Δευτέρα, Δεκεμβρίου 28, 2009

Σεμνά και ταπεινά


Γεια σας,
από αυτό το ιστολόγιο, έχω αναφέρει πολλές φορές ότι δεν φτάνει η θέληση του Πρωθυπουργού και ορισμένων στελεχών, ώστε να αλλάξει η πολιτική κατάσταση στην χώρα. Πρέπει ολόκληρη η κυβέρνηση και το ΠΑΣΟΚ, να αντιληφθούν, να πιστέψουν και να εφαρμόσουν το αλλάζουμε ή βουλιάζουμε!

Η τελευταία έκδοση της εφημερίδας "Πρώτο Θέμα", παρουσιάζει δύο άρθρα που όχι μόνο εξοργίζουν τους πολίτες, αλλά πρέπει να ξεσηκώσουν και ορισμένους από την ηγεσία της κυβέρνησης, ώστε να αντιδράσουν.

Αρχικά, η "prive" πτήση των βουλευτών προς Θεσσαλονίκη, ήταν μία προκλητική και "διακομματική" ενέργεια. Σύμφωνα με το δημοσίευμα, οι Βουλευτές Βορείου Ελλάδος, μαζί με τους συνεργάτες τους (52 άτομα συνολικά), ναύλωσαν αεροπλάνο της Ολυμπιακής Αεροπορίας, ώστε να αναχωρήσουν αμέσως μετά την ψήφιση τους Προϋπολογισμού

Η πρόκληση δεν είναι μόνο στα παραπάνω έξοδα που δημιουργήθηκαν από αυτή την ενέργεια. Η πρόκληση είναι πολύ μεγαλύτερη επειδή η ενέργεια αυτή έγινε αμέσως μετά την ομιλία του Πρωθυπουργού για περικοπή εξόδων αλλά και για τόνωση της εμπιστοσύνης των πολιτών προς τους πολιτικούς. Δηλαδή είναι και οικονομική και ηθική...

Η Βουλή, ενέκρινε την ναύλωση του αεροπλάνου και βέβαια πλήρωσε τα έξοδα. Νομίζω ότι ως ελάχιστη αντίδραση, θα πρέπει να ανακοινωθεί από την Βουλή, ότι αντιλαμβάνεται το λάθος της κίνησης αυτής και ως ένδειξη αναγνώρισης του λάθους, θα μειωθεί το κόστος από την βουλευτική αποζημίωση του κάθε βουλευτή - επιβάτη (385 ευρώ/άτομο). Με αυτό τον τρόπο, όχι μόνο θα αποκατασταθεί (εν μέρει) η υπόληψη της πολιτικής αλλά θα αντιληφθούν οι βουλευτές ότι από εδώ και πέρα, ορισμένες πράξεις τους θα τους στοιχίζουν, ηθικά και οικονομικά.

Το δεύτερο δημοσίευμα της εφημερίδας, ήταν λίγο πιο επιθετικό για την κυβερνητική παράταξη. Δημοσιογράφοι της εφημερίδας κάλεσαν τα πολιτικά γραφεία υπουργών και υφυπουργών, λέγοντας ότι θέλουν να κάνουν δώρο ένα laptop στον υπουργό / υφυπουργό, εκ μέρους ιδιωτικής εταιρείας.

Το "πείραμα" ήταν όμοιο με αυτό που έκαναν πέρυσι σε πολιτικούς της ΝΔ, προσφέροντας ένα ρολόι Rolex. Τότε είχαν δεχθεί το δώρο οι 30 από τους 35 πολιτικούς. Στο φετινό πείραμα, οι πολιτικοί που το δέχθηκαν ήταν 20, ενώ 14 το αρνήθηκαν. Τα νούμερα όμως δεν έχουν αξία, αφού έστω και ένας να το δεχόταν θα ήταν κατάπτυστο.

Ορισμένοι βουλευτές που αντέδρασαν στο δημοσίευμα, έκαναν λόγο για άγνοια και κατηγόρησαν τις γραμματείς τους που δεν τους ενημέρωσαν. Απάντηση σε αυτό όμως έρχεται να δώσει η στάση της κ. Μπιρπίλη. Η υπουργός, χωρίς να έχει κυβερνητική εμπειρία, είχε ενημερώσει τους συνεργάτες της ότι δεν δέχεται δώρα. Άλλοι πολιτικοί, πολύ πιο έμπειροι από την υπουργό, δεν ξέρουν ότι τα "δώρα" είναι συνηθισμένα "λόγω των ημερών"?

Δυστυχώς, οι πολιτικοί που έχουν εκτεθεί από αυτή την ενέργεια δεν μπορούν να έχουν μία πειστική αντίδραση. Το καλύτερο είναι να παραδεχθούν το λάθος και να ζητήσουν συγγνώμη από τους πολίτες ως ένδειξη αναγνώρισής του. Δηλώσεις περί "στημένου" ή ψευδούς δημοσιεύματος, είναι ατυχείς και μπορούν εύκολα να καταρριφθούν από τις κασέτες που υπάρχουν, σύμφωνα με την εφημερίδα. Το λάθος δεν διορθώνεται με τίποτα και η άποψη των πολιτών, σε αυτό το θέμα, δεν αλλάζει όσο και να φωνάζουν σε κανάλια και ραδιόφωνα...

Θα πρέπει να αντιληφθούν οι πολιτικοί ότι οι πολίτες δεν έχουν υπομονή ή κατανόηση σε τέτοια θέματα. Δεν είμαστε διατεθειμένοι να κάνουμε καμία υποχώρηση σε θέματα "δώρων", ανταλλαγμάτων και ρουσφετιών.

Πάνω από όλα οι πολιτικοί και τα κόμματα πρέπει να αντιληφθούν ότι σε θέματα διαφάνειας και προκλητικής συμπεριφοράς, θα βρίσκουν απέναντί τους πρώτα τους ίδιους τους ψηφοφόρους τους και μετά την αντιπολίτευση. Άλλωστε οι οργανωμένοι φίλοι των κομμάτων είναι αυτοί που καλούνται να απολογηθούν σε φιλικούς και κοινωνικούς κύκλους τους, για τα λάθη στελεχών και δεν είναι διατεθειμένοι να δικαιολογούν προκλητικές συμπεριφορές που οι ίδιοι κατηγορούσαν στην προηγούμενη κυβέρνηση.

Ελπίζω το νέο έτος να μας φωτίσει όλους και να μας αλλάξει τόσο, όσο χρειάζεται...

Ιδιαίτερες ευχές στους πολιτικούς που δεν δέχθηκαν το "δωράκι"... Συγχαρητήρια για την στάση τους!!!

Σας ευχαριστώ,

Γιώργος Φακίτσας

Όταν ο άντρας φέρνει στη γυναίκα του ένα δώρο χωρίς λόγο, υπάρχει λόγος.

Δευτέρα, Δεκεμβρίου 21, 2009

Η μείωση της βουλευτικής αποζημίωσης...


Γεια σας,
φωτιές άναψε την προηγούμενη εβδομάδα η πληροφορία που κυκλοφόρησε σχετικά με την μείωση της βουλευτικής αποζημίωσης από 5-10%. Ορισμένοι τολμηροί αντέδρασαν άμεσα στα ΜΜΕ, ενώ οι περισσότεροι τήρησαν μία στάση πιο γενική και ουδέτερη, "ναι μεν αλλά...". Πάντως, οι μόνοι που τάχθηκαν υπέρ της μείωσης ήταν οι βουλευτές του ΚΚΕ, οι οποίοι ούτως ή άλλως δίνουν την αποζημίωση στο κόμμα και εισπράττουν τον μισθό δημοσίου υπαλλήλου...

Η πιο ενοχλητική και καυστική αντίδραση, ήταν του κ. Γιακουμάτου, ο οποίος ζήτησε κουπόνια σίτισης!!! Επίσης, ο κ. Κεδίκογλου, είπε ότι "Δεν θα τα βγάζουμε πέρα σε λίγο...". Η κ. Πιπιλή, δέχθηκε την μείωση, μόνο αν μειωθεί και η αποζημίωση των δημάρχων και νομαρχών!

Απορώ ποιος τους παρακάλεσε να γίνουν βουλευτές! Αν δεν τους συμφέρει, μπορούν να αποχωρήσουν από την πολιτική... Αλλά, αναρωτιέμαι, αφού δεν είναι ένα συμφέρον "επάγγελμα", γιατί επιμένουν να αρνούνται την συζήτηση για μέγιστη θητεία? Γιατί ξαναβάζουν υποψηφιότητα?

Πρέπει επιτέλους στην Ελλάδα να πέσουν οι μάσκες και να αποκαλυφθούν τα πρόσωπα ορισμένων, σε όποιο κόμμα ή όποια "ιδεολογία" και αν υποστηρίζουν. Έχω γράψει πολλές φορές ότι οι πολίτες έχουν ευθύνες για την κατάσταση, αλλά έχουν και οι πολιτικοί. Και από την στιγμή που οι πολίτες καλούνται να βάλουν το χέρι στην τσέπη, το ίδιο είναι υποχρεωμένοι να κάνουν όλοι...

Οι πιο καλοπληρωμένοι άεργοι, με μεγάλη ευκολία εξαγγέλλουν μέτρα και δηλώνουν την αθλιότητα της ελληνικής οικονομίας. Αναγνωρίζουν ότι τα μέτρα είναι σκληρά και με δακρυσμένα μάτια "κατανοούν" τον πολίτη που δυσκολεύεται να τα βγάλει πέρα. Αμέσως όμως το πρόσωπό τους αλλάζει ότι αντιληφθούν ότι τα συμφέροντά τους είναι σε κίνδυνο...

Νομίζω ότι ο πρωθυπουργός έπρεπε να "παίξει" λίγο μαζί τους. Πώς? Θα μπορούσε να ανακοινώσει μείωση της δικής του αποζημίωσης κατά 50% και να άφηνε στον καθένα τους την επιλογή να μειώσει την αποζημίωσή του "κατά βούληση"... Να δούμε ποιος είναι βουλευτής και ποιος βολευτής...

Επίσης, ακούμε συνέχεια ότι η εμπιστοσύνη των πολιτών απέναντι στο κράτος, την κυβέρνηση και τα κόμματα έχει χαθεί. Δεν νομίζω κάποιος να μην συμφωνεί με αυτό? Θα έπρεπε λοιπόν οι ίδιοι οι πολιτικοί να προσπαθήσουν να κάνουν κάτι για να αλλάξει αυτό. Βέβαια η προσπάθεια της κυβέρνησης για ανοικτή διακυβέρνηση (opengov.gr), για εμφανή και ανοικτό προϋπολογισμό (openbudget.gr) και για διαφάνεια είναι προς την σωστή κατεύθυνση, όμως μπορεί να τα πάει καλύτερα.

Και επειδή όλα είναι θέμα χρημάτων, θα μπορούσε για παράδειγμα, να νομοθετήσει μία σειρά μέτρων για τα πολιτικά έσοδα, πέρα της βουλευτικής αποζημίωσης. Πιο συγκεκριμένα, η βουλευτική αποζημίωση να μην φορολογείται στο 50% αλλά σε ολόκληρο το ποσό. Επίσης, για την διάρκεια της κρίσης, να μειωθεί κατά 50% ή ακόμα και εξ ολοκλήρου, η ταχυδρομική και τηλεφωνική ατέλεια.

Ακόμα παραπέρα, ο πρωθυπουργός θα κέρδιζε την εμπιστοσύνη των πολιτών, αν καταργούσε την αποζημίωση για την συμμετοχή των βουλευτών σε επιτροπές. Είναι γνωστό ότι κάθε βουλευτής αποζημιώνεται με 300 ευρώ ανά συνεδρίαση κάποιας επιτροπής...

Κάθε βουλευτής "στοιχίζει" περίπου 120.000 ευρώ/έτος. Αν υπολογίσουμε και τους συνταξιούχους (αυτούς που μας έχουν φέρει σε αυτό το σημείο), τότε το ποσό είναι πάρα πολύ μεγάλο... Και η απορία μου είναι: Ποια η διαφορά από τα golden boys? Τι είναι αυτό που τους διαφοροποιεί?

Κατά την γνώμη μου η σημερινή κυβέρνηση (τουλάχιστον σε επίπεδο ηγεσίας) θέλει να προχωρήσει και να κερδίσει την εμπιστοσύνη των πολιτών. Τρόποι υπάρχουν και είναι ανέξοδοι για τους πολίτες. Αν λοιπόν, ξεκινήσουν με μείωση των δικών τους προνομίων, οι πολίτες θα ακολουθήσουν πιο πρόθυμα.

Ας ξεκινήσει μία τέτοια διαδικασία, "συζήτησης περικοπής προνομίων των βουλευτών", σε ανοικτό επίπεδο. Κάθε βουλευτής θα πρέπει να κάνει την πρότασή του (όπως οι πολίτες στο opengov.gr) και η κυβέρνηση θα μελετήσει και θα προχωρήσει στις τελικές αποφάσεις. Έτσι, οι πολίτες θα μπορούν να δουν ποιοι είναι στην Βουλή για το καλό του τόπου και ποιοι είναι εκεί γιατί η τσέπη τους δεν μπορεί να γεμίσει αλλού...

Χριστούγεννα έρχονται... Μέρες αγάπης... Ας μας δείξουν την "αγάπη" τους οι πολιτικοί μας, κάνοντας ένα δώρο στον τόπο και στους πολίτες που "υπηρετούν"... (Η μοναδική περίπτωση που η υπηρέτης βγάζει περισσότερα από το αφεντικό)

Να είστε καλά! Καλές γιορτές...

Γιώργος Φακίτσας

Σημείωση: Για να είμαι δίκαιος, ο κ. Καρατζαφέρης έκανε πρόταση για μείωση της βουλευτικής αποζημίωσης κατά 50%. Όμως, δυστυχώς για εκείνον, κάποιοι βουλευτές του κόμματός του είχαν προλάβει να μιλήσουν και να αντιδράσουν!

Όταν ήμουν νέος, νόμιζα ότι το χρήμα είναι το πιο σπουδαίο πράγμα στη ζωή. Τώρα που είμαι γέρος, το ξέρω.
Oscar Wilde,1854-1900,Ιρλανδός συγγραφέας


Δευτέρα, Δεκεμβρίου 14, 2009

Ελλείμματα, διαδικασίες και... πόλεμος


Γεια σας,
τελικά η Ελλάδα είναι η χώρα των ελλειμμάτων. Έλλειμμα δημοσιονομικό, παραγωγικό, πολιτικό, αξιοπιστίας, αποφάσεων, ιδεών, διαφάνειας... Μάλλον όμως πάνω από όλα έχουμε έλλειμμα σοβαρότητας και ευθύνης.

Νομίζω ότι η ανοιχτή διακυβέρνηση, που καινοτόμα εισήγαγε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και δείχνει την βούλησή της σχετικά με την διαφάνεια και την συμμετοχική δημοκρατία, είναι κάπως άκαιρη, τουλάχιστον για θέματα που κάθε απόφαση πρέπει να ληφθεί άμεσα.

Στην οικονομία, όλοι γνωρίζουμε την κατάσταση που βρισκόμαστε. Όχι με στοιχεία, αλλά από τις δηλώσεις των παραγόντων. Η άποψή μου είναι ότι θα έπρεπε η κυβέρνηση να παρουσιάσει όλα τα στοιχεία για την Ελληνική οικονομία. Γνωρίζουν λεπτομέρειες όλοι οι Ευρωπαίοι για την οικονομία μας και όχι οι Έλληνες. Μετά την παρουσίαση των στοιχείων, θα έπρεπε να καλέσει τα κόμματα του κοινοβουλίου, να παρουσιάσει τις προτάσεις της και να ακούσει τις δικές τους. Αφού γίνει και αυτό, η κυβέρνηση θα "εκμεταλλευόταν" την πρόσφατη εντολή που έλαβε και το 10% της διαφοράς, για να ενεργοποιήσει την απόφασή της για την έξοδο από την κρίση. Με γρήγορες κινήσεις, άμεσες αποφάσεις και κατεπείγουσα εφαρμογή τους.

Στον τομέα του ασφαλιστικού, ο διάλογος με τα συνδικάτα είναι απαραίτητος, όμως νομίζω ότι θα έπρεπε να εκπροσωπούνται και πάλι τα κόμματα του κοινοβουλίου. Βέβαια, τα κόμματα αντιπροσωπεύονται έμμεσα, όμως η φυσική και επίσημη παρουσία τους στον διάλογο θα ήταν διαφορετική. Αν οι συνδικαλιστές έβλεπαν απέναντί τους αποφασισμένους πολιτικούς για την λύση του ασφαλιστικού (υπάρχουν άραγε?), θα έπαιρναν διαφορετική θέση και ο καθένας θα κρατούσε πιο υπεύθυνη στάση.

Θεωρώ ότι οι δύο αυτοί τομείς, θα έπρεπε να είναι εκτός διαλόγου με την κοινωνία, αλλά εντός διαλόγου με τα κόμματα, όπως το θέμα της διαφάνειας και της διαφθοράς. Η προσπάθεια της κυβέρνησης για ανοιχτή διακυβέρνηση και διάλογο με την κοινωνία πριν τα νομοσχέδια πάρουν την τελική τους μορφή, είναι πραγματικά αξιέπαινη και πρωτοφανής για τα δεδομένα της χώρας μας. Νομίζω όμως (διαβάζοντας τα σχόλια που κάνουν οι πολίτες στο opengov.gr) ότι μεγάλο μέρος της κοινωνίας μας δεν είναι έτοιμο για τέτοιες διαδικασίες. Θα μπορούσε λοιπόν να λειτουργήσει, πιλοτικά στην αρχή, για λιγότερο επείγοντα θέματα, όπως π. χ. το περιβάλλον.

Φυσικά και τα κόμματα του κοινοβουλίου δεν έχουν δείξει και την απαραίτητη σοβαρότητα ή θέληση να συμμετάσχουν σε έναν τέτοιο διάλογο. Το ΚΚΕ, πριν ακόμα αρχίσει ο διάλογος για το ασφαλιστικό, κήρυξε πόλεμο! Αν είναι δυνατόν, το 2009, να μιλάμε για πόλεμο! Ο ΣΥΡΙΖΑ και ο ΛΑΟΣ, προσπαθούν να "κρατήσουν" τους ψηφοφόρους τους, που τείνουν να φύγουν προς μία πιο κεντρώα κατεύθυνση, σε ΠΑΣΟΚ και ΝΔ αντίστοιχα... Πρόσφατα είδαμε τους κκ Τσίπρα και Καρατζαφέρη, να καυγαδίζουν κάνοντας λόγο για "κοινόβια", "κόκκινα φωτάκια" και φυσικά... "πολυκατοικίες", μέσα στο κοινοβούλιο!!! Θα πρέπει, κατά την γνώμη μου, όλοι να σοβαρευτούν και να προσπαθήσουν να λειτουργήσουν υπεύθυνα για το καλό του τόπου...

Η αυριανή σύσκεψη των κομμάτων, υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, σχετικά με θέματα διαφάνειας και διαφθοράς, θα είναι ένα κρίσιμο τεστ σοβαρότητας. Τα κόμματα θα πρέπει να αποδείξουν αν είναι έτοιμα να συνεισφέρουν στην βελτίωση και στην πρόοδο της χώρας, ή αν απλά προσπαθούν να διαφυλάξουν τα "εργασιακά δικαιώματα" των βουλευτών τους.

Όπως τόνισε και ο πρωθυπουργός στο Ζάππειο, σήμερα, θα πρέπει να αναλάβουμε τις ευθύνες μας, τις αποφάσεις μας και να πληρώσουμε το τίμημα της κατάστασης αυτής, στην οποία όλοι συνεισφέραμε, σε διαφορετικό βαθμό. Διαφορετικά, απλά θα αναβάλλουμε (για πολύ λίγο) τα σκληρά μέτρα, που όχι μόνο δεν θα θέσουμε σε διάλογο, αλλά θα κληθούμε να τα ακολουθήσουμε "κατά γράμμα" και να λογοδοτούμε στο εξωτερικό, που φαίνεται να ενδιαφέρεται περισσότερο για την σωτηρία μας...

Η ευθύνη των σημερινών μας αποφάσεων, βαραίνει την αυριανή μας κατάσταση... Ευθύνη που μέχρι σήμερα αποφεύγαμε και σήμερα καλούμαστε την πληρώσουμε.

Σας ευχαριστώ,

Γιώργος Φακίτσας

Η κυβέρνηση δεν πρέπει να αμφιταλαντεύεται. Από τη στιγμή που επιλέξει την πορεία της δεν πρέπει να κοιτάει ούτε αριστερά ούτε δεξιά, αλλά ίσια μπροστά.
Όττο Φον Μπίσμαρκ, 1815-1898, Γερμανός Καγκελάριος

Τετάρτη, Δεκεμβρίου 09, 2009

Οικονομία και ανάπτυξη


Γεια σας,
η κατάσταση στην οικονομία είναι τραγική. Τις τελευταίες ημέρες παρακολουθούμε ένα σήριαλ με χιουμοριστικά και τραγικά χαρακτηριστικά, που φαίνεται να τρελαίνει οικονομολόγους, πολιτικούς, τεχνοκράτες και πολίτες.

Τα σκοτσέζικα ντους έρχονται απανωτά πάνω από την χώρα, είτε από τους διεθνείς οίκους αξιολόγησης της πιστοληπτικής ικανότητας, είτε από την ΕΕ που μας έχει δημιουργήσει πονοκέφαλο από τις πολλές καμπάνες, είτε από τους κερδοσκόπους που φανερά "παίζουν" με την Ελλάδα.

Παρακολουθούμε τις προσπάθειες της κυβέρνησης να βρει χρήματα και να κάνει τους σωστούς συνδυασμούς, ώστε να "βγει" ο προϋπολογισμός. Πέρα όμως από τις περικοπές των δαπανών του δημοσίου, όλα τα υπόλοιπα μεγέθη του προϋπολογισμού βασίζονται στην αγορά.

Αυτή τη στιγμή, η αγορά αιμορραγεί. Σε όλες τις οικονομικές δραστηριότητες (λιανικό εμπόριο, χονδρικό εμπόριο, βιομηχανία, τουρισμός, γεωργική παραγωγή) παρουσιάζεται μείωση των μεγεθών. Οι προβλέψεις για το 2010, δυστυχώς, είναι ακόμα χειρότερες, ενώ και στον τομέα των επιταγών και των χρεών, τα νέα είναι ιδιαίτερα δυσάρεστα.

Πάνω σε αυτή λοιπόν την αγορά, η κυβέρνηση, αναγκαστικά, έχει βασίσει τον προϋπολογισμό. Όμως με αυτήν την πορεία, τα έσοδα δεν μπορούν να είναι προβλέψιμα. Ακόμα και αν η κυβέρνηση καταφέρει να μειώσει κατά 100% την φοροδιαφυγή, δεν θα μπορέσει να εισπράξει όσα υπολογίζει λόγω μείωσης του τζίρου, ή λόγω ανικανότητας πληρωμής.

Νομίζω ότι η κυβέρνηση θα πρέπει να στρέψει εξ ίσου την προσοχή της και στα δημόσια οικονομικά (όπως ήδη κάνει) αλλά και προς την ανάπτυξη και την ενίσχυση της αγοράς. Η Ελλάδα ποτέ δεν ήταν μία χώρα με βιομηχανία. Λανθασμένες πολιτικές αλλά και εργασιακά δικαιώματα, έχουν μετατρέψει την χώρα σε κόλαση και όχι σε παράδεισο επενδύσεων.

Καμία χώρα στον κόσμο δεν μπορεί να θεωρείται βιώσιμη και ανεξάρτητη χωρίς εθνικό προϊόν. Τον τουριστικό και τον αγροτικό τομέα μπορούσαμε μέχρι σήμερα να τους θεωρούμε "βαριές βιομηχανίες", όμως ούτε ήταν αρκετοί, ούτε μπορούμε να ποντάρουμε πλέον σε αυτούς, καθώς συνεχώς συρρικνώνονται και μειώνεται η ποιότητά τους. Έτσι βλέπουμε ότι το μόνο προϊόν που παράγει εδώ και χρόνια σταθερά η Ελλάδα, είναι τα δάνεια, ότι χειρότερο για μία οικονομία με ξύλινα πόδια...

Η κυβέρνηση θα πρέπει να λύσει τον φαύλο κύκλο των ευθυνών και να δημιουργήσει ένα ανταγωνιστικό, βιώσιμο και υγιές περιβάλλον, ώστε οι επιχειρήσεις να "δράσουν" και με την σειρά τους να συνεισφέρουν στην εθνική οικονομία. Θα πρέπει να δημιουργηθεί ένα "συμβόλαιο" που θα τηρηθεί από όλους, ως μοναδικός τρόπος εξόδου από την κρίση. Δυστυχώς, η κυβέρνηση έχει την ατυχία, να πρέπει να αποδείξει και την ειλικρίνειά της, πληρώνοντας την αλαζονεία, την ανειλικρίνεια και την δυσπιστία που είχε δημιουργήσει η προηγούμενη κυβέρνηση.

Πάνω από όλα, η αγορά είναι ψυχολογία. Θα πρέπει να τονωθεί όχι μόνο η ψυχολογία των καταναλωτών αλλά και των αγορών. Θα πρέπει ο επιχειρηματίας να πειστεί ότι θα αλλάξει η κατάσταση, ώστε να προχωρήσει σε επενδύσεις, να ενδιαφερθεί για την έρευνα και ανάπτυξη νέων προϊόντων και να παραχθεί προϊόν.

Νομίζω ότι η κυβέρνηση κινείται σε σωστή κατεύθυνση για τα θέματα της εθνικής οικονομίας. Ήταν το πρώτο πρόβλημα που έπρεπε να αντιμετωπίσει και φαίνεται να τα καταφέρνει. Όμως το δεύτερο πρόβλημα που πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή είναι το θέμα της ανάπτυξης, που θα υποστηρίξει την οικονομία. Μία αυξανόμενη ανάπτυξη, σίγουρα θα πείσει τους Ευρωπαίους για την πορεία της χώρας, θα δέσει θα χέρια των "θεσμικών κερδοσκόπων" και (πάνω από όλα) θα λύσει πολλά προβλήματα στην Ελληνική οικονομία, όχι μόνο σε βραχυπρόθεσμο, αλλά και σε μακροπρόθεσμο ορίζοντα.

Σας ευχαριστώ,

Γιώργος Φακίτσας

Οικονομική πολιτική σημαίνει: αν κινείται φορολόγησέ το, αν συνεχίζει να κινείται ρύθμισέ το νομοθετικά, αν σταματήσει να κινείται επιδότησέ το.
Ρόναλντ Ρήγκαν, 1911-2004, Αμερικανός Πρόεδρος [1981-1989]

Πέμπτη, Δεκεμβρίου 03, 2009

Ένα άρθρο του 1929, για την Ελλάδα του 2009!!!

Γεια σας,
στην εφημερίδα ΕΣΤΙΑ, στις 16 Νοεμβρίου 1929, επί πρωθυπουργίας του Ελ. Βενιζέλου, δημοσιεύτηκε το παρακάτω άρθρο. Σας παρακαλώ πολύ να το διαβάσετε και να σκεφτείτε τι έχει αλλάξει στην Ελλάδα από το 1929 έως σήμερα...

Όπως θα δείτε, ΤΙΠΟΤΑ... Δεν έχω κάποιο σχόλιο να κάνω...

«Είναι αναμφισβήτητο ότι το Ελληνικόν κράτος κατά τα τελευταία αυτά έτη κινδυνεύει να εξουθενωθή τελείως και να υποκύψη προ των Ελληνικών “μπουλουκιών”. Κάθε ομάς ανθρώπων, συνδεομένων από κοινά συμφέροντα και μόνον συγκροτεί μίαν οργάνωσιν, εξασφαλίζει μερικούς δημοσιογραφικούς ή κοινοβουλευτικούς υποστηρικτάς και υπαγορεύει έπειτα τας θελήσεις της εις το Κράτος.Αλλοίμονον δε εις εκείνον,υπουργόν,δημόσιον λειτουργόν ή δημοσιογράφον, ο οποίος θα ετόλμα, όχι μόνον να αντιταχθή, αλλά και να μη υποστηρίξη τας αξιώσεις, αι οποίαι προεβάλλοντο.Η δύναμις των ομάδων εις την Ελλάδα, έχει καταστή καταπληκτική. Και αι παραδοξότεραι των αξιώσεων, κατορθώνουν να εμφανίζωνται ως δίκαιαι και να αναγνωρίζωνται αμέσως από το πτήσσον και πανικόβλητον Κράτος. Εάν τυχόν η αξίωσις είναι περισσότερον του δέοντος εξωφρενική,εάν η Κυβέρνησις καταλαμβάνεται υπό δισταγμών και προτάσσει αντιρρήσεις, αρκεί μια θορυβώδης διαδήλωσις εις τους δρόμους, διά να εγκαταλειφθούν αμέσως αι αντιρρήσεις και να συνθηκολογήση το Κράτος.

Υπό τοιαύτας συνθήκας, ολόκληρος σχεδόν ο πληθυσμός της Ελλάδος μεταβάλλεται εις μπουλούκια, τα οποία συγκροτούμενα εις Επιτροπάς, Εκτελεστικά Συμβούλια, Γενικάς Συνελεύσεις ή Συνομοσπονδίας περιέρχονται τα υπουργικά και δημοσιογραφικά γραφεία διά την επιδίωξιν μιας αποζημιώσεως,ενός ειδικού φόρου, ενισχυτικού της οργανώσεώς των, ενός νέου δανείου, ενός οικοδομικού Συνεταιρισμού. Ποίος Ελλην,θα ηρνείτο να αποτελέση μέρος μιας τοιαύτης οργανώσεως, όταν ως ανταμοιβήν διά τας ολίγας ώρας της αναμονής εις τους υπουργικούς προθαλάμους θα ελάμβανε παρά του Κράτους ένα προνόμιον, μίαν καλήν αποζημίωσιν, μίαν σύνταξιν ή ένα ωραίον οικόπεδον.

Τα αποτελέσματα της τρομεράς αυτής συνηθείας,είναι δύο ειδών:Πρώτον,ότι το Ελληνικόν Κράτος χρεώνεται έως τον λαιμόν διά να κατορθώση να αντεπεξέλθη εις όλας αυτάς τας αξιώσεις και να ικανοποιήση όλας αυτάς τας ορέξεις, επιβαρύνει συνεχώς τον προϋπολογισμόν του με μεγάλα κονδύλια και υπερφορτώνει την αγοράν της χώρας κατά τρόπον μοιραίως δημιουργούντα οικονομικήν κρίσιν. Αφ΄ ετέρου, οι πολίται κακοσυνηθίζοντες από την εξαιρετικήν αυτήν υποχωρητικότητα του Κράτους,εγκαταλείπουν τας παραγωγικάς των εργασίας διά να επιδίδωνται εις την ολιγώτερον κοπιαστικήν και περισσότερον κερδοφόρον εργασίαν της αναμονής εις τα Πολιτικά Γραφεία και τους υπουργικούς προθαλάμους. Είδομεν ήδη χαρακτηριστικάς εκδηλώσεις της κακής αυτής νοοτροπίας. Υπάρχουν μυριάδες Ελλήνων, που μόνον από Κρατικάς επιχορηγήσεις, αποζημιώσεις και επιδόματα ζουν».

Όπως βλέπετε, στην Ελλάδα εξακολουθούμε να ζούμε σε συνθήκες και με νοοτροπίες του 1929, αλλά με δεδομένα του σήμερα (παγκοσμιοποίηση, ΕΕ). Πως είναι δυνατόν ένα κράτος με αυτές τις συνθήκες να θέλει να επιζήσει στην παγκόσμια αρένα? Πως έχουμε το θράσος να λέμε ότι είμαστε ανεπτυγμένη χώρα?

Ευθύνες έχουν και έχουμε όλοι... Μην βιαστεί κάποιος να κατηγορήσει κόμματα και πολιτικούς...

(Το άρθρο αυτό αναδημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ, την περασμένη Κυριακή, στην στήλη του κ. Γ. Μαρίνου.)

Σας ευχαριστώ,

Γιώργος Φακίτσας

Λένε πάντα ότι ο χρόνος αλλάζει τα πράγματα, αλλά στην πραγματικότητα πρέπει να τα αλλάξεις εσύ, μόνος σου.
Andy Warhol, 1928-1987, Αμερικανός καλλιτέχνης


Δευτέρα, Νοεμβρίου 30, 2009

Συμπεράσματα από την εκλογή Σαμαρά...


Γεια σας,
η ΝΔ έχει καινούριο αρχηγό και δεν μπορεί να πει κάποιος ότι δεν ξαφνιάστηκε... Όλοι μας νομίζαμε ότι η κ. Ντόρα Μπακογιάννη, όχι μόνο θα ήταν η αρχηγός της ΝΔ, αλλά και η πρώτη γυναίκα πρωθυπουργός της Ελλάδας...

Όταν ο κ. Καραμανλής ανακοίνωνε ότι αποχωρεί από την προεδρία της ΝΔ, όλοι κοιτάξαμε την κ. Μπακογιάννη στο πλάνο της τηλεόρασης και όλοι πέσαμε έξω...

Μάλλον αυτή η εντύπωση που είχαμε όλοι μας, πήγαζε από την εμπειρία των μηχανισμών, της οικογενειοκρατίας και των ομάδων, που είναι ισχυρά φαινόμενα και όλοι καταδικάζουμε μέσα στα δύο μεγάλα κόμματα.

Ωστόσο, ο κ. Σαμαράς έκανε την έκπληξη και κατάφερε να εκλεγεί πρόεδρος, με ιδιαίτερα μεγάλη διαφορά.

Αν κοιτάξουμε λίγο καλύτερα, η διαφορά του κ. Σαμαρά από την κ. Μπακογιάννη είναι περίπου 10%. Πολύ όμοιο ποσοστό με την διαφορά της ΝΔ από το ΠΑΣΟΚ στις πρόσφατες βουλευτικές εκλογές... Έχει λέτε κάποιο νόημα, ή είναι απλά ένα τυχαίο γεγονός? Αισθάνομαι ότι μέσα σε αυτό το 10%, υπάρχουν πολλοί που έφυγαν από την ΝΔ στις εκλογές.

Αν θυμηθούμε την διακυβέρνηση Καραμανλή, θα δούμε ότι ο κόσμος της ΝΔ πληγώθηκε. Ο λόγος ήταν η υπεροψία, η αλαζονεία και η ειρωνεία με την οποία αντιμετώπιζε η ΝΔ και ο πρόεδρος της τον κόσμο και τους πολιτικούς του αντιπάλους. "Εγώ είμαι και κανένας άλλος", έμοιαζαν να φωνάζουν Πρόεδρος και κόμμα - κυβέρνηση.

Η κ. Μπακογιάννη, εκτός των άλλων, πλήρωσε αρχικά το τίμημα της υποστήριξης αυτής της πολιτικής. Πλήρωσε ακριβώς τα ίδια λάθη που πλήρωσε ο κ. Καραμανλής. Θεωρούσε πολιτικό της προτέρημα ότι ποτέ δεν αντέδρασε και πάντα στήριζε όλες τις αποφάσεις, όσο λανθασμένες και αν ήταν! Αντάλλασσε την πολιτική της ανικανότητα και ανυπαρξία στο υπουργείο εξωτερικών, με την σιωπή που προσέφερε σε εμφανή λάθη!

Πέρα από αυτό όμως, η κ. Μπακογιάννη πλήρωσε την οικογενειακή κόντρα Μητσοτάκη - Σαμαρά. Ο κ. Σαμαράς είχε το θάρρος να πει την γνώμη του και να ρίξει την κυβέρνηση του πατέρα της. Όσο όμως εκείνη προσπαθούμε να εισπράξει από αυτή την κίνηση, τόσο πλήρωνε... Τελικά, όμως, ο κόσμος εκτίμησε το θάρρος της γνώμης, με οποιοδήποτε τίμημα. Αυτό δεν είναι άλλωστε που ζητάμε από όλους τους πολιτικούς?

Νομίζω όμως ότι από την εκλογή Σαμαρά, ο κόσμος έστειλε και ένα άλλο ηχηρό μήνυμα στους πολιτικούς: "Δεν τους ακολουθούμε πια με κλειστά μάτια!". Απόδειξη είναι ότι ενώ η κ. Μπακογιάννη είχε την στήριξη των πιο ισχυρών ονομάτων, έχασε. Έχασε ακόμα και σε μονοεδρικές περιφέρειες της ΝΔ (π. χ. Κιλκίς), όπου ο μοναδικός βουλευτής του κόμματος, την υποστήριζε! Έχασε και στην Αττική, όπου η υποστήριξη στο πρόσωπό της ήταν σχεδόν καθολική από τα στελέχη και τους βουλευτές του κόμματος!

Ο κ. Σαμαράς, χωρίς να έχει τόσο μεγάλη πολιτική παρουσία, όσο η κ. Μπακογιάννη, κατάφερε να γίνει Πρόεδρος απλά φωνάζοντας για όραμα ενός μεγάλου κόμματος και για μία ενωμένη δεξιά οικογένεια. Δεν ακούσαμε καμία πολιτική θέση, απλά πολιτική ρητορεία. Κέρδισε όμως, απλά επειδή δεν είναι από τζάκι και δεν θυμίζει τόσο πολύ την τελευταία κυβέρνηση Καραμανλή...

Οι πολιτικοί πρέπει να αντιληφθούν ότι έχουν χάσει την επαφή με τον κόσμο και πρέπει να δράσουν άμεσα για να αλλάξουν αυτή την κατάσταση... Ο κόσμος έχει αλλάξει και δεν ακολουθεί αλλά θέλει να ηγηθεί...

Ας ευχηθούμε όλοι καλή επιτυχία στον κ. Σαμαρά. Χρειάζεται επιτυχία για να ηγηθεί ενός κόμματος που έχει διαιρεθεί. Οφείλει η ΝΔ να βρει τον βηματισμό της και να λειτουργήσει σωστά στο καθήκον της.

Σας ευχαριστώ,

Γιώργος Φακίτσας

Αυτό που έχεις γίνει είναι το τίμημα που πλήρωσες για να πάρεις αυτά που ήθελες.
Mignon McLaughlin, 1913-1983, Αμερικανίδα αρθρογράφος


Κυριακή, Νοεμβρίου 29, 2009

Μπορεί να λυθεί το ασφαλιστικό?


Γεια σας,
μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση η αντίδραση του ΚΚΕ, μέσω του ΠΑΜΕ, στην πρόσκληση του υπουργού εργασίας για τον διάλογο σχετικά με την ασφαλιστική μεταρρύθμιση.

Αναρωτιέμαι γιατί κανένας δεν παραδέχεται δημόσια αυτό που όλοι λέμε μεταξύ μας: Την Ελλάδα την έχουν καταστρέψει οικονομικά η πολιτική ανικανότητα και ατολμία, ο συνδικαλισμός και η μονιμότητα στο δημόσιο!

Για τους πολιτικούς δεν είναι πολλά που μπορούμε να πούμε! Ανίκανοι και άτολμοι ή τολμηρά ικανοί για προσωπικό τους όφελος! Αυτό είναι το χαρακτηριστικό των περισσότερων. Και δεν φταίνε μόνο οι πολιτικοί που "τα παίρνουν", αλλά και οι υπόλοιποι που είναι "καθαροί". Φταίνε επειδή δεν έχουν την ικανότητα να τους ανακαλύψουν ή δεν έχουν την δύναμη να τους πολεμήσουν!

Ο συνδικαλισμός είναι άλλο ένα αγκάθι για την οικονομία της χώρας και όχι μόνο. Σίγουρα δεν ασκείται με τον τρόπο που τον είχε φανταστεί ο Ανδρέας Παπανδρέου, που τον εισήγαγε στην Ελλάδα.

Απορώ πραγματικά ποιους εργάτες ή εργαζόμενους μπορεί να εκφράσει μία κλειστή ομάδα ανθρώπων, που εισπράττει σχεδόν όσα και ένας βουλευτής. Ποια εργασιακά δικαιώματα μπορούν να υπερασπιστούν κάποιοι που ανεβαίνουν στην ιεραρχία του συνδικαλισμού, με στόχο την εισαγωγή τους στην πολιτική.

Λίγα χρόνια πριν έκλεισε το εργοστάσιο της PIRELLI στην Πάτρα. Η πόλη, ακόμα και σήμερα, προσπαθεί να επουλώσει τις πληγές της. Γνωρίζουμε γιατί έκλεισε? Επειδή οι συνδικαλιστές έκαναν συνεχόμενες απεργίες, ώστε να μην χαθούν εργασιακά δικαιώματα! Και τι έγινε? Έχασαν την εργασία τους και έμειναν με τα ...δικαιώματα στο χέρι!

Για να προλάβω κάποιους, που θα αρχίσουν να λένε ότι οι εργαζόμενοι έχουν δικαιώματα και δεν μπορούν να τους εκμεταλλεύονται οι εργοδότες, μπλα μπλα μπλα, θέλω να ξεκαθαρίσω ότι συμφωνώ. Όλοι οι εργαζόμενοι έχουν δικαιώματα! Όμως έχουν και υποχρεώσεις. Δείτε τι έγινε στην Γερμανία, όταν οι αυτοκινητοβιομηχανίες άρχισαν να έχουν προβλήματα λόγω κρίσης. Δούλεψαν μία ώρα υπερωρία ο καθένας, ώστε να μην χαθούν θέσεις εργασίας! Αυτό είναι σοβαρότητα και αυτό είναι που μας λείπει. Όλοι εμείς που "αγωνιζόμαστε" για τα δικαιώματά μας, ποτέ δεν θα δεχόμασταν κάτι τέτοιο, γιατί εμείς απλά ενδιαφερόμαστε μόνο για τα προσωπικά μας δικαιώματα. Απλά αντιδρούμε στις απολύσεις, ώστε να μην πάρει και εμάς η μπάλα.

Οι εργαζόμενοι δεν έχουν μόνο δικαιώματα. Έχουν και υποχρεώσεις, για τις οποίες κανένα συνδικαλιστικό όργανο δεν μιλάει. Δείτε πόσες ομιλίες έχουν κάνει η ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ και οι λοιποί για τα δικαιώματα και πόσες για τον "επαγγελματισμό", την "ευσυνειδησία" ή κάτι παρόμοιο!

Δεν είναι κακός ο συνδικαλισμός, είναι κακοί οι συνδικαλιστές. Θα πρέπει όμως ο συνδικαλισμός να λειτουργήσει σωστά, ώστε να υπάρξει μία συμφωνία και μία συνεργασία ανάμεσα σε εργαζόμενους, εργοδότες και κυβέρνηση. Αυτή είναι η υποχρέωση των συνδικαλιστών και όχι ο πόλεμος και το "όχι σε όλα"!

Για την μονιμότητα στο δημόσιο δε, τι μπορούμε να πούμε? Όσοι δεν είμαστε δημόσιοι υπάλληλοι, μονίμως συζητάμε τα ίδια και τα ίδια. Πρέπει να καταργηθεί για όλους και σε όλους. Για ποιόν λόγο να γίνει κάποιος παραγωγικός, όταν ακόμα και στην αδράνεια δεν κινδυνεύει η θέση του και λαμβάνει και "μπόνους" παραγωγικότητας (το οποίο ποτέ δεν κατάλαβα γιατί το λαμβάνουν όλοι).

Κλείνοντας, θέλω να τονίσω ότι ο κ. Λοβέρδος δεσμεύτηκε σε τρία "δεν":
  1. Δεν θα αυξηθούν τα όρια ηλικίας,
  2. Δεν θα μειωθούν οι συντάξεις,
  3. Δεν θα αυξηθούν οι ασφαλιστικές εισφορές.
Αυτά τα τρία "δεν" όμως, οδηγούν και σε άλλο ένα: Το ασφαλιστικό ΔΕΝ λύνεται! Απλά και ξεκάθαρα.

Σε μία χώρα που οι εργαζόμενοι περιμένουν την επόμενη εθελουσία έξοδο για να βγουν στην σύνταξη από τα 40 τους, οι εργοδότες δεν πληρώνουν τις εισφορές περιμένοντας την επόμενη ρύθμιση και οι παραγωγικές ομάδες είναι άνεργες, το ασφαλιστικό είναι αδύνατο να λυθεί. Με κανέναν τρόπο και με κανένα θαύμα.

Δύο λύσεις έχει ο υπουργός: Ή θα εκμεταλλευτεί το 10% των εκλογών και θα προχωρήσει σε σοβαρά και δίκαια μέτρα για την λύση, που θα πληρώσουν όλοι τις ηλιθιότητες του παρελθόντος και δεν θα υπάρχουν παραθυράκια και χαραμάδες. Θα τηρείται ο νόμος και δεν θα υπάρχουν ρυθμίσεις για κανέναν. Ή θα καταργήσει την υποχρεωτική ασφάλιση και καθένας θα έχει το δικαίωμα να ασφαλίζεται σε ένα τύπου ΙΚΑ που θα προσφέρει το δημόσιο ή στις ιδιωτικές εταιρείες, που ούτως ή άλλως έχουν συμβόλαιο πολλοί από εμάς. Βέβαια, θα παρέχεται το δικαίωμα κάποιος να παραμένει ανασφάλιστος, αναλαμβάνοντας και τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις για αυτή του την επιλογή...

Σας ευχαριστώ,

Γιώργος Φακίτσας

Λίγα πράγματα είναι πιο αναποτελεσματικά από μια ομάδα ανθρώπων που προσπαθεί να γράψει μια πρόταση. Το πλεονέκτημα είναι ότι προκύπτει κάτι για το οποίο δεν μπορεί να κατηγορηθεί κανένας.
Scott Adams, γ. 1957, Αμερικανός συγγραφέας κόμικ


Κυριακή, Νοεμβρίου 22, 2009

Τα κόμματα - λεωφορεία!

Γεια σας,
προσπαθώντας να παρακολουθήσω τις διαδικασίες για την διαδοχή στην ΝΔ και έχοντας μνήμες από την αντίστοιχη διαδικασία του ΠΑΣΟΚ λίγο καιρό πριν, άρχισα να σκέφτομαι τι είναι αυτό που φταίει και τα δύο μεγάλα κόμματα "εξουσίας" δυσκολεύονται να βρουν τι τους φταίει.

Όλοι μας υποστηρίζουμε ή τείνουμε να είμαστε πιο κοντά σε κάποιο κόμμα, όχι κατ' ανάγκη το ίδιο σε κάθε εκλογική αναμέτρηση. Αυτός είναι ένας γενικός κανόνας. Όμως ο κανόνας ολοκληρώνεται και από την διαπίστωση ότι κανένας δεν είναι 100% ικανοποιημένος από το κόμμα που υποστηρίζει ή υποστήριξε. Αυτό δεν είναι κακό, αφού το καλύτερο είναι ο εχθρός του καλού.

Αυτό που νομίζω ότι έχουν χάσει τα κόμματα σήμερα, είναι η επαφή τους με τις ανάγκες της εποχής ή ακόμα και με την πραγματικότητα, σε ορισμένες περιπτώσεις. Έτσι βλέπουμε η διαμάχη για την διαδοχή στην ΝΔ να μην στηρίζεται σε πλατφόρμες ιδεολογίας, αλλά σε ιστορικές αναδρομές.

Την ιστορία όλοι την γνωρίζουμε, ανάλογα με το συμφέρον μας κάθε φορά. Αυτό όμως που μας απασχολεί είναι τι θα γίνει και ακόμα περισσότερο, ΠΩΣ θα γίνει.

Τα κόμματα μοιάζουν με τα λεωφορεία! Οι επιβάτες - μέλη και υποστηρικτές - δεν έχουν τον ίδιο προορισμό, αλλά την ίδια κατεύθυνση, που μας αρέσει να την λέμε "το καλό του τόπου", αλλά εννοούμε "το συμφέρον το δικό μας". Όλα τα λεωφορεία - κόμματα πάνε στον ίδιο προορισμό, όμως από διαφορετικές διαδρομές!

Οι πολίτες καλούμαστε να επιλέξουμε στις εκλογές πιο λεωφορείο θα μπει μπροστά και θα πάρει την επιδότηση της άγονης γραμμής. Τι γίνεται όμως με την ποιότητα, με τον εκσυγχρονισμό και την εξυπηρέτηση σε κάθε λεωφορείο?

Σε αυτό το σημείο είναι η "αχίλλειος πτέρνα" των κομμάτων. Όσο και αν προσπαθούν, έχουν "κολλήσει" στις ιδεολογικές ρητορικές, στα μικροκομματικά παιχνίδια και στην γραφειοκρατία που πνίγει και καταστρέφει όλο το δημόσιο τομέα της Ελλάδας.

Το ΠΑΣΟΚ ήρθε στην εξουσία υποσχόμενο την αλλαγή, όπως ακριβώς έγινε και με το ΠΑΣΟΚ του 1981. Ο κ. Γ. Παπανδρέου κατάφερε να πείσει τους πολίτες ότι αξίζει να έχει μία ευκαιρία. Όμως, βλέπουμε ότι στον δρόμο του βρίσκει δυσκολίες. Όχι από την αντιπολίτευση, αλλά από το εσωτερικό του κόμματός του. Πολλά "παλιά" στελέχη, έχουν δυσαρεστηθεί για την "απόσυρση" που έκανε ο Πρωθυπουργός και για τις επιλογές του σχετικά με τα πρόσωπα που συμμετέχουν στην κυβέρνηση.

Το ΠΑΣΟΚ του 2009, είναι διαφορετικό από το ΠΑΣΟΚ του 1999 και ακόμα πιο διαφορετικό από αυτό του 1981! Η διαφορά είναι στην ποιότητα και στην σκέψη των υποστηρικτών του και όχι τόσο πολύ στην αλλαγή που έχει γίνει στο κόμμα. Αυτό φαίνεται πως το έχει αντιληφθεί ο Πρόεδρος, δυσκολεύονται όμως να το αντιληφθούν διάφοροι βουλευτές και πολιτικάντηδες, που θα έπρεπε μόνοι τους να οδεύσουν προς την έξοδο αντί εναγωνίως να προσπαθούν να αρπαχτούν από μία καρέκλα.

Στις σημερινές γενιές των 20άρηδων και 30άρηδων, δεν κάνει καμία εντύπωση η συμμετοχή ενός πολιτικού στο Πολυτεχνείο. Και δεν κάνει εντύπωση επειδή όλοι οι πολιτικοί που συμμετείχαν στον αγώνα κατά της χούντας έχουν εξαργυρώσει με τον χειρότερο τρόπο αυτή την προσπάθειά τους!

Δεν μπορεί ένα σύγχρονο κόμμα, όπως το οραματίζεται ο κ. Παπανδρέου, να λειτουργεί έτσι. Αν θέλουμε να μιλάμε για αλλαγή, τότε θα έπρεπε να την αποδεικνύουμε. Οι περισσότεροι πολίτες έχουν ικανοποιηθεί από την ανανέωση στην κυβέρνηση, αν και θα μπορούσε να είναι ακόμα ριζικότερη.

Κανένας πολιτικός του 1981 ή του 2000 δεν θα μας έλειπε αν δεν ήταν στο κυβερνητικό σχήμα! Όσο ικανός και αν ήταν κάποιος το 2000, δεν θα μπορεί να είναι το ίδιο ικανός σήμερα! Η εποχή έχει αλλάξει, οι πολίτες έχουν αλλάξει, τα δεδομένα είναι διαφορετικά. Καθένας είναι καλός ή κακός στην εποχή του και στα συγκεκριμένα δεδομένα της εποχής αυτής.

Από την άλλη μεριά, η ΝΔ συνεχίζει να είναι ένα κόμμα που αντιμετωπίζει παρόμοια προβλήματα. Οι περισσότερο "κολλητοί" του Κων/νου Καραμανλή, προσπαθούν να πείσουν ότι αυτή η πίστη και η φιλία είναι ατού στο βιογραφικό κάποιου. "Έκλαψα μαζί του", "Μου χτύπησε φιλικά την πλάτη", "Μου έκλεισε το μάτι"... Τι καραγκιοζιλίκια είναι αυτά? Δεν μας ενδιαφέρει καθόλου ποια ήταν η σχέση σας με τον Κων/νο Καραμανλή. Εκείνος πέτυχε να περάσει στην ιστορία με την δική του προσωπικότητα, την δική του ιδεολογία και το όραμά του. Εσείς τι κάνετε? Δεν έχετε αντιληφθεί ότι η Ελλάδα δεν είναι η ίδια με την Ελλάδα που διαχειρίστηκε ο δημιουργός της ΝΔ?

Για τα μικρότερα κόμματα τι να πούμε? Το ΚΚΕ φαίνεται ότι εδώ και χρόνια πάει με την ρεζέρβα, μέχρι να κλατάρει και αυτή και να μείνει κάπου στον δρόμο... Ο Συνασπισμός - Σύριζα ακόμα δεν έχει αποφασίσει τι χρώμα θα βάψει τα καθίσματα του λεωφορείου, ενώ ο ΛΑ.Ο.Σ. υπόσχεται την πιο γρήγορη διαδρομή Πειραιάς - Αεροδρόμιο, αλλά μέσω Θεσσαλονίκης!

Ας αντιληφθούν τα κόμματα ότι δεν είναι δημόσιοι οργανισμοί! Είναι ζωντανοί οργανισμοί που οφείλουν να μεταλλάσσονται και να αντιδρούν με τον ταχύτερο δυνατό τρόπο. Αυτό δεν γίνεται με "σκουριασμένα σκαριά", αλλά με νέους ανθρώπους που έχουν όρεξη και θέληση να αλλάξουν τα πράγματα. Δεν γίνεται να πείθουν για "αλλαγή", χωρίς να αλλάζουν οι ίδιοι...

Καλή η εμπειρία, καλή η πρόθεση, όμως μπορούν να τα προσφέρουν χωρίς να καταλαμβάνουν θέσεις. Το φυσιολογικό είναι κάποιος στα 35-45, να έχει σύμβουλο έναν 55-70άρη με πείρα και όχι το αντίθετο! Άλλωστε τόσα χρόνια δεν δούλεψε αυτό το μοντέλο, γιατί να δουλέψει τώρα?

Μπορεί κάποιοι να δυσαρεστηθούν, όμως η διακυβέρνηση της χώρας δεν είναι για την ευχαρίστηση των πολιτικών. Οφείλουν να διακρίνουν μόνοι τους πότε πρέπει να σιωπούν και να κάνουν χώρο για τους επόμενους!

Η επόμενη γενιά θέλει την θέση της. Και στην εποχή της μετά-Μεταπολίτευσης, στην εποχή του ίντερνετ και στις γενιές με την υψηλότερη και ποιοτικότερη μόρφωση στην ιστορία της Ελλάδας, δεν περνάνε θεωρητικές, ιστορικές και ιδεολογικές αρλούμπες. Θέλουμε έργο και αποτέλεσμα, διαφορετικά ξέρουμε και εμείς τον τρόπο να καταστρέψουμε το μέλλον μας!

Σας ευχαριστώ,

Γιώργος Φακίτσας

Το να βελτιώνεσαι σημαίνει να αλλάζεις. Το να είσαι τέλειος σημαίνει να αλλάζεις συχνά.
Ουίνστον Τσώρτσιλ, 1874-1965, Βρετανός Πρωθυπουργός , Νόμπελ 1953

Κυριακή, Νοεμβρίου 15, 2009

Το χέρι στην τσέπη ΟΛΩΝ


Γεια σας,
η Ελλάδα αντιμετωπίζει την αλήθεια. Έχουμε ξεφύγει! Το ξέραμε, αλλά προσπαθούσαμε να μην το συζητάμε. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ είναι απέναντι σε μία μεγάλη πρόκληση: Να αντιμετωπίσει το πρόβλημα και να προσπαθήσει να βρει την λύση, ή να το κουκουλώσει όπως όπως και να το κληροδοτήσει στους επόμενους.

Είναι αδιανόητο αυτό που συμβαίνει στην χώρα μας. Όλοι προσπαθούμε να αφήσουμε κάτι καλύτερο στα παιδιά μας, σε προσωπικό - οικογενειακό επίπεδο, χωρίς να μας ενδιαφέρει καθόλου η ποιότητα του κράτους και η οικονομία της χώρας, τα οποία θα παραδώσουμε!!! Οι οικονομολόγοι των Βρυξελλών, ενδιαφέρονται περισσότερο από εμάς για την οικονομία της Ελλάδας.

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ φαίνεται ότι θέλει να βάλει χέρι στο πρόβλημα. Άλλωστε δεν έχει και πολλά περιθώρια, αφού και οι Βρυξέλλες δεν αντέχουν άλλο με τα ψέμματα των Ελλήνων. Δεν γίνεται όμως να υπάρξει λύση χωρίς να μας στοιχίσει!

Όλοι πρέπει να πληρώσουμε το κόστος της προσωπικής μας αδιαφορίας ή ασυδοσίας. Και μην πει κανένας ότι οι πολίτες δεν έχουν ευθύνες! Θυμηθείτε πόσες φορές επιλέξατε να αγοράσετε κάτι φθηνότερα, χωρίς να πάρετε απόδειξη. Θυμηθείτε πόσες φορές έχετε χρησιμοποιήσει τις υπηρεσίες κάποιου, ξένου κατά πλειοψηφία, χωρίς να του δώσετε ένσημα ή χωρίς απόδειξη. Θυμηθείτε πόσες φορές έχετε ακούσει ότι κάποιος γνωστός σας έχει πάρει "μαύρα" χρήματα ή ειδικές παροχές από το δημόσιο, χωρίς να τις δικαιούται ή να τις αξίζει!

Ας τελειώσουν τα ψέμματα λοιπόν. Φταίμε! Και φταίμε γιατί έχουμε μέσα μας την "πονηριά" , ή καλύτερα την κουτοπονηριά!

Από την άλλη μεριά τώρα, οι πολιτικοί μας δεν γίνεται να ζητάνε από εμάς, χωρίς να σηκώνουν και εκείνοι μέρος από το βάρος! Θα πρέπει να αποδεχθούν περικοπές προνομίων. Θα πρέπει να δεχθούν την μείωση των αποδοχών ή έστω κάποιων παροχών τους.

Για παράδειγμα, πέρα από την βουλευτική αποζημίωση, κάθε βουλευτής αποζημιώνεται επιπλέον για την συμμετοχή του σε ειδικές επιτροπές της Βουλής. Γιατί να μην δεχθούν να περικοπεί αυτή η αποζημίωση τελείως. Επίσης, κάθε υπουργός ή υφυπουργός, πληρώνεται επιπλέον για την θέση του, πέραν της βουλευτικής αποζημίωσης. Γιατί? Αφού ένας εξωκοινοβουλευτικός υπουργός θα έπαιρνε μόνο την υπουργική αποζημίωση, θα έπρεπε οι βουλευτές - υπουργοί να επιλέγουν μόνο το ένα από τα δύο "μηνιάτικα".

Τέλος, επειδή συχνά γίνεται λόγος για διπλούς και τριπλούς μισθούς στο δημόσιο, θα πρέπει να ορισθεί μέγιστο όριο για τις αποζημιώσεις των δημοσίων υπαλλήλων, ανάλογα θέσης, παραγωγικότητας, προσόντων και προϋπηρεσίας. Δεν μπορεί να υπάρχει το φαινόμενο, οι διευθυντές οργανισμών να συμμετέχουν σε ΔΣ και να εισπράττουν χιλιάδες ευρώ επιπλέον κάθε μήνα, ενώ στην αγορά υπάρχουν άνεργοι με περισσότερα προσόντα, με περισσότερη όρεξη και με περισσότερη ανάγκη!

Είναι σχεδόν βέβαιο ότι η κυβέρνηση θα αναγκαστεί να λάβει σκληρά μέτρα. Μέτρα που θα δημιουργήσουν αντιδράσεις στην κοινωνία. Αν θέλει να έχει το μικρότερο πολιτικό κόστος, τότε πρέπει να στραφεί και προς τον εαυτό της.

Αν οι πολίτες αντιληφθούν ότι τα μέτρα δεν επηρεάζουν μόνο τις δικές τους τσέπες, αλλά και αυτές των πολιτικών, τότε σίγουρα θα είναι περισσότερο δεκτικοί. Αν βέβαια, η κυβέρνηση προχωρήσει ακόμα περισσότερο και αποδείξει ότι δεν πάει χαμένο ούτε ένα ευρώ, τότε σίγουρα θα έχει κερδίσει το παιχνίδι.

Για μία ακόμα φορά θα βάλουμε το χέρι στην τσέπη... Ας προσπαθήσουν να μας πείσουν ότι θα είναι για το καλό μας...

Σας ευχαριστώ,

Γιώργος Φακίτσας

Η ηθική είναι ο καλύτερος από όλους τους μηχανισμούς για να σέρνεις την ανθρωπότητα από τη μύτη.
Φρήντριχ Νίτσε,1844-1900,Γερμανός φιλόσοφος


Κυριακή, Νοεμβρίου 08, 2009

Η τρίπλα της Τουρκίας


Γεια σας,
γνωρίζαμε ότι στην εξωτερική πολιτική, όπως και σε πολλούς άλλους τομείς, η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας είχε καταθέσει τα όπλα. Με ανύπαρκτες πολιτικές και στρατηγικές κινήσεις, έχασε τον έλεγχο της κατάστασης, με αποτέλεσμα σήμερα να βρισκόμαστε μπροστά σε ενισχυμένους αντιπάλους (Τουρκία, Σκόπια).

Η Τουρκία εδώ και πολλά χρόνια οικοδομεί ένα σταθερό προφίλ σχετικά με την εξωτερική πολιτική της. Καρότο και μαστίγιο, όπως λένε μερικοί. Θέτει μονομερώς ζητήματα "γκρίζων ζωνών" με τους αντιπάλους της και μετά απλά περιμένει. Περιμένει να ωριμάσουν τα θέματα, να αποκτήσουν διαχρονικό χαρακτήρα και μέσω των δικών μας συνεχών αλλαγών πολιτικής, τα θέματα αυτά να γίνονται μόνιμα και αντικείμενο συνομιλιών.

Τα διεθνή ΜΜΕ, τον τελευταίο καιρό αφιερώνουν ώρες εκπομπών και πληθώρα σελίδων για τον "γίγαντα" που σιγά σιγά ξυπνάει και παίρνει την θέση του στο σταυροδρόμι ανατολής και δύσης. Θέση που σίγουρα μπορούσαμε να είχαμε εμείς, όμως χάναμε την μία ευκαιρία μετά την άλλη.

Οι γείτονές μας, τόσο καιρό έπαιζαν ένα υπέροχο παιχνίδι στρατηγικής ανάμεσα στην ΕΕ και τις ΗΠΑ. Πότε πλησιάζοντας την μία και πότε την άλλη, ενίσχυσαν την θέση της χώρας τους, με αποτέλεσμα τώρα να την επιθυμούν και οι δύο (για διαφορετικούς λόγους η κάθε μία).

Όλοι σήμερα μιλούν, ακόμα και στην Ευρώπη, για μία χώρα στην οποία ενισχύεται η δημοκρατία - και ας έχει καταλάβει στρατιωτικά το 1/4 χώρας-μέλους της ΕΕ. Πολλοί μιλούν για σταθεροποιητική δύναμη στην ευρύτερη περιοχή - και ας έχει άλυτα και μακροχρόνια προβλήματα με τους γείτονές της.

Η Τουρκία κατάφερε να κερδίσει την υποστήριξη της Αμερικής, χωρίς να χάσει τίποτα. Αντιθέτως, κέρδισε έναν αναβαθμισμένο ρόλο στην υπόθεση του Ιράκ, όπου ενδιαφέρεται για τα δικά της θέματα (κουρδικό...), κέρδισε ακόμα και μία συμφωνία με τους Αρμένιους κομμένη και ραμμένη στα μέτρα της.

Πάνω από όλα όμως η Τουρκία κέρδισε την υποστήριξη των Αμερικάνων, στην εξωτερική της πολιτική, στις διαπραγματεύσεις με χώρες όπως η Κίνα και η Ρωσία. Κέρδισε την θέση του "αντιπροσώπου" των συμφερόντων των ΗΠΑ σε ισλαμικές χώρες, όπου οι ΗΠΑ δεν μπορούν να πατήσουν πόδι. Πάνω από όλα όμως κέρδισε την υποστήριξη της Αμερικής στην Ευρωπαϊκή της πορεία! Μία πορεία για την οποία τα τείχη που είχαν υψωθεί από κάποιους εταίρους (Γερμανία, Γαλλία) φαίνεται να υποχωρούν.

Αυτή την Τουρκία καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε διπλωματικά σήμερα. Μία Τουρκία εντελώς διαφορετική από αυτή που αντιμετωπίζαμε το 1975, που ήταν απλά μία χώρα αποκομμένη στην γωνία και σίγουρα μπορούσαμε να έχουμε το πάνω χέρι. Τα προβλήματα μαζεύτηκαν, χρόνισαν και τώρα απαιτούν λύσεις.

Γνωρίζουμε ότι ο κ. Παπανδρέου διατηρεί ενεργούς και ισχυρούς διαύλους επικοινωνίας με την Τουρκική πολιτική ελίτ. Όμως δεν μπορούμε να περιμένουμε πάρα πολλά. Η Τουρκία θέτει ζητήματα στο τραπέζι (μειονότητα Θράκης, Κύπρος, Αιγαίο) τα οποία η Ελληνική πλευρά, διαχρονικά, δεν τα αναγνωρίζει. Το μόνο που αναγνωρίζουμε ως θέμα συζήτησης είναι η υφαλοκρηπίδα.

Αν αυτά τα θέματα τα είχαμε ξεκόψει από την αρχή, τότε σήμερα δεν θα υπήρχαν. Όμως απλά τα αναβάλαμε και τα αφήναμε για τους επόμενους. Όμως μέσα στο πέρασμα του χρόνου, το δίκαιο ξεχνιέται αλλά μένει η απαίτηση. Σήμερα η Τουρκία μας ζητάει να πάμε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων για όλα τα θέματα. Απλώνει χείρα φιλίας αλλά και απαιτήσεων. Της έχει αναγνωριστεί η "χρησικτησία"...

Η Ελληνική διπλωματία και η κυβέρνηση έχουν δύο λύσεις. Ή θα αρνηθεί τον διάλογο και θα προσπαθήσει να λύσει τα προβλήματα στο δικαστήριο της Χάγης (όπου θα προσφύγει η Τουρκία), ή θα πάει σε διάλογο και όλα τα θέματα ανοιχτά. Βέβαια, παραμένει πάντα πιθανή και η τρίτη λύση, που είναι να αναβάλλει το θέμα για τους επόμενους.

Και στις δύο περιπτώσεις, η Ελλάδα δεν πρόκειται βγει ωφελημένη. Αν πάει στο δικαστήριο της Χάγης, θα πρέπει να έχει ισχυρή υποστήριξη από ομάδα ιστορικών, νομικών και κάθε λογής επιστήμονες για να τεκμηριώσει τις (δίκαιες) θέσεις της. Αν ακολουθήσει τον δρόμο του απευθείας διαλόγου, τότε θα σημαίνει ότι αναγνωρίζει τις γκρίζες ζώνες.

Δυστυχώς, χάσαμε όλες τις ευκαιρίες που είχαμε για να βγούμε κερδισμένοι. Αναβλητικότητα, ανευθυνότητα ή ανικανότητα των πολιτικών οδήγησαν την Ελλάδα σήμερα να είναι "ξεκρέμαστη" απέναντι σε μία διπλωματικά ενισχυμένη Τουρκία.

Αν αποφασίσουμε τελικά, σε αυτή τη χρονική στιγμή, να κλείσουμε αυτά τα ανοιχτά θέματα και να βρούμε μία οριστική λύση, τότε θα πρέπει να είμαστε αποφασισμένοι για όλα τα ενδεχόμενα. Δεν πρόκειται να κερδίσουμε όλες τις υποθέσεις και ας έχουμε το δίκαιο με το μέρος μας. Ο λόγος είναι απλός: Κανείς δεν θέλει την ρήξη με την Τουρκία, κανείς δεν θέλει να πάρει θέση προς τον έναν ή τον άλλο. Θα τα μοιράσουν, μπορεί όχι στην μέση, αλλά αυτό δεν είναι υπέρ μας. Εμείς σίγουρα θα χάσουμε και η Τουρκία σίγουρα θα κερδίσει, ακόμα και αν η μοιρασιά είναι 90%-10%!

Μπορεί αυτή η περίοδος να είναι μία καλή στιγμή για να ξεκινήσει οποιαδήποτε διαδικασία κρατώντας στο χέρι την ενταξιακή πορεία των γειτόνων στην ΕΕ. Διαφορετικά, θα πάμε σε διαπραγματεύσεις ή δικαστική μάχη χωρίς κανένα μέτρο πίεσης, χωρίς κανέναν κρυμμένο άσσο. Και εκεί τα πράγματα θα είναι ακόμα χειρότερα.

Σας ευχαριστώ,

Γιώργος Φακίτσας

Δεν πρέπει ποτέ να αφήνει κανείς να συνεχίζεται μια ανωμαλία για να αποφύγει έναν πόλεμο, γιατί δεν τον αποφεύγει, αλλά μόνο αλλάζουν οι συνθήκες προς όφελος των αντιπάλων του. Μακιαβέλι

Τετάρτη, Νοεμβρίου 04, 2009

Έκτακτη εισφορά, επίδομα αλληλεγγύης και Εκκλησία...


Γεια σας,
το σχέδιο νόμου της κυβέρνησης σχετικά με την ενίσχυση των οικονομικά ασθενέστερων ομάδων, έχει τεθεί σε δημόσια διαβούλευση και ήδη υπάρχουν τα πρώτα θετικά ή αρνητικά σχόλια.

Η κυβέρνηση επιβάλλει το μέτρο της έκτακτης εισφοράς σε 300 μεγάλες επιχειρήσεις και φορολογεί τα κέρδη τους για το 2008 με 5-10%. Από αυτό το μέτρο θα εισπράξει το ποσό των 870 εκατομμυρίων ευρώ.

Αρχικά ο ΣΕΒ, μέσω του προέδρου του, αντέδρασε θετικά, δε συνέβη όμως το ίδιο και με άλλους συλλόγους, επιμελητήρια και οργανώσεις. Οι επιχειρηματίες αντιδρούν στην συγκεκριμένη εισφορά, προσπαθώντας να διαφυλάξουν τα κέρδη τους.

Πέρα όμως από την εισφορά των μεγάλων επιχειρήσεων, πρόκειται να γίνει και αναπροσαρμογή του ΕΤΑΚ. Η κυβέρνηση προσπαθεί να μαζέψει χρήματα και συγχρόνως να μην θίξει τα μικρά και μεσαία εισοδήματα. Εισπρακτική πολιτική, όμως, χωρίς αδικίες δεν υπήρξε, δεν υπάρχει και δεν πρόκειται να υπάρξει.

Τα χρήματα που θα μαζέψει η κυβέρνηση από αυτές τις ρυθμίσεις (περίπου 1,05 δις ευρώ) πρόκειται να τα "μοιράσει" σε 2.500.000 άτομα (22%-23% του πληθυσμού!!!), με την μορφή έκτακτου επιδόματος που θα κυμαίνεται από 300-1300 ευρώ.

Είναι γεγονός και προκαλεί ιδιαίτερη εντύπωση ότι σχεδόν το 1/4 του πληθυσμού ανήκει σε ευπαθείς ομάδες ή σε ομάδες με χαμηλό εισόδημα. Αυτή είναι η κατάσταση της Ελληνικής κοινωνίας και μπορεί το ποσοστό να είναι μεγαλύτερο. Αυτό είναι που πρέπει να μας θορυβήσει, να μας ανησυχήσει και να μας ταρακουνήσει, ως κοινωνία.

Βλέπουμε όμως ότι εν μέσω αντιδράσεων και περιορισμών που μας επιβάλλει η ΕΕ, η κυβέρνηση προσπαθεί να παραμείνει συνεπής στις προεκλογικές της υποσχέσεις. Μπορεί τα μέτρα να είναι λίγα, μπορεί να οι προεκλογικές υποσχέσεις να περιελάμβαναν περισσότερα ποσά, όμως είναι μία θετική αρχή, η οποία βέβαια δεν πρέπει να σταματήσει εδώ.

Εκτός όμως από το επίδομα, η κυβέρνηση πρέπει να φροντίσει να δημιουργήσει συνθήκες όπου δεν θα είναι απαραίτητα τα επιδόματα για να ζήσει κάποιος αξιοπρεπώς, ή τουλάχιστον να περιορίσει τον αριθμό των δικαιούχων. Το επίδομα που θα χορηγηθεί θα τελειώσει πολύ γρήγορα και μετά πάλι οι δικαιούχοι θα είναι στην ίδια κατάσταση με την σημερινή.

Κλείνοντας, θα ήθελα να σημειώσω ότι σε σημερινό άρθρο της εφημερίδας Το Βήμα, γινόταν λόγος για αύξηση του συντελεστή ΕΤΑΚ για τα ακίνητα που εκμεταλλεύεται η Εκκλησία, από 1 τοις χιλίοις, σε 3 τις χιλίοις. Η σχετική αναφορά όμως δεν υπάρχει στο επίσημο σχέδιο νόμου, που κατέθεσε η κυβέρνηση στο διαδίκτυο.

Θα έπρεπε όχι μόνο να αυξηθεί ο συντελεστής ΕΤΑΚ της Εκκλησίας στα ίδια επίπεδα που ισχύουν και για τους πολίτες, αλλά θα έπρεπε να επιβληθεί και έκτακτη εισφορά στην Εκκλησία, ώστε και έμπρακτα να αποδείξει ότι είναι ένας οργανισμός που υποστηρίζει την κοινωνία.

Είναι γεγονός ότι πρέπει να υπάρχει ειδικό καθεστώς στην φορολόγηση της Εκκλησίας. Όμως αυτό το "καθεστώς" θα πρέπει να είναι προς όφελος της κοινωνίας και όχι προς όφελος του ταμείου της Αρχιεπισκοπής!!!

Δεν νομίζω πως μία προσπάθεια της κυβέρνησης να "ζητήσει" την συμμετοχή την Εκκλησίας, στην γενική προσπάθεια όλων μας να σώσουμε ότι μπορούμε, θα έβρισκε τους πολίτες αντίθετους.

Σας ευχαριστώ,

Γιώργος Φακίτσας
Πίστευα πως όλοι πρέπει να πληρώνουμε τους φόρους μας με χαμόγελο. Tο προσπάθησα, αλλά εκείνοι επέμεναν να θέλουν μετρητά..

Σάββατο, Οκτωβρίου 31, 2009

Strange Stage - Εργασιακές υποσχέσεις


Γεια σας,
η απόφαση της κυβέρνησης σχετικά με τα stages ήταν η πρώτη απόφαση που είχε επιπτώσεις στην κοινωνία και πολύ περισσότερο στους άνεργους - εργαζόμενους του "θεσμού". Η κυβερνητική στάση αντιμετωπίστηκε με ανάμεικτα συναισθήματα ακόμα και από τους ίδιους τους απασχολούμενους του προγράμματος. Όλοι λέγαμε ότι έπρεπε να καταργηθεί, αλλά όλοι περιμέναμε να βολευτούμε πρώτα.

Είναι τουλάχιστον αστείο και εξωφρενικό να ακούμε ότι στο Ελληνικό Δημόσιο, με την υπερπληθώρα των υπαλλήλων, οι εργαζόμενοι σε προγράμματα μαθητείας, καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες!!!

Από την επομένη της κυβερνητικής απόφασης για την κατάργηση των stages στο δημόσιο, τα τηλεοπτικά κανάλια άρχισαν να επισκέπτονται διάφορες υπηρεσίες για να δουν σε τι θέσεις είναι οι μαθητευόμενοι. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα ενός υποκαταστήματος του ΟΑΕΔ στο οποίο όλοι οι μόνιμοι υπάλληλοι είχαν δηλώσει ασθένεια και τις θέσεις τους κάλυπταν τα παιδιά από τα stages! Σε αυτή την περίπτωση, θα έπρεπε ο διοικητής του ΟΑΕΔ να είχε την δυνατότητα να απομάκρυνε από την θέση τους, τους "μόνιμους" και να καλύψει τις θέσεις με αυτούς που έκαναν την δουλειά... Αλλά...

Είναι γεγονός ότι οι εργαζόμενοι στα προγράμματα αυτά δεν ήταν προνομιούχοι. Όμως πρέπει να πούμε ένα μικρό μυστικό: Ο λόγος που δεν έψαχναν για άλλη δουλειά ήταν επειδή ήταν σίγουροι ότι θα μπουν στο δημόσιο! Το όνειρο των Ελλήνων του '50, συνεχίζει να ζει το 2010! Και δεν είναι καθόλου παράλογο!

Στην Ελλάδα, η ανάπτυξη και οι ξένες επενδύσεις, μένουν πάντα στα λόγια. Δεν υπάρχει βιομηχανία, οπότε δεν υπάρχει μία σειρά άλλων επιχειρήσεων, που να δημιουργούν ένα επαγγελματικό περιβάλλον το οποίο να προσφέρει θέσεις για μία τόσο μορφωμένη (σχεδόν παραμορφωμένη) γενιά. Έτσι σήμερα κάποιος αναγκάζεται να δουλεύει σε άλλο τομέα από αυτόν που έχει σπουδάσει - εξειδικευθεί. Πολλές φορές αυτό σημαίνει χαμηλότερες αποδοχές, αβέβαιο μέλλον και σχετική αξιοκρατία.

Με τα παραπάνω δεδομένα, οι περισσότεροι στρέφονται προς τις θέσεις του δημοσίου. Δεν παρέχει κάτι περισσότερο από τον ιδιωτικό τομέα, όσον αφορά την αξιοκρατία και το μισθολογικό, αλλά προσφέρει την σιγουριά και την αναγνώριση των δικαιωμάτων του εργαζομένου.

Εκεί ακριβώς αρχίζει ένας επικίνδυνος φαύλος κύκλος. Μπορεί κάποιος που πραγματικά θέλει και μπορεί, να μπει στο δημόσιο, ωστόσο η κατάσταση που συναντάει του κόβει οποιαδήποτε όρεξη για δουλειά. "Να περάσει το 8άωρο για να γυρίσω σπίτι", είναι η σκέψη των περισσοτέρων... Με αυτό όμως, το δημόσιο ποτέ δεν θα είναι παραγωγικό, ποτέ δεν θα είναι στην υπηρεσία του πολίτη!

Ας σκεφτούμε όλοι μας. Τα "παιδιά" που ήταν στα προγράμματα stage και περίμεναν τον διορισμό τους, πως τα φανταζόμαστε μετά τον διορισμό και την μονιμοποίησή τους? Δεν θα είναι οι ίδιοι με τους ήδη αντιπαθητικούς, απότομους και ...απόντες, που υπάρχουν σήμερα? Και βέβαια δεν είναι όλοι έτσι! Και βέβαια υπάρχουν εξαιρέσεις! Δυστυχώς όμως οι περισσότεροι τυχαίνει να "εξυπηρετούμαστε" από όσους δεν είναι εξαιρέσεις.

Διάφοροι βουλευτές, δεξιών και αριστερών κομμάτων, εμφανίζονται να υποστηρίζουν αυτό το θεσμό, για "το καλό των παιδιών". Μα το καλό των παιδιών δεν είναι να τα παρκάρεις σε μία κακοπληρωμένη και ανασφάλιστη θέση. Αυτό είναι καλό για την δική σου, αγωνιώδη, προσπάθεια για να επανεκλεγείς, μοιράζοντας ψεύτικες υποσχέσεις! Το καλό τους είναι, κ. Βουλευτή, να δημιουργήσεις τις προϋποθέσεις ώστε αυτό το παιδί να εργαστεί σε μία σωστή εργασία, να ζήσει σε μία σωστή και ασφαλή κοινωνία και να δημιουργήσει σε ένα περιβάλλον που τα "παιδιά" σου θα έχουν τα ίδια δικαιώματα με εκείνον. Αυτή είναι η δουλειά σου!

Ας αντιληφθούμε όλοι μας ότι το θέμα του εργασιακού στο δημόσιο είχε ξεφύγει. Ας καταλάβουμε ότι το πληρώνουμε εμείς! Ας αποφασίσουμε αν τελικά θέλουμε να γίνει κάτι για να πάμε ένα βήμα μπροστά!

Tα STAGE ήταν πολύ χρήσιμα προγράμματα! Αυτό είναι αλήθεια. Στην Ελλάδα όμως χρησιμοποιήθηκαν ως "ευκαιρία για υποσχέσεις" αντί για "ευκαιρία στον υποσχόμενο (νέο)"!

Πρέπει να καταργηθούν στο δημόσιο, όπως πολύ σωστά έγινε, όμως πρέπει να λειτουργήσουν στον ιδιωτικό τομέα. Είναι μία ευκαιρία για κάποιον νέο, απόφοιτο να αποκτήσει την εμπειρία που ζητάνε όλοι (δείτε τις αγγελίες). Πρέπει να έχουν έναν αυστηρό ελεγκτικό μηχανισμό, για να μην μετατραπούν από υπόσχεση στο δημόσιο σε εκμετάλλευση από τον ιδιωτικό τομέα.

Πρέπει να γίνει Αναγέννηση του εργασιακού στην Ελλάδα. Και το κακό με την Αναγέννηση, είναι ότι βρίσκεται πάντα κοντά στον Μεσαίωνα...

Ιδιωτικός και δημόσιος τομέας, κράτος και πολίτες ας αλλάξουμε συγχρόνως. Δεν είναι ανάγκη να μπαίνουμε πάντα σε ένα παιχνίδι "πρώτα εσύ", "όχι, πρώτα εσύ"! Δεν είμαστε αντίπαλοι, δεν ζούμε αλλού, ζούμε όλοι εδώ και βασανιζόμαστε όλοι μαζί καθημερινά!

Σας ευχαριστώ,

Γιώργος Φακίτσας

Οι δημόσιες υπηρεσίες είναι εκεί όπου οι υπάλληλοι που έρχονται αργοπορημένοι συναντούν στη σκάλα αυτούς που σχολάνε νωρίτερα.
George Courteline,1858-1929, Γάλλος συγγραφέας

Τετάρτη, Οκτωβρίου 28, 2009

Η ΝΔ σε αναζήτηση βηματισμού...


Γεια σας,
παρά το εορταστικό κλίμα της ημέρας, τα φώτα και οι κάμερες στράφηκαν στην συνύπαρξη των επίδοξων αρχηγών της ΝΔ, στην Θεσσαλονίκη. Αλήθεια, τι περιμέναμε? Να αρχίσουν να μαλώνουν? Να χαστουκίζει ο ένας τον άλλο? Η αντίδραση και των τεσσάρων ήταν η σωστή. Συνυπήρξαν ειρηνικά και αξιοπρεπώς, όπως θα πρέπει να κάνουν και μετά την εκλογή αρχηγού.

Το κακό με την ΝΔ είναι ότι δεν μαθαίνει ούτε από τα λάθη της, ούτε από τους άλλους. Μοιάζει με ένα κόμμα που ξεχνάει το παρελθόν και αναζητά μόνο δόξα και εξουσία. Όσο ήταν στην κυβέρνηση, όλα φαίνονταν ρόδινα και τίποτα δεν πρόδιδε τον αναβρασμό που υπήρχε κάτω από το σκηνικό.

Και οι τέσσερις υποψήφιοι αρχηγοί αλληλοκατηγορούνται, ενώ μέχρι εχθές ήταν όλοι στρατιώτες της παράταξης και μάλιστα σε σημαντικές θέσεις. Κανείς όμως δεν κάνει λόγο για αρχές, αξίες και ιδεολογίες που λείπουν από το κόμμα και αποπροσανατολίζουν την εκλογική του βάση.

Αν η ΝΔ δεν είχε χάσει την πολιτική και ιδεολογική της ταυτότητα, τότε δεν θα είχε τόσες διαρροές προς το κόμμα του κ. Καρατζαφέρη, ούτε ο δεύτερος θα είχε την δυνατότητα να απλώνει το χέρι σε οπαδούς της ΝΔ, με τόσο μεγάλη ευκολία.

Η κ. Μπακογιάννη κάνει λόγο για "μετανάστες" όταν αναφέρεται στους κ.κ. Σαμαρά και Αβραμόπουλο. Μα μέχρι εχθές με αυτούς τους "μετανάστες" ήταν στα υπουργικά συμβούλια, στην ίδια κυβέρνηση και στο ίδιο κόμμα. Πως θα μπορέσει να τους δεχτεί στο κόμμα "της", την επομένη των εκλογών, αν εκείνη είναι αρχηγός?

Ο κ. Αβραμόπουλος προσπαθεί να "ξεφύγει" από την διαδικασία, βλέποντας τα ποσοστά του να μην του δίνουν την δυνατότητα να συνεχίσει σε δεύτερο γύρο ή να χάνει απλά ως δεύτερος, με ένα αξιοπρεπές ποσοστό. Θέτει λοιπόν ζήτημα προσδιορισμού της εκλογικής βάσης. Είναι οι φίλοι ή είναι τα μέλη? Αυτή η διαφοροποίηση θα του επιτρέψει να καταγγείλει την διαδικασία και να αποχωρήσει, αποφεύγοντας την ήττα.

Ο κ. Σαμαράς κινείται προσεκτικά και δεν θέλει να ανεβάσει τους τόνους, καθώς ξέρει ότι θα βγουν πολλοί να μιλήσουν εναντίον του για το 1993, το οποίο τον κυνηγάει ασταμάτητα από τότε. Συμφωνεί με τον κ. Αβραμόπουλο, δεν διαφωνεί με την κ. Μπακογιάννη. Έχει την δεύτερη θέση και αυτό του δίνει το θάρρος να συνεχίσει, καθώς αν εκλεγεί δεύτερος, θα αναγκάσει την κ. Μπακογιάννη να τον δεχθεί στο κόμμα και ακόμα περισσότερο να τον αναγνωρίσει ως δεύτερο και να του φερθεί ανάλογα.

Ο κ. Ψωμιάδης είναι ο πιο χαλαρός. Δεν τρέφει ψευδαισθήσεις, δεν πιστεύει ότι θα εκλεγεί, απλά θέλει να κάνει τον θόρυβό του. Με το παραδοσιακό, γραφικό και χαρακτηριστικό τρόπο του, τα καταφέρνει. Τραβάει πάνω του τα φώτα, απλά και μόνο για να τα τραβήξει. Δεν έχει κάτι να πει σε επίπεδο ιδεολογίας ή πολιτικής. Κάτω η Αθήνα, ζήτω η Θεσσαλονίκη. Μαζί σας κ. Νομάρχα... Μήπως θέλετε και το νέφος, τους μετανάστες, την βρωμιά, το κυκλοφοριακό και την τρομοκρατία της Αθήνας?

Νομίζω ότι και οι τέσσερις έχουν ξεχάσει τον λόγο για τον οποίο έχασαν τις εκλογές και πολύ περισσότερο δεν έχουν αντιληφθεί τον λόγο για τον οποίο ψάχνουν αρχηγό. Κανείς τους δεν κάνει πολιτικές τοποθετήσεις. "Πρέπει να τα αλλάξουμε όλα", "Ένα δημοκρατικό, Ευρωπαϊκό και φιλελεύθερο κόμμα", "Μια σοβαρή Δεξιά"... Αυτά είναι γενικά... Τι θα κάνετε? Ποιες θα είναι οι αρχές σας, ποιος θα είναι ο τρόπος αντίδρασής σας στα οικονομικά και ποια είναι η πρόταση διακυβέρνησής σας...

Ο επόμενος αρχηγός της ΝΔ θα έχει να αντιμετωπίσει μία ισχυρή κυβέρνηση, που ξεκινά με πολύ καλά δείγματα και μία κοινωνία αγανακτισμένη από την πολιτική ασυδοσία.. Κληρονομεί ένα σχεδόν διαλυμένο κόμμα, με νευριασμένους βουλευτές, με σύννεφα σκανδάλων και χωρίς ιδεολογία. Δεν είναι ώρα να φιλοσοφούν για την "φιλία των μελών" ή την "ουσιώδη συμμετοχή των φίλων". Η ΝΔ δεν έχει ανάγκη από μέλη. Πάσχει από φίλους!!! Οι φίλοι την έστειλαν στην αντιπολίτευση.

Ο ρόλος της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι ιδιαίτερα σημαντικός! Ας αφήσουν τον εγωισμό στην άκρη και ας προσπαθήσουν να κάνουν κάτι. Οτιδήποτε χρήσιμο που να δικαιολογεί την ψήφο όσων τους υποστήριξαν στις εκλογές. Διαφορετικά στις επόμενες, θα χάσουν και αυτούς!!! Εκτός, αν στην Ρηγίλλης έχουν αντιληφθεί ότι το κόμμα τους δεν αξίζει ούτε για αυτή τη θέση!

Η ιστορία του ΠΑΣΟΚ, πριν από λίγα χρόνια, είναι ένα καλό εγχειρίδιο στα χέρια τους. Μπορούν να μάθουν από τις διαδικασίες που ακολούθησε τότε το ΠΑΣΟΚ, να διδαχθούν από την εμπειρία ή να αποφύγουν λάθη... Ας κάνουν κάτι όμως... Όχι για εμάς που τους καταψηφίσαμε, αλλά για εκείνους που τους ψήφισαν!

Σας ευχαριστώ

Γιώργος Φακίτσας

Τους αντιπάλους σου ή πρέπει να τους παίρνεις με το μέρος σου ή να τους εξοντώνεις.
Νικολό Μακιαβέλι,1469-1527,Ιταλός πολιτικός φιλόσοφος


Πέμπτη, Οκτωβρίου 22, 2009

Η οικονομία, οι ευθύνες και η ΕΕ



Γεια σας,
τα νέα των τελευταίων ημερών για την Ελληνική οικονομία είναι τα χειρότερα των τελευταίων ετών. Οι Ευρωπαίοι έγιναν έξω φρενών με τους Έλληνες, αφού συνεχώς πάνε στην ΕΕ και στα διεθνή ταμεία με το χέρι απλωμένο για δανεικά, χωρίς να πείθουν για την χρησιμότητα και πολύ περισσότερο για την λογική χρησιμοποίησή τους.

Ο υπουργός Οικονομικών, κ. Παπακωνσταντίνου, αντιμετώπισε ένα έντονα αρνητικό κλίμα στο Λουξεμβούργο. Ο επίτροπος που είναι υπεύθυνος για τα οικονομικά της Ένωσης, τον αντιμετώπισε αρνητικά, γνωρίζοντας βέβαια ότι ο νέος υπουργός και η νέα κυβέρνηση δεν είναι υπεύθυνοι για αυτή την κατάσταση.

Βλέπετε, οι Ευρωπαίοι έχουν βαρεθεί να ακούνε "θα" και υποσχέσεις χωρίς αντίκρισμα. Όχι πως στο εξωτερικό τα πράγματα είναι καλύτερα, αυτό όμως δεν πρέπει να μας ενδιαφέρει. Η οικονομική κρίση είναι έντονη και γίνεται ακόμα εντονότερη στην Ελλάδα, όπου στον τομέα της οικονομίας τα τελευταία 5 χρόνια είχαμε εκτροχιαστεί.

Αυτό που κάνει εντύπωση δεν είναι τόσο πολύ η άσχημη κατάσταση της χώρας μας. Αυτή λίγο πολύ την γνωρίζαμε και την ήξεραν και στο εξωτερικό. Νομίζω όμως ότι πρέπει να σταθούμε λίγο στο θέμα των ευθυνών. Για το θέμα της οικονομίας δύο είναι τα πιθανά σενάρια: ή η προηγούμενη κυβέρνηση έκρυβε τα αληθινά νούμερα από την ΕΕ και τους Έλληνες πολίτες ή η νέα κυβέρνηση τα φουσκώνει αρκετά (όπως αναφέρει ο κ. Παπαθανασίου).

Αφού λοιπόν έχουμε δύο αντίπαλα στρατόπεδα, με δύο διαφορετικές δικαιολογίες, αυτό σημαίνει κάτι απλό: Ένας από τους δύο λέει ψέματα. Όμως ο κ. Προβόπουλος έρχεται με την δική του έκθεση να γείρει την πλάστιγγα των ευθυνών προς την μία κατεύθυνση. Λέει πως το έλλειμμα είναι 12,5% (επιβεβαιώνει την σημερινή κυβέρνηση) και μάλιστα ότι το γνώριζαν πολλοί...

Άρα, το συμπέρασμα είναι (κατά τα φαινόμενα) ότι η προηγούμενη κυβέρνηση "μαγείρευε" τα οικονομικά για να τα εμφανίζει όμορφα προς το εσωτερικό και το εξωτερικό. Αυτό το συμπέρασμα, κατά κάποιο τρόπο μας λύνει και την απορία της "έκτακτης" προσφυγής στις κάλπες. Η ηγεσία της ΝΔ κατάλαβε (αργά για άλλη μία φορά) ότι δεν θα μπορεί να μαγειρεύει για πολύ τα νούμερα χωρίς να την αντιληφθεί κανείς.

Αυτή η ιστορία όμως έρχεται να δείξει το έλλειμμα του συντάγματος μας για την ευθύνη πολιτικών σε τέτοιες περιπτώσεις, αλλά και το κενό στο Ευρωπαϊκό δίκαιο. Ποια είναι η ποινή για κάποιον που παραποιεί τα επίσημα οικονομικά μεγέθη και διασύρει την αξιοπιστία της χώρας του?

Όλοι αισθανόμαστε ντροπή για τον τρόπο που μας αντιμετώπισαν στην ΕΕ τις τελευταίες ημέρες. Τα απαξιωτικά άρθρα στον Γερμανικό και γενικά Ευρωπαϊκό τύπο έχουν την πρώτη θέση στις εφημερίδες.

Γιατί οι πολιτικοί που κρύβουν στοιχεία σχετικά με την πραγματική οικονομία δεν πρέπει να τιμωρούνται και μάλιστα σκληρότατα? Γιατί το Σύνταγμά μας επιτρέπει σε τέτοιους ανθρώπους να είναι στο κοινοβούλιο και να πληρώνοντε αντί να είναι στην φυλακή ως εγκληματίες?

Γιατί η ΕΕ δεν νομοθετεί ώστε να κατηγορούνται βαρύτατα όσοι δηλώνουν ψευδή στοιχεία? Γιατί απειλεί μόνο τους πολίτες των κρατών που παρουσιάζουν δημοσιονομικό εκτροχιασμό με επιτήρηση και σκληρά μέτρα, ενώ δεν απειλεί και τους "εκτροχιαστές" με ποινές? Γιατί πάντα πρέπει να την πληρώνουν οι πολίτες, ενώ οι πολιτικοί μένουν στο απυρόβλητο?

Ως απλοί πολίτες δεχόμαστε διπλό πλήγμα από αυτή την κατάσταση. Πρώτο ( και σημαντικότερο) είναι το πλήγμα της τσέπης μας. Δεύτερο, είναι το πλήγμα της αξιοπρέπειάς μας. Και όλα αυτά για να μπορούν κάποιοι να κρύβονται πίσω από τίτλους όπως: υπουργός, υφυπουργός και γενικός γραμματέας και να ικανοποιούν τον πάντα ανικανοποίητο εγωισμό τους.

Φτάνει πια... Αν τα στοιχεία που παρουσίασε ο κ. Παπακωνσταντίνου είναι αληθινά, τότε πρέπει να κατηγορηθεί ο κ. Παπαθανασίου για παραποίηση στοιχείων. Πρέπει επιτέλους να αντιληφθούν ότι από τα λάθη τους δεν θα απειλείται μόνο η θέση τους αλλά και η ελευθερία τους. Αν κάποιος πολίτης αποκρύψει ή παραποιήσει τα περιουσιακά του στοιχεία προς την εφορία, τότε έχει πρόστιμο ή και φυλάκιση. Το ίδιο να ισχύει και για το κράτος, τους δημόσιους οργανισμούς και τα ΝΠΔΔ.

Σας ευχαριστώ,

Γιώργος Φακίτσας

Καταπίνουμε με απληστία κάθε ψέμα που μας κολακεύει, αλλά την αλήθεια που μας φαίνεται πικρή την παίρνουμε με μικρές γουλιές.
Denis Diderot, 1713-1784, Γάλλος φιλόσοφος



Δευτέρα, Οκτωβρίου 19, 2009

Αλλάζει τίποτα αν δεν αλλάξουμε εμείς?


Γεια σας,
οι προγραμματικές δηλώσεις της νέας κυβέρνησης ολοκληρώθηκαν και το κοινοβούλιο της έδωσε την απαραίτητη ψήφο εμπιστοσύνης, μέσα από μία περισσότερο εθιμοτυπική και λιγότερο ουσιαστική διαδικασία.

Ελάχιστοι μπορούν να διαφωνήσουν με τις προγραμματικές δηλώσεις κάθε κυβέρνησης στην αρχή της θητείας της. Τομές, αλλαγές, προτάσεις και πάντα εξαγγελίες για βελτίωση στα πάντα. Δεν πρόκειται ποτέ και κανένας να κάνει προγραμματικές δηλώσεις που να μην βρίσκουν σύμφωνους τους πάντες. Απορώ λοιπόν ποιος είναι ο λόγος της ψήφου εμπιστοσύνης στην αρχή της θητείας κάθε κυβέρνησης. Αφού μόλις έχουν λάβει την εντολή από τον "κυρίαρχο" λαό, τι διαφορετικό μπορεί να βγάλει η Βουλή? Και γιατί όλα τα κόμματα, πλην του κυβερνώντος, ψήφισαν "όχι"? Διαφωνούν με τις τομές? Διαφωνούν με τις βελτιώσεις? Δεν νομίζω. Μάλλον διαφωνούν για τον τρόπο, τον οποίο όμως ακόμα δεν έχουν δει!

Οι αλλαγές που υποσχέθηκε η νέα κυβέρνηση αγγίζουν ολόκληρο το φάσμα του κρατικού μηχανισμού, της οικονομίας και της καθημερινότητας:
  • Νέος εκλογικός νόμος, με στόχο την εφαρμογή του από το 2013.
  • Αυτοδιοικητικές εκλογές με λιγότερους, αιρετούς περιφερειάρχες και ψήφο στους μετανάστες.
  • Όλες οι προσλήψεις στο Δημόσιο, μέσω του ΑΣΕΠ.
  • Ριζικές αλλαγές στην φορολόγηση φυσικών και νομικών προσώπων, περιουσίας και ελεγκτικούς μηχανισμούς.
  • Αναμόρφωση του νόμου για την ανάθεση έργων και μελετών.
  • Επαναφορά της λίστας φαρμάκων.
  • Προσλήψεις 3000 νοσηλευτών το 2010.
  • Κατάργηση ρυθμίσεων για αύξηση ορίων ηλικίας και μείωση συντάξεων.
  • Αλλαγή του τρόπου επιλογής της ηγεσίας της Δικαιοσύνης με ρόλο και της Βουλής.
  • Αύξηση της βασικής σύνταξης των αγροτών.
  • Νέα σχολικά βιβλία (συμβατικά και ηλεκτρονικά) και νέα αναλυτικά προγράμματα
  • Μέτρα για την αντιμετώπιση της λαθρομετανάστευσης.
  • Επαναφορά του θεσμού του αστυνομικού της γειτονιάς.
  • Σύνταξη δασικών χαρτών από το κτηματολόγιο.
  • Επαναφορά του πολύ αυστηρού νόμου του 1979 για τον ορισμό του δάσους.
Όλα τα παραπάνω είναι οι αλλαγές που προτίθεται να φέρει η κυβέρνηση στον κρατικό, πολιτικό και διοικητικό μηχανισμό. Δεν είμαι όμως αρκετό.

Ότι και να κάνει η κυβέρνηση, ότι νόμο και να ψηφίσει, ότι ποινές και αν επιβάλλει, τίποτα δεν θα αλλάξει αν δεν αλλάξουμε οι ίδιοι. Αν δεν αντιληφθούμε ότι εμείς είμαστε το κράτος και πολύ περισσότερο εμείς είμαστε η Ελλάδα.

Είναι η στιγμή να αναλάβουμε και τις δικές μας ευθύνες, ως πολίτες. Τις ευθύνες της αδιαφορίας, υποκρισίας αλλά και του προσωπικού οφέλους, για το οποίο είμαστε έτοιμοι να κάνουμε τα πάντα. Είναι η στιγμή που πρέπει να γίνει κάτι μαγικό αλλά και τρομερά δύσκολο: Να συγχρονιστεί η συνείδησή μας! Πολιτών και πολιτικών!

Δεν αρκεί να αλλάξουν μόνο λίγοι. Πρέπει να αλλάξουμε όλοι. Πρέπει να αντιληφθούμε ότι η κόρη μας, που βολέψαμε στο δημόσιο μέσω του υπουργού από το χωριό, αν δεν είναι παραγωγική, τότε επιβαρύνει την σύνταξή μας. Πρέπει να καταλάβουμε ότι ο ξάδερφος δεν είναι μάγκας που μας πάει βόλτα με το κρατικό αυτοκίνητο, αλλά κλέβει το κράτος, δηλαδή εμάς. Πρέπει να καταλάβουμε ότι ο καταστηματάρχης που φοροδιαφεύγει, αφού δεν ζητάμε αποδείξεις, πλουτίζει εις βάρους του συνόλου. Πρέπει να σκεφτούμε ότι δίνοντας φακελάκι στον γιατρό, εκτός της ενίσχυσης της παραοικονομίας, δυσκολεύουμε την θέση κάποιου συμπολίτη που δεν μπορεί να δώσει φακελάκι...

Ξέρω τι θα μου πείτε (και μάλλον έχετε δίκιο)! Ότι φόρους και να δώσουμε, όσο εντάξει και να είμαστε, οι πολιτικοί θα κάνουν τα ίδια και θα βολεύουν τους δικούς τους. Μπορεί και όχι! Θα συμφωνήσω ότι οι προηγούμενες κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ έκαναν λάθη, θα υπερασπιστώ όσους πιστεύουν ότι στο φαγοπότι συμμετέχουν όλα τα κομματικά χρώματα, όμως θα μου επιτρέψετε να υποστηρίζω πως αν τους τσουβαλιάσουμε, θα μας τσουβαλιάσουν!

Αν πιστέψουμε το "όλοι ίδιο είναι", θα μας αντιμετωπίσουν με τον ίδιο τρόπο. Αφού όμως επιμένουν και φωνάζουν ότι δεν είναι ίδιοι, ας τους δώσουμε την ευκαιρία να το αποδείξουν και ας κρατήσουμε το δικαίωμα να τους κλωτσήσουμε δυνατά, αν δεν το πράξουν... Ας δούμε, για μία φορά, τα πράγματα από την άλλη πλευρά και ας μετατρέψουμε την άρνηση σε κατάφαση, την αντίσταση σε υποστήριξη. Αφού το ένα δεν λειτούργησε (και δεν έχει κανένα λόγο να λειτουργήσει τώρα), ας δοκιμάσουμε μήπως λειτουργήσει το αντίθετο!

Σίγουρα, είναι στο χέρι των πολιτικών να αλλάξουν και να εμπνεύσουν την κοινωνία. Και η κοινωνία όμως πρέπει να είναι έτοιμη να δεχθεί αλλαγές...

Ας μην ανακυκλώνουμε προβλήματα, ας δοκιμάζουμε διαφορετικές λύσεις!

Τελειώνοντας, θέλω να παρατηρήσω ότι το ΠΑΣΟΚ, σε αυτή την κυβερνητική θητεία έχει το πιο παράδοξο: Ενισχυμένη κοινοβουλευτική πλειοψηφία, με τους πιο επιφυλακτικούς και κριτικούς ψηφοφόρους. Είναι ίσως η πρώτη κυβέρνηση που οι ίδιοι οι ψηφοφόροι της είναι αυτοί που κρίνουν περισσότερο τις επιλογές και τις κινήσεις της. Ένα επικίνδυνο μείγμα δύναμης και εσωτερικής αμφισβήτησης, που αν πετύχει θα είναι καλό για όλους...

Αν είναι δυνατόν ποτέ να υπάρξει η ιδανική, ή έστω καλύτερη κοινωνία, ήρθε η στιγμή της! Ή τώρα ή ποτέ!

Σας ευχαριστώ για την ανάγνωση,

Γιώργος Φακίτσας

Όλοι θέλουν να αλλάξουν τον κόσμο, αλλά κανένας δεν θέλει να αλλάξει τον εαυτό του.
Λέων Τολστόι, 1828-1910, Ρώσος συγγραφέας

Σάββατο, Οκτωβρίου 17, 2009

Επιφυλακτική εμπιστοσύνη


Γεια σας,
όπως λένε η αρχή είναι το ήμισυ του παντός. Αν αυτή η φράση ισχύει, νομίζω ότι μπορούμε να πούμε ότι η νέα κυβέρνηση έχει φτάσει σχεδόν στην μέση.

Μεγάλο μέρος της κοινωνίας, περίπου το 70% όπως λένε οι δημοσκόποι, είναι αυτοί που κρατούν θετική στάση απέναντι στο μέχρι σήμερα κυβερνητικό έργο. Αυτό δείχνει ότι η κυβέρνηση έχει καταφέρει ως σήμερα να κρατήσει και να αυξήσει κατά πολύ την εμπιστοσύνη των πολιτών. Βέβαια η εμπιστοσύνη δεν είναι "τυφλή", αντιθέτως θα την αποκαλούσαμε "επιφυλακτική εμπιστοσύνη".

Οι πρώτες κινήσεις της κυβέρνησης δείχνουν ότι τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ και ο κ. Παπανδρέου ήταν έτοιμοι για δράση και ήξεραν ακριβώς τι πρέπει να κάνουν. Αρχικά η δομή της κυβέρνησης και αργότερα οι άμεσες δράσεις των υπουργείων για θέματα σπατάλης, διαφάνειας, ασφάλειας, περιβάλλοντος, χωροταξίας, ισονομίας και οικονομίας, δίνουν την εντύπωση πως τα κυβερνητικά στελέχη έχουν την θέληση να φέρουν τις αλλαγές που υποσχέθηκαν.

Πάνω από όλα η κυβέρνηση έχει κερδίσει κάτι πολύτιμο, που δεν είχε και δεν ζητούσε μέχρι το βράδυ των εκλογών. Κέρδισε μία περίοδο χάριτος, ώστε οι αρχικές εξαγγελίες (στις οποίες προχώρησε άμεσα) να γίνουν πράξη.

Βέβαια τα μεγάλα αγκάθια δεν έχουν ξεπεραστεί. Η ανεργία, η ανασφάλεια της εργασίας, η οικονομία, τα δημοσιονομικά και η ανάπτυξη εξακολουθούν να είναι τα έντονα προβλήματα των Ελλήνων και της χώρας. Προβλήματα πολύ πιο σύνθετα από αυτά που έχουν αντιμετωπιστεί μέχρι σήμερα. Σε αυτούς τους τομείς η κυβέρνηση δρα με σύνεση. Προσπαθεί να εντοπίσει τα πραγματικά μεγέθη, πάνω στα οποία θα μπορεί να κάνει τον απαραίτητο σχεδιασμό, χωρίς εκπλήξεις.

Σε αυτά τα προβλήματα η κυβέρνηση θα κριθεί και αυτά είναι που πρέπει να προσπαθήσει να λύσει, αν θέλει να θεωρείται επιτυχημένη και να είναι αποδεκτή. Ο δρόμος όμως προς την "δόξα" δεν θα είναι σπαρμένος με ρόδα. Οι τομές που εισάγει η κυβέρνηση και η έντονη προσπάθεια για την περικοπή της σπατάλης στο δημόσιο, θα συναντήσουν τείχη αντίστασης από τα συμφέροντα που θίγονται.

Ποιος είναι ο υπάλληλος που θα δεχτεί χωρίς διαμαρτυρία την περικοπή της χρήσης κρατικού κινητού ή αυτοκινήτου, για παράδειγμα. Ποιος θα είναι ο προμηθευτής του δημοσίου που θα δει τον τζίρο του να μειώνεται και θα συνεχίσει να εξυπηρετεί το δημόσιο με τον ίδιο ρυθμό (και τις ίδιες ποσότητες) για λιγότερο κέρδος.

Και σε αυτόν τον τομέα η κυβέρνηση πρέπει να δείξει αποφασιστικότητα. Θα πρέπει να αντιμετωπίσει τις "λευκές" απεργίες που μπορεί να κάνουν στελέχη και υπάλληλοι, ως αντίδραση στην περικοπή των παράλογων προνομίων που είχαν. Φαινόμενα με υπαλλήλους να μην πηγαίνουν για ελέγχους ή άλλες υπηρεσιακές υποχρεώσεις επειδή δεν υπάρχει μέσο μεταφοράς πρέπει να εντοπιστούν και να αντιμετωπιστούν άμεσα και αποτελεσματικά.

Σε αυτή την προσπάθεια θα ήταν πολύ χρήσιμο να εισαχθεί ένας τρόπος μέτρησης της παραγωγικότητας και της εξυπηρέτησης των πολιτών, από υπηρεσίες και υπαλλήλους. Μπορεί να φαίνεται περίπλοκο, όμως είναι απαραίτητο σε μία χώρα που προσπαθεί να αντιμετωπίσει τραύματα και κατεστημένα πολλών ετών.

Η κυβέρνηση πρέπει να περάσει στην εφαρμογή των μέτρων και αυτό είναι ιδιαίτερα δύσκολο κομμάτι. Είναι το σημείο στο οποίο θα κριθεί η ικανότητά της. Είναι το σημείο που θα μετατρέψει την επιφυλακτική εμπιστοσύνη σε ελπίδα και θα αλλάξει την αρνητική ψυχολογία που υπάρχει σήμερα στην κοινωνία.

Πολλοί πολιτικοί μέχρι σήμερα έχουν πάρει την εξουσία τους με "θα" και υποσχέσεις. Η αποτυχία τους οφείλεται στην αδυναμία ή ανικανότητα να μετατρέψουν τις υποσχέσεις σε πραγματικότητα. Αντ΄αυτού, μετέτρεψαν την υπόσχεση σε ψέμα και την ελπίδα σε απαισιοδοξία .

Σας ευχαριστώ για την ανάγνωση,

Γιώργος Φακίτσας

Η πρώτη απαίτηση της πολιτικής δεν είναι η ευφυΐα ή η ενεργητικότητα, αλλά η υπομονή. Η πολιτική είναι δρόμος αντοχής στον οποίο συνήθως η χελώνα νικάει το λαγό.
John Major, γ. 1943, Βρετανός Πρωθυπουργός [1990-1997]

Κυριακή, Οκτωβρίου 11, 2009

Μια εβδομάδα αλλαγών...


Γεια σας,
μόλις μία εβδομάδα μετά τις εκλογές και φαίνεται πως τα πάντα είναι διαφορετικά σε κυβέρνηση, κράτος και Βουλή.

Η ισχυρή αυτοδυναμία του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές της Κυριακής, ενισχύεται ακόμα περισσότερο από την έρευνα που δημοσιεύει σήμερα η Καθημερινή, σύμφωνα με την οποία το 83% των πολιτών έχει θετική γνώμη για την νέα κυβέρνηση. Πολλοί περισσότεροι από όσους ψήφισαν το κόμμα του κ. Παπανδρέου, μόλις 7 ημέρες νωρίτερα.

Οι αλλαγές που έφερε ο Πρωθυπουργός στα υπουργεία, αλλά και η διαφανής στάση που έχει κρατήσει (τουλάχιστον μέχρι σήμερα) στο θέμα της στελέχωσης της νέας κυβέρνησης, δεν μπορούν παρά να αντιμετωπιστούν θετικά από τους πολίτες και την αντιπολίτευση.

Η ανανέωση και η εμπειρία στο νέο κυβερνητικό σχήμα έχουν την σωστή αναλογία για να δημιουργούν κλίμα εμπιστοσύνης. Οι ισορροπίες σε όλα τα επίπεδα έχουν κρατηθεί και έτσι δεν θα μπορέσουν να υπάρξουν ανυπόστατες φωνές και γκρίνιες.

Περισσότερο από όλα όμως η δύναμη της επιλογής του κ. Παπανδρέου ενισχύεται από την ισχυρή αυτοδυναμία. Με 160 βουλευτές είναι σε θέση να "κόψει" οποιοδήποτε χέρι ή γλώσσα μακραίνει επικίνδυνα. Έτσι, έχει την δυνατότητα να επιβάλλεται και να αποδεικνύει στους πολίτες της "καθαρή" του πρόθεση...

Εντύπωση επίσης κάνει η θέση και η αναγνωρισιμότητα του νέου πρωθυπουργού στο εξωτερικό. Με ισχυρές φιλίες αλλά και με έντονη αποδοχή από πολιτικούς σε όλο τον κόσμο, είναι σίγουρο ότι ο κ. Παπανδρέου δεν θα αισθανθεί μόνος. Από τις πρώτες ώρες της εκλογής του, τα διεθνή ΜΜΕ, άρχισαν να αναφέρουν το όνομά του. Τα Τούρκικα ΜΜΕ αντιμετώπισαν θετικότατα την εκλογή του πρώην Υπουργού Εξωτερικών. Τούρκοι δημοσιογράφοι ανέφεραν ότι οι σχέσεις των δύο χωρών θα αλλάξουν προς το καλύτερο.

Είναι βέβαιο ότι η Ελλάδα θα αλλάξει θέση σε Ευρωπαϊκό, Βαλκανικό αλλά και Διεθνές επίπεδο. Ας μην ξεχνάμε τις σχέσεις που είχαμε με τις Αραβικές χώρες και χάθηκαν από την ανύπαρκτη εξωτερική πολιτική της ΝΔ. Η Ελλάδα οφείλει να ξαναβρεί τους συμμάχους της αλλά και την φωνή της στο εξωτερικό.

Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό στο παγκοσμιοποιημένο σύστημα που έχει αναπτυχθεί και στο οποίο θέλουμε να συμμετέχουμε. Η Ελλάδα είχε χαθεί τα τελευταία χρόνια. Οι επιλογές της κυβέρνησης της ΝΔ είχαν κλείσει την χώρα μας στο καβούκι της και η συμμετοχή μας ήταν απλά εθιμοτυπική, όπου ήταν απαραίτητη.

Η ανάπτυξη δεν μπορεί να υπάρξει αν δεν έρθουν ξένες επενδύσεις την χώρα. Οι ξένες επενδύσεις όμως δεν μπορούν να έρθουν μόνο επειδή έχουμε ήλιο ή επειδή βρισκόμαστε σε καλή γεωγραφική θέση. Εκτός από τις υποδομές αλλά και τα κίνητρα, η εξωτερική πολιτική είναι αυτή που πρέπει να υποστηρίξει την προσέλκυσή τους.

Ας περιμένουμε λοιπόν να δούμε το έργο να ξετυλίγεται τις επόμενες εβδομάδες. Οι προκλήσεις είναι πολλές, όμως η νέα κυβερνητική ομάδα δείχνει να μπορεί να τις αντέξει και να θέλει να τις αντιμετωπίσει..

Σας ευχαριστώ

Γιώργος Φακίτσας

Το να βελτιώνεσαι σημαίνει να αλλάζεις. Το να είσαι τέλειος σημαίνει να αλλάζεις συχνά. Ουίνστον Τσώρτσιλ, 1874-1965, Βρετανός Πρωθυπουργός , Νόμπελ 1953


Τρίτη, Οκτωβρίου 06, 2009

Ε, σύντροφε! (Το γράμμα ενός ΠΑΣΟΚου, προς τους ΠΑΣΟΚους)


Γεια σου σύντροφε,
σου αξίζει ένα μπράβο που κατάφερες να πάρεις την εξουσία από την ΝΔ, που έμοιαζε ότι ήθελε να την ξεφορτωθεί. Ελπίζω σε τέσσερα χρόνια να μπορούμε να σου πούμε και συγχαρητήρια, για την πορεία σου και για το έργο σου! Τότε θα σε κρίνουμε, δεν σε κρίναμε την Κυριακή!

Εμείς ως υποστηρικτές σου τελειώσαμε την "υποχρέωσή" μας απέναντί σου και μάλιστα με επιτυχία! Τώρα είναι η δική σου σειρά, όχι να μας επιστρέψεις την υποχρέωση, αλλά να μας επιβραβεύσεις για την κρίση μας, για την επιλογή μας να υποστηρίξουμε ΠΑΣΟΚ. Αυτό μπορείς να το κάνεις μόνο με ένα τρόπο. Με έργα και όχι με λόγια.

Είναι λογικό η μεγάλη διαφορά από την ΝΔ να σε χαροποιεί, όμως δεν πρέπει να ξεχνάς ότι:
  1. Αγωνίστηκες απέναντι σε μία φθαρμένη ομάδα. Μία ομάδα που έκανε ότι χειρότερο μπορούσε για την διάσωσή της και ότι καλύτερο μπορούσε για την ενίσχυσή σου.
  2. Αναλαμβάνεις σε μία από τις δυσκολότερες περιόδους της Μεταπολίτευσης στο θέμα της οικονομίας. Πρέπει να είναι ο βασικός σου στόχος και να δείξεις το έργο σου ΑΜΕΣΑ
  3. Η διαφάνεια δεν είναι ζητούμενο, αλλά απαιτούμενο.
  4. Δεν σε επιβραβεύουμε, αλλά σε προκαλούμε... Δεν σε παρακαλούμε, σε διατάσσουμε!
Για να σε προκαλέσω λίγο ακόμα, άκου αυτό: Μην κυβερνήσεις με το 43,92% στο πλευρό σου, αλλά με το 56,08% απέναντί σου. Μπορεί να πέτυχες να κερδίσεις εμάς, αλλά όχι εκείνους (και είναι περισσότεροι). Η τεράστια επιτυχία σου θα είναι να έχεις καταφέρει σε 4 χρόνια να κερδίσεις εκείνους (και ας έχεις χάσει όσους από εμάς σου ζητήσουμε "ρουσφέτια" και τα αρνηθείς!)

Πολλοί από τους υποστηρικτές σου περιμένουν "κάτι" από εσένα, άλλοι σε ψήφισαν από συνήθεια... Αρκετοί όμως σε υποστηρίξαμε περιμένοντας δουλειά, δουλειά, δουλειά! Αν μας απογοητεύσεις, πρέπει να ξέρεις ότι θα βρεθούμε απέναντι, πολύ νωρίτερα από την αντιπολίτευση.

Δεν κέρδισες την εξουσία! Δεν σου χαρίσαμε την εξουσία! Στην δανείσαμε και δεν μας είναι καθόλου δύσκολο να την πάρουμε πίσω. Δεν ξέρω σε ποιόν θα την δώσουμε μετά, αν αποτύχεις, αλλά το καλύτερο για όλους μας είναι να πετύχεις...

Και επειδή όλοι μας γυρίσαμε την Δευτέρα το πρωί στην ίδια δουλειά, στις ίδιες υποχρεώσεις και στα ίδια προβλήματα, καλό θα ήταν να δούμε και εσένα να δουλεύεις... Δεν είναι δουλειά σου να είσαι μπροστά από τις κάμερες, αλλά να λύνεις τα προβλήματά μας. Δεν περιμένουμε θαύματα από αύριο, αλλά περιμένουμε προσπάθεια από εχθές!

Κλείνοντας, θέλω να σου τονίσω αυτό: Σου δώσαμε την αυτοδυναμία για να μην έχεις άλλοθι. Δεν μπορείς να πεις ότι δεν είχες την δύναμη. Δεν μπορείς να πεις ότι έκανες συμβιβασμούς λόγω της οριακής κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας...

Καλό ταξίδι λοιπόν... Είμαστε εδώ για να επιβραβεύσουμε της επιτυχίες σου και να επικρίνουμε -δημιουργικά πάντα- τα λάθη σου.

Υ.Γ. Σύντροφε, αν ο τίτλος σου θυμίζει κάτι, τον δανείστηκα από το νέο βιβλίο του κ. Μ. Ανδρουλάκη (Ε, Πρόεδρε). Καλό θα ήταν να το διαβάσεις...

Σας ευχαριστώ

Γιώργος Φακίτσας

Η καλύτερη διακυβέρνηση είναι εκείνη όπου ο λαός υπακούει στους άρχοντες και οι άρχοντες στους νόμους. Σόλων, 630-560 π.Χ., Αθηναίος νομοθέτης & φιλόσοφος

Σάββατο, Οκτωβρίου 03, 2009

Από Δευτέρα... δίαιτα...


Γεια σας,
σήμερα και καμία για τις εκλογές και μάλλον όλοι γνωρίζουμε το αποτέλεσμα. Απλά περιμένουμε για να το επιβεβαιώσουμε.. Ίσως ήταν οι πιο αβέβαιες εκλογές, με το πιο προβλέψιμο αποτέλεσμα. Η αβεβαιότητα πήγαζε από την ρευστότητα των γεγονότων και των πιθανών "αποκαλύψεων" ανά πάσα στιγμή.

Πέρα όμως από τις όποιες αποκαλύψεις και τις όποιες γκάφες έγιναν κατά την διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, η αρχική στόχευση και όλων των κομμάτων στο θέμα της οικονομίας δεν χάθηκε, ούτε ελαττώθηκε

Οι αριθμοί έρχονται για να πέσουν σαν βαρίδια στην προσπάθεια της ΝΔ να αλλάξει τις εντυπώσεις και την ψυχολογία των πολιτών. Η μαύρη τρύπα στο ταμείο του Δημοσίου είναι 6 δις και αν προσθέσουμε τον ευρύτερο δημόσιο τομέα, τότε μιλάμε για απίστευτα ποσά. Οι πρωτογενείς δαπάνες του δημοσίου έφτασαν τα 55 δις, έναντι των 30,4 το 2003. Επίσης, τα ασφαλιστικά ταμεία αναζητούν 4 δις που τους λείπουν για τις συντάξεις, ενώ επιβεβαιώνονται οι φόβοι για έλλειμμα 10-11% του ΑΕΠ.

Στην αντιπαράθεση των δύο μεγάλων κομμάτων, για το θέμα της οικονομίας, υπάρχουν δύο διαφορετικοί δρόμοι. Η ΝΔ υποστηρίζει ότι θα λάβει σκληρά μέτρα, ώστε να ανακάμψει η οικονομία και να μπορέσει να οδηγήσει την χώρα εν μέσω κρίσης αλλά και έξω από αυτήν. Δυστυχώς για τον κ. Καραμανλή, τα 6 χρόνια που χάθηκαν λόγω της αδιαφορίας ή ανικανότητάς του, δεν του δίνουν την δυνατότητα να υποστηρίξει με γεγονότα αλλά και πράξεις τα λεγόμενά του.

Από την άλλη το ΠΑΣΟΚ, υποστηρίζει ότι θα λάβει μέτρα για την έξοδο από την κρίση αλλά αυτά τα μέτρα θα αφορούν την ενίσχυση της αγοράς και την αλλαγή ψυχολογίας στους πολίτες. Μπορεί να κατηγορείται ότι το πρόγραμμά του είναι ακριβό, αλλά ας μην ξεχνάμε πόσο μας στοίχισε το πρόγραμμα της ΝΔ που δεν εφαρμόστηκε.

Έχουμε λοιπόν να επιλέξουμε ανάμεσα σε ένα ακριβό πρόγραμμα και σε ένα σκληρό πρόγραμμα που μάλλον δεν θα εφαρμοστεί. Δεν νομίζω να υπάρχουν πολλοί ανάμεσά μας που δεν έχουν αντιληφθεί ότι η οικονομία και η οικονομική πολιτική θα είναι σκληρές τα επόμενα χρόνια. Νομίζω όμως ότι η ψυχολογία της αγοράς αλλά και των πολιτών είναι ιδιαίτερα σημαντικές για την προσπάθεια που κάνουμε.

Μπορεί τα άλλα κόμματα να κατηγορούν το ΠΑΣΟΚ ότι ζητάει λευκή επιταγή. Όμως χειρότερο από την λευκή επιταγή είναι η ακάλυπτη επιταγή. Μία εντολή που δεν θα υποστηρίζεται. Δεν είναι υποχρέωσή μας μόνο η συμμετοχή στις εκλογές, είναι υποχρέωσή μας η συμμετοχή στην πολιτεία, την πολιτική και την οικονομία.

Από Δευτέρα μπορεί η οικονομική πολιτική να μην αλλάξει αλλά μπορεί να αλλάξουν οι ελπίδες μας. Γνωρίζω ότι πολλοί αμφισβητούν ότι το ΠΑΣΟΚ θα κάνει θαύματα και πολύ περισσότεροι αμφισβητούν ότι θα κάνει κάτι διαφορετικό. Είναι όμως στο χέρι μας να το απαιτήσουμε και πολύ περισσότερο είναι στο χέρι μας να ακούσουν την φωνή μας.

Ο κ. Παπανδρέου είναι αντιμέτωπος με μία μεγάλη πρόκληση. Θα έχει μία εντολή από τους πολίτες για να ξεκινήσει την αλλαγή, όμως θα πρέπει να αντιληφθεί ότι οφείλει η αλλαγή εκτός από την πολιτική και το δημόσιο τομέα να γίνει και μέσα στο κόμμα. Η πρώτη πρόκληση για εκείνον θα είναι η επιλογή των προσώπων, στο οποίο θα πρέπει να καλύψει την απαίτηση της κοινωνίας για άριστους αλλά και να κρατήσει τις εσωκομματικές ισορροπίες για αρεστούς.

Ακολουθώντας είτε τον έναν, είτε τον άλλο δρόμο, θα αντιμετωπίσει δυσκολίες. Πιστεύω όμως ότι αν ικανοποιήσει το αίτημα των πολιτών, θα είναι πιο ισχυρός από το να ικανοποιήσει τις εσωκομματικές μικρότητες.

Ότι και να γίνει όμως, οι εντυπώσεις και (θα το ξαναπώ) η ψυχολογία των πολιτών είναι τα σημαντικότερα όλων για αρχή... Είναι το πρώτο μεγάλο στοίχημα που αν καταφέρει να το κερδίσει, θα λυθούν τα χέρια του για τομές, μέτρα και πολιτικές που θα υποστηρίζονται από την κοινωνία... Γιατί μπορεί ως πολίτες να έχουμε φτάσει στα όριά μας, όμως το φιλότιμο του Έλληνα είναι πάντα μέσα μας και λειτουργεί όταν βλέπουμε κάποιον να προσπαθεί...

Καλή και μελετημένη ψήφο...

Σας ευχαριστώ,

Γιώργος Φακίτσας

Η μέθοδος για να μειώσουμε το στρες δεν είναι να μειώσουμε τις απαιτήσεις, αλλά να αυξήσουμε την υποστήριξη.

Ben Fletcher, Βρετανός επιστήμονας

Τετάρτη, Σεπτεμβρίου 30, 2009

Πολιτική ή ποδοσφαιρική αναμέτρηση?


Γεια σας,
βλέποντας το άνοιγμα της ομιλίας του κ. Καραμανλή, σήμερα στην Θεσσαλονίκη, επιβεβαιώνεται ότι έχει πάρει προσωπικά, έναντι του κ. Παπανδρέου, το θέμα της νίκης στις εκλογές.

Σε ένα πλήθος που καθ όλη την διάρκεια της ομιλίας έλεγε συνθήματα, ο κ. Καραμανλής φάνηκε να το ευχαριστιέται χαμογελώντας και κάνοντας έντονη κριτική στην επιλογή του κ. Παπανδρέου να μην συμφωνήσει σε δεύτερη τηλεοπτική αναμέτρηση και να μην παραχωρεί συνεντεύξεις όπου βρεθεί και όπου σταθεί.

Αναρωτιέμαι όμως γιατί ο κ. Καραμανλής επιμένει να κάνει προσωπική κριτική έναντι του αντιπάλου του. Υποτίθεται ότι ενδιαφέρεται για το μέλλον της χώρας, υποτίθεται ότι έχει λάβει το μήνυμα των ευρωεκλογών και έχει διδαχθεί από τα λάθη του. Δεν έχει αντιληφθεί ότι η προσωπική επίθεση και προσβολή του αντιπάλου, μπορεί να ζεσταίνει το κοινό για συνθήματα, όμως μειώνει περισσότερο τον ίδιο?

Αν την Κυριακή ο κ. Καραμανλής δεν επιλεχθεί για πρωθυπουργός, τι θα πει? Δεν θα είναι μειονεκτικό να χάσει από κάποιον "κατώτερό" του, όπως θεωρεί? Αν μία ισχυρή ομάδα, πριν από κάποιο αγώνα, υποτιμήσει τον αντίπαλο και τελικά χάσει, τότε η προσβολή δεν γυρνάει πάνω της?

Οι επιλογές και οι "ατάκες" του κ. Καραμανλή είναι δίκοπο μαχαίρι. Αν βέβαια κερδίσει τις εκλογές, τότε θα είναι σε θέση να πει ότι η νίκη του ανήκει ολοκληρωτικά και ότι έσωσε το κόμμα. Επειδή όμως αυτό δεν θα συμβεί, καλό θα ήταν να επιδείξει περισσότερη σοβαρότητα, συγκράτηση και ευγένεια.

Οι διαφημίσεις εκτός από προώθηση είναι και έκθεση... Αν της Δευτέρα το πρωί ο κ. Παπανδρέου είναι πρωθυπουργός, τότε όλοι μας θα βλέπουμε τις αφίσες της ΝΔ, που έχουν γεμίσει υπερβολικά τους δρόμους, με το πρόσωπο του κ. Καραμανλή και θα σκεφτόμαστε ότι η φράση "απόφαση ευθύνης" ήταν η απόφασή του να αποχωρήσει...

Θα πρότεινα λοιπόν στην ΝΔ και τους οπαδούς της να είναι λίγο πιο προσεκτικοί και να παραδειγματιστούν από την διακριτικότητα του κ. Παπανδρέου και των στελεχών του. Δεν έχει αξία η θέση σου, αλλά ο αντίπαλος που αντιμετώπισες για να την κατακτήσεις...

Η νίκη της Κυριακής δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί ως ποδοσφαιρική νίκη. Ούτε καν πρέπει να θεωρηθεί νίκη. Είναι μία πρόκληση, που όποιος κλιθεί να την αντιμετωπίσει, θα κριθεί και θα αξιολογηθεί στις επόμενες εκλογές... Εκεί θα είναι νίκη ή ήττα! Θα είναι νίκη για τα έργα του ή ήττα για την πολιτική του...

Ας περιμένουμε λίγο, δεν κάνει κακό...


Σας ευχαριστώ,

Γιώργος Φακίτσας

Είναι καιρός να αναγνωρίσουμε μια αιώνια αλήθεια: Η ήττα, όπως και η νίκη, είναι πάντοτε προσωρινή. Dana Blackenhorn, Αμερικανός δημοσιογράφος & blogger