Πέμπτη, Ιουνίου 21, 2012

Οι προκλησεις είναι τεράστιες...

Γεια σας,
παρακολουθώντας την ορκωμοσία της νέας κυβέρνησης, υπό τον κ. Σαμαρά, δύο σκέψεις περνάνε από το μυαλό μου: "Ο Θεός να βάλει το χέρι του" και "Ελπίζω όσα ονόματα δεν είναι βαριά, να μην βαρύνουν απότομα"...

Όλοι γνωρίζουμε τα "αγκάθια" που θα χρειαστεί να χειριστεί το κυβερνητικό σχήμα. Η οικονομία είναι στο επίκεντρο, αλλά γύρω της θα αναπτυχθούν ένα σωρό άλλα προβλήματα όπως η κοινωνική συνοχή, τα εργασιακά κλπ. Θα πρέπει να γίνουν υψηλής ακρίβειας ελιγμοί, ώστε να αποφύγουμε οποιοδήποτε ατύχημα που θα δημιουργήσει αλυσιδωτή έκρηξη σε όλους τους τομείς. 

Με τις αποφάσεις στον τομέα της οικονομίας, δεν είναι δυνατόν να είναι όλοι ικανοποιημένοι. Αντίθετα, είναι ιδιαίτερα εύκολο να είναι όλοι δυσαρεστημένοι. Εκεί λοιπόν πρέπει να δώσουν προσοχή και να πείσουν για την αναγκαιότητα των μέτρων, παρέχοντας συγχρόνως αποδείξεις ότι η προσπάθεια "πιάνει τόπο" και δεν γίνεται απλά για να μην παραδεχτεί κανείς την αποτυχία του!

Ωστόσο, "αγκάθια" θα χρειαστεί να χειριστεί η Νέα Βουλή. Με ιδιαίτερα διαφοροποιημένη σύνθεση, σίγουρα θα είναι τουλάχιστον πιο ενδιαφέρουσα από τις προηγούμενες...

Οι πολιτικοί αρχηγοί πρέπει να αντιληφθούν ότι είναι ώρα να σπάσουν οι κομματικές γραμμές. Βουλευτές που καλούνται να ακολουθούν κομματικές γραμμές, δεν μπορούν να είναι συγχρόνως εκπρόσωποι των τοπικών κοινωνιών! 

Επίσης, το ευαίσθητο θέμα του νόμου περί ευθύνης υπουργών είναι κάτι που θα πρέπει να το λύσει η Βουλή και όχι η κυβέρνηση. Πρέπει επιτέλους να σταματήσει το στρουθοκαμηλισμό ένα όργανο που ενώ έχει την ισχυρότερη εξουσία, με ιδιαίτερη ευκολία την παραδίδει στην Κυβέρνηση και τα κόμματα.

Τέλος πρέπει με ιδιαίτερη προσοχή διαχειριστούν την δυναμική του εκλογικού σώματος να μετατοπίζεται με ιδιαίτερη ευκολία προς την μία ή την άλλη ακραία πολιτική κατεύθυνση. Τα άκρα είναι πάντα απαραίτητα για να ορίζεται το κέντρο. Αυτό είναι κανόνας. Αν όμως το κέντρο δεν μπορεί να διαχειριστεί την δύναμή του, τότε η δύναμη θα μεταφερθεί στα άκρα! Δεν φταίει το χέρι που δίνει μπουνιά, φταίει το μυαλό που δίνει την εντολή!

Οι προκλήσεις δεν είναι μόνο για την ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και την ΔΗΜΑΡ που συμμετέχουν στην κυβέρνηση. Ακόμα και ο ΣΥΡΙΖΑ, που πολλοί τον κατηγορούν ότι δεν ήθελε να κυβερνήσει αλλά να ασκήσει αξιωματική αντιπολίτευση, πρέπει να αντιληφθεί την διαφορά της ευθύνης του!

Δεν πρέπει το δεύτερο κόμμα να επαναπαυθεί και απλά να περιμένει την σειρά του στην εναλλαγή εξουσίας μεταξύ πρώτου και δεύτερου, όπως είχαμε μάθει μέχρι σήμερα. Αυτό το παιχνίδι -ελπίζω- ότι τελείωσε...

Πρέπει τα κόμματα να αντιληφθούν ότι τα ποσοστά που έλαβαν στις 17 Ιουνίου δεν είναι πραγματικά, αλλά σε μεγάλο βαθμό δυνητικά.

Το μήνυμα των εκλογών ήταν ένα... Διαλύστε οτιδήποτε παλιό και ξαναφτιάξτε το με αρχές, νέο υλικό και σωστές βάσεις. Δεν μπορείτε να συνεχίσετε να υπάρχετε με όρους, νοοτροπίες και στρατηγικές που χρησιμοποιήθηκαν πριν από 20 χρόνια. Η κοινωνία αλλάζει ποιοτικά και αντί τα πολιτικά κόμματα να είναι μέρος της αλλαγής είναι εμπόδιο σε αυτή. Αυτό πλήρωσαν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ σε αυτές τις εκλογές...

Πρέπει οι πολιτικοί αρχηγοί, οι υπουργοί και οι βουλευτές να αντιληφθούν την ευθύνη και τις προκλήσεις αυτής της Βουλής. Δεν είναι απλά μία διαχειριστική πρόκληση, ούτε μία πολιτική διαδικασία, είναι ένας χορός όπου πρέπει να κάνουν σωστά και συγχρονισμένα με την κοινωνία βήματα. Για να μην ποδοπατήσει ο ένας τον άλλο και για να μην μοιάζουν με τις μαϊμούδες που χορεύουν στα πανηγύρια...

Και επειδή ο Θεός είναι της μόδας τελευταία, ας προσέξουν γιατί μπροστά σε μία απογοητευμένη κοινωνία, ούτε εκείνος δεν θα μπορεί να τους σώσει!

Kalo kouragio

Γιώργος Φακίτσας

Οι πολιτισμένοι λαοί κερδίζουν την εξουσία με την ψήφο των πολλών, κυβερνώνται με την ικανότητα των ολίγων και μεγαλουργούν με την πνοή του ενός.

Σάββατο, Ιουνίου 16, 2012

Ο Θεός μαζί μας... Ο Θεός μαζί τους...

Γεια σας,
θυμάμαι την Πέμπτη 3 Μαΐου, όταν βρέθηκα καλεσμένος σε μία προεκλογική συζήτηση με έναν υποψήφιο βουλευτή, να λέει ότι οι εκλογές στις 6 Μαΐου είναι οι πιο κρίσιμες. Τότε, χωρίς να γνωρίζω, ούτε καν να φαντάζομαι, το ενδεχόμενο των νέων εκλογών, τον είχα ρωτήσει: "Αυτές είναι οι πιο κρίσιμες ή οι επόμενες"...

Σε λίγες ώρες καλούμαστε να αποφασίσουμε ξανά, τι πολιτική πρέπει να ακολουθήσει η χώρα μας, τι μέλλον πρέπει να προσφέρουμε σε εμάς και στα παιδιά μας... Πρέπει να διορθώσουμε την ψήφο μας, όσοι θεωρούμε ότι πράξαμε λάθος, ή πρέπει να επιβεβαιώσουμε την στήριξή μας προς μία κατεύθυνση...

Δυστυχώς, δεν υπάρχουν ούτε εύκολες λύσεις, ούτε ανώδυνες επιλογές. Πρέπει να επιλέξουμε ανάμεσα στο δύσκολο και το ριψοκίνδυνο... Και τα δύο έχουν τα καλά και τα κακά τους, ανάλογα πως τα βλέπει ο καθένας και τι κρίνει ως σημαντικότερο: Το δύσκολο έχει και κάποιο βαθμό σιγουριάς, αλλά το ριψοκίνδυνο έχει μεγάλο βαθμό ελπίδας (σε γενικές γραμμές και τα δύο)...

Όμως καλούμαστε να πάρουμε αυτές τις τόσο σοβαρές και τόσο κρίσιμες αποφάσεις μέσα σε κλίμα τρομερής πόλωσης, τρομερής εχθρότητας. Οι πολιτικές δυνάμεις και κατά συνέπεια οι πολίτες, δεν έχουν την θέληση και την ικανότητα να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα σαν εχθρό και έτσι εχθρεύονται τις (πιθανές) λύσεις... Όλοι θεωρούν αλάνθαστη την δική τους άποψη και εξ' ολοκλήρου λάθος οποιαδήποτε διαφορετική...

Η αιτία αυτής της αδυναμίας, δεν είναι κρυμμένη βαθιά μέσα μας, ούτε πρέπει να είσαι ειδικός στην κοινωνιολογία για να την δεις! 

Όλοι μας παραδεχόμαστε ότι στα δύσκολα, είμαστε μία γροθιά και αυτό μας βοηθάει πάντα να βρίσκουμε λύση... Άρα όλα τα "κακά της μοίρας μας" οφείλονται στην συμπεριφορά που αναπτύσσουμε στα "εύκολα"...

Η ευθύνη των πολιτικών κομμάτων είναι τεράστια. Και δεν αναφέρομαι μόνο στα δύο -πρώην- μεγάλα, αλλά και στα άλλα... Γιατί η πολιτική ασκείται από το κοινοβούλιο και όχι από την κυβέρνηση.

Πάντα μας άρεσε η εύκολη λύση: Μία θεσούλα στο δημόσιο, καμία μίζα για να πάρουμε δουλειές, ένας γνωστός να μας δώσει το δίπλωμα γιατί μας το πήραν όταν μιλούσαμε στο κινητό, κλπ. Η ασέβεια προς κάθε μορφή νόμου θεωρούνταν δεδομένη, με πιο πρόσφατο παράδειγμα τον αντικαπνιστικό νόμο... Μία προσπάθεια για την υγεία μας, έπεσε στο καλάθι των αχρήστων, στο όνομα της "μαγκιάς" των Ελλήνων...

Και τώρα πρέπει να επιλέξουμε ανάμεσα στο μνημόνιο ή στο αντιμνημόνιο... Και? Ποια άποψη είναι λογική?

Όσοι υποστηρίζουν το μνημόνιο, συγχρόνως επιθυμούν την αναδιαπραγμάτευση του! Άρα αυτοαναιρούνται. Όσοι δεν το υποστηρίζουν, θέλουν απλά να το βγάλουν από την μέση και να συνεχίσουμε να χρηματοδοτούμαστε κανονικά! Άρα και πάλι κάτι δεν κολλάει.

Από την άλλη, το μνημόνιο περιλαμβάνει μέτρα και πολιτικές που έπρεπε να είχαν ληφθεί πολλές δεκαετίες πριν... Τι θα γίνει με αυτά? Μήπως τελικά θέλουμε να αλλάξουμε και αυτά που χρειαζόμασταν?

Οι μεν και οι δε, είναι οι πλέον ανίκανοι να αναλάβουν την τύχη της χώρας μας αυτή τη στιγμή! Κι όμως, η ιστορία και πάλι έχει κέφια και θα τους την δώσει! Ο Θεός βοηθός! Αλλά όταν ακούς γιατρό και πολιτικό να θυμάται το Θεό, άστα να πάνε!

Την Κυριακή οι περισσότεροι ψηφίζουν από οργή! Αυτή είναι η αποτυχία των πολιτικών: ενώ είχαν πάνω από 1 μήνα να μετατρέψουν την οργή σε ελπίδα, αδιαφόρησαν για το πραγματικό μήνυμα των εκλογών (που είναι η συνεργασία) και απλά προσπάθησαν να "αναστήσουν" τους στρατούς τους! Έτσι, οι ψηφοφόροι θα πάνε με διάθεση τιμωρίας στις κάλπες και αυτή τη φορά! Ίσως ακόμα περισσότεροι αυτή τη φορά! Άλλωστε δεν έχουν τίποτα να χάσουν, αφού δεν υπάρχει σίγουρος δρόμος, σίγουρος στόχος...

Οι "εταίροι" μας στην ΕΕ, συμβάλλουν τα μέγιστα σε αυτό. Με άρθρα, με δηλώσεις και με οποιοδήποτε τρόπο, προσπαθούν να μας υποδείξουν τι πρέπει να πράξουμε! Ποιοι? Εκείνοι που έκαναν τα περισσότερα λάθη... Εκείνοι που ισχυρίζονται ότι ξέρουν τα πάντα και έχουν για τα πάντα λύση... Κι όμως, είναι απλοί φελλοί! Γιατί αν είχαν λύση, αν ήξεραν, να είστε σίγουροι ότι αυτή τη στιγμή δεν θα πλήρωναν την σωτηρία μας. Γιατί δεν πληρώνουν εμάς, πληρώνουν τα δικά τους λάθη!

Όποια κυβέρνηση και αν προκύψει από την Δευτέρα, δεν θα είναι σε θέση να αντέξει περισσότερο από μερικούς μήνες. Η αντιπολιτευτική τακτική του δεύτερου σε ψήφους κόμματος, δεν θα το επιτρέψει...

Άρα, φυλάξτε δυνάμεις και απόψεις για το άμεσο μέλλον. Και προς Θεού, μην τσακωνόσαστε... Ειδικά όσοι μετά τις εκλογές πρόκειται να συνεργαστείτε....

Άντε, καλό βόλι σε εμάς και καλά μυαλά στους άλλους...

Ευχαριστώ,
Γιώργος Φακίτσας

Αν κάποιος απλώσει το χέρι του πάνω σου, βεβαιώσου ότι δεν θα απλώσει το χέρι του σε κανέναν άλλον ξανά.