχεύσουμε", με ανησυχεί ιδιαίτερα. Καμία κόκκινη γραμμή για μισθούς, συντάξεις, κράτος πρόνοιας. Καμία πρόταση για αλλαγή πολιτικής. Καμία αντίδραση σε ότι ζητάει η Γερμανία, ακόμα και όταν το ΔΝΤ (υποτίθεται ο κακός και ο σκληρός της ιστορίας), λέει ότι οι Έλληνες δεν μπορούν να δώσουν άλλα.

Επίσης, στον κοινωνικό διάλογο που έχει ξεκινήσει για τους μισθούς του ιδιωτικού τομέα, η προτροπή του ήταν: "Βρείτε τα για την μείωση, αλλιώς θα τα επιβάλλω"... Δηλαδή: ή θα καταλήξετε σε συμφωνία για τους μισθούς, ή θα καταλήξουν οι μισθοί... Μονά - ζυγά, τα ίδια...

Αν ο κ. Παπανδρέου είχε χαρακτηριστεί ως "Yes sir" ("Ναι κύριε"), τότε ο κ. Παπαδήμος πρέπει να χαρακτηριστεί ως "Yes master" ("Ναι αφέντη"), απέναντι στα ζητούμενα των δανειστών.

Βλέποντας λοιπόν τα παραπάνω, αναρωτιόμαστε: "Τι θα γίνει? Που θα βγει αυτή η ιστορία"... Με αυτή την απορία μας έφυγε η αγανάκτηση και άδειασαν οι πλατείες, μας "έσπασε" το ηθικό και καταριόμαστε τα κόμματα, τους πολιτικούς και τους εαυτούς μας, έχοντας εναποθέσει την τελευταία μας ελπίδα σε μία κυβέρνηση που δημιουργήθηκε για να σώζει εκείνους από τις κατάρες μας...

Σας ευχαριστώ,

Γιώργος Φακίτσας

Καθαρόν πράγμα δεν είναι ό,τι επλύθη, αλλ’ ό,τι δεν ελερώθη.

Δημήτριος Καμπούρογλου, 1852-1942, Έλληνας γνωμικογράφος