Σάββατο, Μαρτίου 30, 2013

Που το πάει η Γερμανία?

Γεια σας,
ζούμε σε μία εποχή που το συναίσθημα της αμφιβολίας εναλλάσσεται με αυτό του φόβου. Οι αποφάσεις που λαμβάνονται σήμερα δεν επηρεάζουν μόνο αυτή την περίοδο, αλλά θα καθορίζουν την ζωή των Ευρωπαίων για πολλά χρόνια. Η ζωή όλων των κατοίκων της Ένωσης έχει αλλάξει και δεν υπάρχουν "βάσεις", αφού η ρευστότητα δεν επιτρέπει σίγουρες και ορθές αποφάσεις για το μέλλον.

Η εποχή και οι συνθήκες είναι τόσο έντονες που μπορούν να συγκριθούν με τον Μεσαίωνα και σίγουρα τα βιβλία ιστορίας του μέλλοντος θα αφιερώνουν πολλές σελίδες. 

Τα τελευταία γεγονότα στην Κύπρο ήρθαν να επιβεβαιώσουν ότι η κρίση τροφοδοτείται από λανθασμένες αποφάσεις που παίρνονται εναντίον της. Αν η πολιτική αστάθεια της Ιταλίας δεν ήταν σε θέση να μας ταρακουνήσει, η τραπεζική κατάρρευση στην Κύπρο κατάφερε να δώσει άλλο χρώμα στην άνοιξη που διανύουμε...

Η Γερμανία εμφανώς προσπαθεί να επιβληθεί (για άλλη μία φορά) σε όλη την Ευρώπη. Προφανώς η Μεγάλη Ιδέα των Γερμανών δεν έχει σβήσει. Αν όμως η ιστορία επαναλαμβάνεται, τότε η "κυριαρχία" της δεν μπορεί παρά να είναι πρόσκαιρη και να την ακολουθήσει μία περίοδος που η Γερμανία θα περιφρονηθεί για τις σημερινές της αποφάσεις. Αν μετά τον Β παγκόσμιο πόλεμο επιβλήθηκαν περιοριστικοί όροι στην Γερμανία για την συντήρηση στρατού, μετά την κρίση θα πρέπει να της απαγορευθεί να έχει πολιτικούς!

Η Γερμανία ακολουθεί ένα πολύ αυστηρό δρόμο. Το "αποφασίζουμε και διατάσσουμε" δεν της έδωσε την δόξα που αναζητούσε ο Χίτλερ και -ελπίζω- δεν θα της δώσει την κυριαρχία που αναζητά σήμερα. Ο λόγος είναι απλός: η οικονομία της βασίζεται στην αγοραστική δύναμη των Ευρωπαίων πολιτών. Πνίγοντας λοιπόν αυτή την αγοραστική δύναμη με τεράστιους φόρους, αλλά δημιουργώντας και τεράστιες "αντιπάθειες" προς οτιδήποτε Γερμανικό, στο άμεσο μέλλον θα επηρεαστεί και η δική της οικονομία.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση υποστηρίχθηκε (και σε μεγάλο βαθμό υποστηρίζεται ακόμα) από την Γερμανία, ώστε να δώσει άλλη δυναμική στα προϊόντα της και να μπορεί να τα διακινεί ελεύθερα σε όλα τα μέλη της Ένωσης. ΄Ετσι, για παράδειγμα, ενώ έχει περιορισμό στην στρατιωτική στης δύναμη, είναι ο μεγαλύτερος κατασκευαστής οπλικών συστημάτων, αρμάτων μάχης, ελικοπτέρων κλπ, με τα οποία προμηθεύει (και χρεώνει) τα υπόλοιπα κράτη.

Δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι και οι Γερμανοί πολίτες δεν κερδίζουν από την στάση και την ισχυροποίηση της Γερμανικής οικονομίας. Είναι ένας λαός που έμαθε να ζει κάτω από -έμμεσο- συνεχή οικονομικό περιορισμό. Αυτό δημιουργεί στο Γερμανικό πολιτικό σύστημα ακόμα ένα μέτωπο, εσωτερικό αυτή τη φορά...

Βέβαια, ο ισχυρισμός ότι από την στιγμή που ζητάμε λεφτά οφείλουμε να υποστούμε τις συνέπειες δεν είναι εντελώς αβάσιμος. Η ευθύνη για την σημερινή κατάσταση είναι δικό μας θέμα και δεν μπορούμε να την μεταφέρουμε σε άλλους. Όμως είναι διαφορετική η πίεση για την αποπληρωμή των χρεών μας και διαφορετικός ο έλεγχος και η διαχείριση των εθνικών οικονομικών.

Η αρχή του δικαίου έχει εξαφανιστεί εντελώς από και αυτό είναι εν μέρει λογικό. Η δικαιοσύνη παίρνει θέση μόνο ανάμεσα σε ίσους. Διαφορετικά ο νόμος του ισχυρού ελέγχει τα πάντα, όπως και στην φύση. Η Γερμανία σήμερα δεν διστάζει να γίνεται σκληρή, χωρίς να προσπαθεί καν το κρύψει... Δεν έχει δισταγμούς και οι "στρατιώτες" της δεν κρατούν σοκολάτες, όπως έκαναν οι Αμερικανοί στρατιώτες στο Ιράκ...

Δυστυχώς σήμερα δεν φαίνεται να υπάρχει κάποια δύναμη ή κάποιος συνασπισμών δυνάμεων που μπορεί να ανακόψει αυτή την προέλαση των Γερμανικών συμφερόντων. Όμως η συνεχής οικονομική καταπίεση, σίγουρα θα διαμορφώσουν μία τέτοια δύναμη. Δεν είναι ξεκάθαρο αν αυτή θα είναι μέσα από την ΕΕ, αφού και η Γαλλία φαίνεται να είναι αμήχανη, ή έξω από αυτή, όπως είδαμε πρόσφατα μία μίνι μάχη στην πλάτη της Κύπρου μεταξύ Γερμανίας και Ρωσίας.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι η περίοδος μέχρι τις εκλογές στην Γερμανία θα είναι ιδιαίτερα έντονη και ρευστή. Ο πολιτικός και οικονομικός χρόνος θα είναι ιδιαίτερα "γεμάτος" και σίγουρα οι παρασκηνιακές συμφωνίες κάθε κράτους θα καθορίσουν το μέλλον του. Το μονοπάτι που ακολουθεί η Γερμανία -μαζί με τους δορυφόρους της- θα την οδηγήσει ξανά στην απομόνωση και θα την αναγκάσει να αλλάξει πολιτική.

Σας ευχαριστώ,

Γιώργος Φακίτσας

«Ινδοί, Πέρσες, Χριστιανοί ή Εβραίοι, αν θέλουμε να ζήσουμε σαν ένα έθνος, πρέπει το συμφέρον του καθενός να γίνει συμφέρον όλων. Η μοναδική σκέψη μας πρέπει να είναι η δικαιοσύνη, για τον καθένα από εμάς.»
Μαχάτμα (Μοχαντάς Καραμτσάντ) Γκάντι


Σάββατο, Μαρτίου 09, 2013

Ποια Ευρώπη? Ποιοί ηγέτες?

Γεια σας,
βλέποντας το πολιτικό σύστημα στην τρίτη οικονομία της Ευρώπης να ταρακουνιέται λόγω ύφεσης και μέτρων δημοσιονομικής προσαρμογής, αντιλαμβανόμαστε ότι η κατάσταση για την Ευρώπη είναι ιδιαίτερα κρίσιμη. Ίσως πιο κρίσιμη από ποτέ.

Έχοντας το σύνολο του Ευρωπαϊκού Νότου στα όρια της χρεοκοπίας, η Ευρώπη δεν πρέπει απλά να αναθεωρήσει της στάση της αλλά πρέπει να αλλάξει όλο το οικοδόμημα στο οποίο βασίζεται.

Δημιουργήθηκε μία ένωση ώστε η ζωή των πολιτών μέσα σε αυτή να γίνει πιο όμορφη, πιο άνετη, πιο απολαυστική. Αντί για αυτό, το αποτέλεσμα ήταν η υπερχρέωση και η μεταφορά του "πλούτου" προς την Γερμανία, κυρίως σε άυλη μορφή (δάνεια).

Συγχρόνως με την οικονομική κρίση και το μοντέλο "τσαρλατάνο", η Ευρώπη έχει ακόμα ένα σοβαρό πρόβλημα. Έχει τεράστια ανάγκη από ενέργεια και δύο σημαντικούς αντιπάλους: την εδραιωμένη σε αυτόν τον τομέα Αμερική και την πλούσια Κίνα...

Δεν μπορεί να θεωρηθεί τυχαίο το γεγονός ότι η οικονομική κρίση στην Ευρώπη ήρθε συγχρόνως με την επιβεβαίωση της θεωρίας ύπαρξης φυσικού αερίου και πετρελαίου στην Ελλάδα.

Κανένα κράτος - μέλος της Ευρώπης δεν έχει πετρέλαια στο υπέδαφος του. Άρα εξαρτώμαστε ενεργειακά από τρίτες χώρες όπου μπορούν να εκμεταλλευτούν αυτή την εξάρτησή μας για την ικανοποίηση των δικών τους συμφερόντων... Αυτό όμως ανατρέπεται με την ανακάλυψη αποθεμάτων σε Ελλάδα και Κύπρο.

Ακόμα όμως και τώρα, που έχουν βρεθεί και έχουν επιβεβαιωθεί αυτά τα αποθέματα στο υπέδαφός μας, η Ευρώπη λειτουργεί πιο γραφειοκρατικά ακόμα και από την χειρότερη Ελληνική δημόσια υπηρεσία. Οι αποφάσεις αργούν, τα λάθη ακολουθούν το ένα μετά το άλλο και το σύστημα του αυτόματου πιλότου σε συνδυασμό με την τύχη έχουν μπει ξανά σε λειτουργία. 

Τα διάφορα μικροκομματικά και διακρατικά συμφέροντα έχουν ενεργοποιηθεί και πάλι, περιμένοντας τις εκλογές της Γερμανίας. Βρισκόμαστε για άλλη μία φορά στην θέση να περιμένουμε σωτήριες αποφάσεις από ακατάλληλους ανθρώπους. Τόσο σε εγχώριο όσο και σε Ευρωπαϊκό επίπεδο.

Οι δικοί μας πολιτικοί καλούνται να διαχειριστούν τον ορυκτό πλούτο της χώρας, όταν είναι εντελώς ανίκανοι να διαχειριστούν ακόμα και τα απλά καθημερινά προβλήματα... Πόσο πιθανό λοιπόν είναι να έχουν θετική έκβαση όλες αυτές οι συζητήσεις?

Στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης με την τρόικα δεν έχει πέσει ακόμα το θέμα των ενεργειακών αποθεμάτων μας, κάνοντας ότι κανείς δεν το γνωρίζει. Κι όμως είναι ίσως το πιο ισχυρό μας χαρτί σε μία διαπραγμάτευση που μέχρι τώρα οι όροι ήταν εναντίον μας.

Αλλά και η Ευρώπη δεν φαίνεται πρόθυμη να μας υποστηρίξει σε αυτόν τον τομέα, ακόμα και αν το συμφέρον της είναι εμφανές. Ελλάδα και Κύπρος αναζητούν την υποστήριξη του Ισραήλ (άρα έμμεσα των ΗΠΑ) στην εξόρυξη ενεργειακών αποθεμάτων, ενώ και οι δύο ανήκουν στην ΕΕ. Προφανώς τα υπόγεια παιχνίδια είναι έντονα και θα μείνουν για πολλά χρόνια άγνωστα σε εμάς.

Έχοντας όμως λαούς που υποφέρουν από ανεργία και οι αγορές τους έχουν στερέψει, η στάση των κυβερνήσεων και γενικά της ΕΕ τους εξοργίζει και τους ωθεί ακόμα πιο γρήγορα σε μία αντίδραση που δεν θα μπορεί να ελεγχθεί.

Αν ακούσαμε πολύ εύκολα την φράση "το ευρώ δεν είναι φετίχ", δεν μπορούμε να αποκλείσουμε ότι θα ακούσουμε και την ακραία άποψη ότι "η δημοκρατία δεν είναι φετίχ"... Και πριν με κατηγορήσετε για υπερβολή, δείτε την δυναμική που αναπτύσσουν τα άκρα...

Είμαι σχεδόν σίγουρος ότι ούτε η στάση της Ευρώπης, ούτε η στάση της Ελληνικής κυβέρνησης θα αλλάξει άμεσα και εύκολα. Θα χαθεί τόσος πολύτιμος χρόνος που όταν εμείς θα βγάζουμε πετρέλαιο, τα αυτοκίνητα θα χρησιμοποιούν νερό...

Τελικά το όνειρο της Ενωμένης Ευρώπης θα παραμείνει για πολλά χρόνια ακόμα όνειρο... 

Σας  ευχαριστώ,
Γιώργος Φακίτσας

Μικρού δ’ αγώνος ου μέγα έρχεται κλέος.
μτφρ: από ασήμαντο αγώνα δεν προκύπτει μεγάλη δόξα