Τετάρτη, Απριλίου 29, 2009

Πολιτική ή κομματική συνείδηση?


Γεια σας,
Ας με βοηθήσει κάποιος να καταλάβω αν η παράσταση της βουλής είναι δράμα ή κωμωδία... Δυσκολεύομαι να αντιληφθώ αν οι πολιτικοί μας είναι για γέλια ή για κλάματα!

Η αξιωματική αντιπολίτευση επιθυμεί με κάθε τρόπο να τραβήξει τον κ. Παυλίδη στην δικαιοσύνη. Καλά κάνει... Αυτή είναι η δουλειά της και αυτό θα έκανε και η Νέα Δημοκρατία αν ήταν στην θέση της... Κερδισμένοι άλλωστε βγαίνουν καθώς εμφανίζονται να επιθυμούν την κάθαρση, κερδίζοντας βέβαια και κάποιες ψήφους.

Η κυβέρνηση όμως σε τι κατάσταση βρίσκεται? Αφού έβγαλαν ένα πόρισμα και αποφάσισαν ότι ο κ. Παυλίδης εμφανίζει "αποκλίνουσα" συμπεριφορά, ζήτησαν από τους βουλευτές να ψηφίσουν κατά συνείδηση. Αφού λοιπόν η συμπεριφορά του δεν είναι η σωστή, γιατί τον κρατάνε μέλος του κόμματος και την κυβέρνησης?

"Αποκλίνουσα" θεωρώ την στάση των βουλευτών που θα θεωρήσουν ότι το θέμα έχει φτάσει στο τέλος του και θα απορρίψουν την παραπομπή του κ. Παυλίδη, ακολουθώντας την αντίθετη οδό από αυτή της συνειδήσεως... Ποιας συνειδήσεως όμως?

Στην συγκεκριμένη περίπτωση, η κομματική συνείδηση επιβάλλει την καταψήφιση της παραπομπής του βουλευτή τους, καθώς σε διαφορετική περίπτωση θα πρέπει να πάμε σε εκλογές. Στην άλλη όχθη όμως υπάρχει και η πολιτική (ή και προσωπική) συνείδηση, που επιβάλλει την παραπομπή του πρώην υπουργού στην δικαιοσύνη για να αποδειχθεί αν τα πήρε ή όχι...

Δυστυχώς η ΝΔ δεν έχει ξεκαθαρίσει δημόσια την συνείδηση που επιθυμεί να επιδείξουν τα στελέχη της... Σε καμία περίπτωση όμως η λευκή ψήφος δεν είναι ευσυνείδητη ψήφος. Το ναι και το όχι είναι ξεκάθαρα... Το λευκό τι σημαίνει? Θεωρώ ότι σε τέτοια ζητήματα θα έπρεπε να μην υπάρχει η δυνατότητα του λευκού ψηφοδελτίου. Η προσεχής ψηφοφορία δεν πρέπει να αφήσει θολά μηνύματα, αλλά ξεκάθαρες θέσεις. Η λευκή ψήφος είναι άλλοθι της επόμενης ψηφοθηρίας.

Αν ο κ. Καραμανλής επιθυμούσε την ευσυνείδητη ψήφο, θα ζητούσε να ψηφίσουν σαν η κυβέρνηση να έχει 160 βουλευτές...

Αλλά έχω μία απορία... Εκείνοι έχουν το μαχαίρι, εκείνοι και το πεπόνι... Γιατί δεν αλλάζουν άμεσα και χωρίς χρονοτριβές τον νόμο περί ευθύνης υπουργών? Μην μου πει κανείς ότι τέτοιες αλλαγές είναι αντισυνταγματικές γιατί θα γελάσω... Και η συνείδηση, η υπευθυνότητα και η διαφάνεια είναι συνταγματικές υποχρεώσεις των πολιτικών αλλά δεν τα τηρούν πάντα.

Θα μπορούσαν λοιπόν να συμφωνήσουν ότι σε περίπτωση διάλυσης της βουλής, η έρευνα σχετικά με την υπόθεση θα συνεχιστεί, μέχρι να διαλευκανθεί Ποιος είναι αυτός που θα είχε αντίρρηση? Από τους πολίτες θα είχαν το πράσινο φως...

Αλλά και η στάση του κ. Παυλίδη είναι ιδιαίτερα προκλητική. Και δεν με ενδιαφέρει η πρόκληση προς τους συναδέλφους του αλλά προς τον λαό... Γιατί έχει γαντζωθεί στην καρέκλα? Γιατί δεν πάει στην δικαιοσύνη αφού είναι αθώος? Φοβάται μήπως τον αδικήσουν?

Η κατάσταση είναι τραγική! Άκουγα στις ειδήσεις ότι οι βουλευτές της κυβέρνησης είναι έξω φρενών με τον κ. Παυλίδη επειδή τους σήκωσε το δάχτυλο! Αν όμως ανοίξουν όλα τα δάχτυλα οι πολίτες, τότε πώς θα τους φανεί?

Στην εποχή μας είναι πολύ εύκολο να μιλάς, ασυνήθιστο να σκέφτεσαι και ακόμα πιο σπάνιο να λες αυτό που σκέφτεσαι!!! Η πολιτική θέλει ανδρεία και θάρρος... Ανδρεία ψυχής και όχι σωματική. Αν κύριοι δεν έχετε κάτι από τα δύο, τότε σας λυπόμαστε. Γιατί σας δώσαμε δύναμη, σας δώσαμε θέση αλλά δεν είστε ικανοί να αποκτήσετε αξία.

Εξοργίζομαι βλέποντας την κατρακύλα της πολιτικής ζωής της χώρας. Πληγώνομαι βλέποντας τα όνειρά μου να συγκρούονται πάνω σε κατεστημένα πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά. Θυμώνω καθώς η φωνή του κάθε πολίτη δεν ακούγεται. Ελπίζω στην αλλαγή του σκηνικού για το καλό της χώρας μου... Τι κρίμα όμως, όλα τα δυσάρεστα συναισθήματα είναι ρεαλιστικά αλλά η ελπίδα ουτοπική!

Σας ευχαριστώ για την ανάγνωση.

Γιώργος Φακίτσας


Η συνείδηση του ανθρώπου είναι σαν την οδοσήμανση σε έναν αυτοκινητόδρομο: του λέει τι δεν θα 'πρεπε να κάνει αλλά δεν τον εμποδίζει να το κάνει.
Frank A. Clark, 1915-2003, Αμερικανός πολιτικός




Κυριακή, Απριλίου 26, 2009

Πολιτική ή σκάνδαλα

Γεια σας,
τις τελευταίες ημέρες είναι πολύ δύσκολο για κάποιον να παρακολουθήσει την πολιτική ζωή της χώρας, χωρίς να πέσει πάνω σε σκάνδαλα, σκανδαλολογία και εκλογολογία.

Τα κόμματα στο σύνολό τους έχουν επιδοθεί σε ένα παιχνίδι εντυπώσεων. Προσπαθούν να κερδίσουν τα περισσότερα που μπορούν, εμπλέκοντας τους αντιπάλους τους σε διάφορα σκάνδαλα.

Η χώρα έχει αφεθεί από καιρό σε ακυβερνησία. Οι άστοχες πολιτικές της ΝΔ είχαν βοηθήσει προς αυτή την κατεύθυνση. Από τις αποτυχημένες προσπάθειες της κυβέρνησης, είχε επωφεληθεί δημοσκοπικά το ΠΑΣΟΚ.

Στην συνέχεια εμφανίστηκε το σκάνδαλο του Βατοπεδίου, το οποίο επιβάρυνε ακόμα περισσότερο της κυβέρνηση. Ακολούθησαν τα επεισόδια του Δεκεμβρίου, οι κινητοποιήσεις των αγροτών και το σκάνδαλο Παυλίδη, σε συνδυασμό με την έντονη και συνεχιζόμενη οικονομική ύφεση, που ήρθαν για να την αποδεκατίσουν.

Ο κ. Καραμανλής, προσπάθησε να στήσει μία παγίδα φθοράς για το ΠΑΣΟΚ, επαναφέροντας στην επικαιρότητα το σκάνδαλο της Siemens. Θέλησε έτσι να προκαλέσει επιβράδυνση στην τάση ανόδου της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Και αυτή η προσπάθεια όμως δεν ήταν ευνοϊκή για εκείνον, αφού για μία ακόμα φορά έπεσε πάνω και σε δικά του στελέχη.

Με όλα αυτά, έχουμε φτάσει σε σημείο οι πολιτικές ειδήσεις να περιστρέφονται γύρω από σκάνδαλα και δικαστικούς. Αν αυτή η εικόνα δεν είναι τραγική, τότε τι είναι?

Την στιγμή που η κυβέρνηση θα έπρεπε να παράγει πολιτικές για την ανάκαμψη της χώρας, η προσοχή των στελεχών της έχει στραφεί στην προσπάθεια να κερδίσουν λίγο ακόμα χρόνο στην κυβέρνηση. Σε μία κυβέρνηση καταδικασμένη να μην κλείσει την τετραετία, αφού οι Προεδρικές εκλογές είναι η ημερομηνία λήξεως.

Οι οικονομικές κινήσεις της κυβέρνησης θα έπρεπε να είναι το πρώτο θέμα. Με πολιτικές αμφίβολης αποτελεσματικότητας (δασμοί αυτοκινήτων, μέτρα για την οικοδομή, κεφαλικός φόρος κα) η κυβέρνηση συνεχίζει να το "έργο" της προς την καταστροφή (οικονομική) και την επιβάρυνση της επόμενης γενιάς με χρέη.

Το ερώτημα είναι τι συμφέρει περισσότερο τον κ. Καραμανλή. Να προβάλλεται μία κυβέρνηση που κάνει λάθη και δεν ασκεί σωστές πολιτικές ή να κατηγορούνται κάποια στελέχη της για δωροληψία ή χρηματισμό?

Προσωπικά θεωρώ ότι το δεύτερο είναι αυτό που εξυπηρετεί τον πρωθυπουργό. Στην πρώτη περίπτωση, δεν έχει πολλές επιλογές αντίδρασης και σίγουρα δεν μπορεί να βγει αλώβητος από τα αποτελέσματα. Το κυβερνητικό έργο ακολουθεί τις δικές που αποφάσεις, ειδικά η οικονομία είναι ελεγχόμενη από εκείνον μέσω του διευθυντηρίου οικονομίας. Έτσι η κυβερνητική ανυπαρξία και αναποτελεσματικότητα θα επιβαρύνουν τον ίδιο και την κυβέρνηση.

Στην δεύτερη περίπτωση ο κ. Καραμανλής έχει την δυνατότητα περισσότερων κινήσεων. Μπορεί ακόμα και να βγει κερδισμένος, αφού διαγράφοντας τον κ. Παυλίδη, σε περίπτωση παραπομπής, θα ισχυριστεί ότι "ρίχνει" την κυβέρνησή του στον βωμό της διαφάνειας.

Το θέμα είναι όμως ότι ο κ. Καραμανλής ενδιαφέρεται περισσότερο για την θέση και την εικόνα του και όχι για το καλό της χώρας. Διαμηνύει σε κάθε εμφάνισή του ότι δεν παίζει με τους θεσμούς και τις αρχές της χώρας, όμως δεν πείθει κανέναν.

Η πολιτική σωτηρία του κ. Καραμανλή και η κυβερνητική στασιμότητα της ΝΔ, δεν μπορούν να συμβαδίσουν με την προοπτική ανάκαμψης της Ελλάδας και την έξοδο της χώρας από την κρίση.

Ευχαριστώ,

Γιώργος Φακίτσας


Ο νόμος είναι σαν τον ιστό της αράχνης. Οι μικρές μύγες πιάνονται, ενώ οι μεγάλες σχίζουν το δίχτυ και φεύγουν.
Ανάχαρσις,6ος π.Χ. αιων,Σκύθης ηγεμόνας



Πέμπτη, Απριλίου 23, 2009

Ο Παυλίδης, ο Καρατζαφέρης και ο Καραμανλής

Γεια σας,
αν παρακολουθήσει κανείς την κυβέρνηση, θα μπορέσει να προσέξει ότι όσες κινήσεις, προσπάθειες και ελιγμούς αν κάνουν, τίποτα δεν αποδίδει αυτό που θέλουν.

Προσπάθησαν να απαντήσουν στην υπόθεση του κ. Παυλίδη φέρνοντας στην επικαιρότητα το σκάνδαλο της Siemens. Ήθελαν να πλήξουν την εικόνα του ΠΑΣΟΚ, όμως κατάφεραν να αποκαλύψουν και άλλες δικές τους ατασθαλίες

Το ΠΑΣΟΚ, σαν έτοιμο από καιρό, είχε το κουράγιο αλλά και την δυνατότητα να παραδεχτεί πως "μάτωσε" από την υπόθεση. Ζήτησαν πρώτοι την προανακριτική αποκτώντας το πάνω χέρι. Η ΝΔ αδυνατεί να βρει μία πορεία για όλα τα ανοιχτά μέτωπα, Βατοπέδι, Siemens, Παυλίδης, υποκλοπές κλπ. Δείχνουν να μην έχουν ξεκαθαρίσει ακόμα την θέση τους.

Ο πρωθυπουργός, θέλοντας να διατηρήσει το μόνο θετικό του αποτέλεσμα στις δημοσκοπήσεις, ξέφυγε στην Κύπρο, από όπου κάνει γενικές δηλώσεις για το Κυπριακό, την συνεργασία και την ανάπτυξη. Αφού κατάφερε να λύσει όλα τα προβλήματα στην Ελλάδα, αφού έβαλε τάξη στα οικονομικά και τακτοποίησε την ασφάλεια των πολιτών, αποφάσισε ότι είναι καιρός να λύσει το Κυπριακό.

Με την απουσία του έδωσε αέρα στους κυρίους Παυλίδη και Καρατζαφέρη να χτυπάνε παλαμάκια για να χορεύει το κόμμα του.

Ο κ. Παυλίδης τονίζει σε κάθε ευκαιρία ότι δεν πρόκειται να παραιτηθεί και κάνει πολλές καρέκλες να τρίζουν. Ροκανίζει τα πόδια της κυβέρνησης και το κάνει προκλητικά. Δεν έχει τίποτα να φοβηθεί. Γνωρίζει ότι στις επόμενες εκλογές η υποψηφιότητά του είναι καταδικασμένη και τα παίζει όλα για όλα.

Η Νέα Δημοκρατία, αδύναμη να αντιδράσει στις κινήσεις του κ. Παυλίδη έχει επιδοθεί σε ένα μαραθώνιο δηλώσεων σε κάθε επίπεδο, όπου τον παρακαλούν σχεδόν να τους διευκολύνει και να δώσει λίγο χρόνο ακόμα στην κυβέρνηση.

Ανάμεσα στην απόφαση του κ. Παυλίδη να ζορίσει την κυβέρνηση και στην προσπάθεια της Νέας Δημοκρατίας να διατηρήσει την εξουσία, εμφανίζεται ο κ. Καρατζαφέρης.

Ο πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ. παίζει έξυπνα και δείχνει να το διασκεδάζει. Γιατί να μην το κάνει άλλωστε. Έχοντας κοινοβουλευτική ομάδα 10 βουλευτών, μπορεί να είναι η σωτηρία του κ. Καραμανλή. Οι 10 βουλευτές του κ. Καρατζαφέρη μπορούν να δώσουν στην κυβέρνηση τη δυνατότητα να κυβερνήσει με άνεση, ακόμα και να εξαντλήσει την τετραετία.

Ο κ. Καρατζαφέρης όμως, δεν πρόκειται να δώσει στήριγμα στην ΝΔ χωρίς ανταλλάγματα. Αρχικά η απομάκρυνσή του από το κόμμα, έπειτα οι δηλώσεις περί άκρων και η στάση του πρωθυπουργού, δεν είναι ευνοϊκό έδαφος διαλόγου για την ΝΔ. Αυτό αποδεικνύει η στάση του κ. Καρατζαφέρη τις τελευταίες ημέρες.

Αρχικά είχε ανακοινώσει ότι δεν πρόκειται να υποστηρίξει την παραπομπή του κ. Παυλίδη στο Ειδικό Δικαστήριο. Ξαφνικά, αποφασίζει να ψηφίσει υπέρ της παραπομπής και σήμερα δηλώνει ότι θα στηρίξει την κυβέρνηση αλλά με τον όρο να μείνει η Βουλή ανοιχτή έως την διαλεύκανση της υπόθεσης.

Εμφανίζεται λοιπόν και ως στήριγμα της κυβέρνησης αλλά και ως υποστηρικτής της διαφάνειας.

Το μπαλάκι τώρα βρίσκεται στον πρωθυπουργό. Ή θα πάει σε εκλογές ή θα απλώσει το χέρι στον κ. Καρατζαφέρη.

Με την πρώτη επιλογή, θα έχει παραμείνει σταθερός στην άποψή του περί άκρων αλλά θα χάσει την αξιοπιστία του σχετικά με την διαφάνεια, καθώς το επίμαχο σκάνδαλο θα παραγραφεί.

Ακολουθώντας την δεύτερη οδό, θα καταφέρει να υποστηρίξει την θέση του περί διαφάνειας, καθώς θα αποδοθούν ευθύνες, όμως θα πρέπει να σκύψει το κεφάλι και να δεχτεί τους όρους του ΛΑΟΣ.

Όπως και να έχει το θέμα, από την υπόθεση ο μόνος χαμένος θα είναι ο κ. Καραμανλής. Ο κ. Παυλίδης φαίνεται πως έχει κλείσει την πολιτική του καριέρα και πολεμάει μόνο με τον χρόνο. Το ΛΑΟΣ, θα βγει ενισχυμένο καθώς ή θα συγκυβερνήσει με την ΝΔ και θα απαιτήσει την συγγνώμη της ή θα θριαμβεύσει ως το κόμμα που ενισχύει και απαιτεί την διαφάνεια.

Ας μην ξεχνάμε άλλωστε, πως είναι ιστορικά αποδεδειγμένο, ότι Δεξιά κόμματα πάντα ενισχύονται όταν ο λαός αισθάνεται ανασφάλεια ή όταν αντιμετωπίζει έντονη οικονομική ύφεση. Αυτή την στιγμή συμβαίνουν και τα δύο...

Ευχαριστώ για τον χρόνο σας,

Γιώργος Φακίτσας

Μην αποφεύγεις πάντα τις κακοτοπιές. Μερικές φορές είναι απαραίτητες για να αναδείξουν έναν ηγέτη.
Ντόναλντ Ράμσφελντ,Αμερικανός υπουργός


Τρίτη, Απριλίου 21, 2009

Είναι ο ίδιος?

Γεια σας,
Παρακολουθώ τις δηλώσεις του πρωθυπουργού και το μυαλό μου τρέχει πέντε χρόνια πριν. Το 2004, όταν ο κ. Καραμανλή είχε εκλεγεί πρωθυπουργός, όλοι πίστεψαν ότι θα ήταν διαφορετικός από τους προκατόχους τους.

Ως νέος πολιτικός είχε καταφέρει να πείσει, ακόμα και όσους δεν τον υποστήριζαν, ότι σε ορισμένα σημεία θα έκανε τομές και θα εισήγαγε ιδέες προόδου και ανάπτυξης στην διακυβέρνηση της χώρας.

Οι εξελίξεις και τα γεγονότα ήρθαν να απογοητεύσουν όσους πίστεψαν τα παραπάνω. Ο κ. Καραμανλής ακολουθεί την σίγουρη οδό με τα μεγάλα λόγια και την υπεροψία.

Ζήτησε πριν λίγους μήνες συναίνεση από τους πολιτικούς αρχηγούς. Ζήτησε συνείδηση από τους φορολογούμενους. Ζήτησε βοήθεια από τους πρωθυπουργούς των άλλων Ευρωπαϊκών χωρών. Όλοι όμως του γύρισαν την πλάτη.

Η συναίνεση των πολιτικών αρχηγών ήταν καταδικασμένη. Ο πρωθυπουργός από το 2004 έως σήμερα είχε τηρήσει στάση άρνησης και αντίστασης σε οποιαδήποτε φωνή εκτός από την δική του. Θεωρούσε ότι ήταν ο καλύτερος και με τρόπο ιδιαίτερα προσβλητικό για όλους μας, διακήρυττε ότι πρέπει να είμαστε ευτυχισμένοι που έχει το τιμόνι. Πώς λοιπόν να κερδίσει την συναίνεση, ή έστω την συμπάθεια, όταν ζητάει βοήθεια μόνο στα δύσκολα...

Η φορολογική συνείδηση των πολιτών κατάφερε να γεμίσει τους δρόμους με αφίσες και τα θέατρα με γέλια... Κάποιος που δεν έχει φορολογική συνείδηση, δεν θα αλλάξει ξαφνικά από μία αφίσα ή ένα ραδιοφωνικό σποτ. Άλλωστε η στάση της ίδιας της κυβέρνησης (ή καλύτερα ορισμένων στελεχών της), άλλαζε το σύνθημα και το έκανε "Δώστε εσείς, να φάμε εμείς".

Τέλος, το ταξίδι του κ. Καραμανλή στο Παρίσι ήταν ανούσιο, καθώς ο Γάλλος Πρόεδρος στρίμωξε τον πρωθυπουργό για τα εξοπλιστικά προγράμματα... Ο κ. Καραμανλής πήγε στο Παρίσι για βοήθεια και κατάφερε να φύγει με χρέος. Έτσι, μόνος του έκλεισε τις δύο πιο σημαντικές πόρτες της Ένωσης. Αρχικά η κ. Μέρκελ και από τώρα ο κ. Σαρκοζί, θα κυνηγούν τον πρωθυπουργό για να τον πιέσουν για τους εξοπλισμούς, την στιγμή που φλερτάρουμε με την χρεοκοπία.

Που είναι λοιπόν ο κ. Καραμανλής του 2004, που είχε όρεξη, όραμα και θέληση να τα αλλάξει όλα? Που είναι ο πρωθυπουργός που φώναζε σεμνά και ταπεινά? Που είναι ο Πρόεδρος την ΝΔ, που από την θέση της αντιπολίτευσης κατηγορούσε τους πάντες και τα πάντα?

Τελικά οι παροιμίες επιβεβαιώνονται.. Λέμε "εδώ πληρώνονται όλα". Το κακό είναι ότι εκείνος θα το πληρώσει με την θέση του και εμείς από την τσέπη μας...

Ευχαριστώ,

Γιώργος Φακίτσας

Στα χρόνια των πολιτικών ταραχών, η μεγαλύτερη δυσκολία δεν είναι να κάνεις το καθήκον σου, αλλά να ξέρεις ποιο είναι καθήκον σου.
Louis Gabriel de Bonald, 1754-1840, Γάλλος στοχαστής

Τετάρτη, Απριλίου 15, 2009

Οι προκλήσεις της Ευρώπης

Γεια σας,
η τρέχουσα οικονομική ύφεση είναι η παρθενική δοκιμασία για την Ευρώπη. Θέτει ερωτήματα και ζητά απαντήσεις για τις δυνατότητες που έχει η Ευρώπη και πάνω από όλα για τις υποχρεώσεις της.

Η μορφή της Ένωσης έχει αλλάξει κατά πολύ από την αρχική της μορφή. Κατάφερε από μία συμμαχία για τον άνθρακα ανάμεσα σε λίγες χώρες, να μετατραπεί σε μία οικονομική, νομισματική και κατά μία έννοια πολιτική συμμαχία που αποτελείται από πολλές και διάφορες χώρες.

Η δημιουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης βασίστηκε στις αρχές της δημοκρατίας, της ισότητας και της ελεύθερης σκέψης. Κατάφερε να τα πάει αρκετά καλά (όχι τέλεια) σε αυτούς τους τομείς, όμως σε μία οικονομική ένωση κρατών με διαφορετική ιστορία και κουλτούρα, αυτό από μόνο του δεν είναι αρκετό.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει θέσει, μέσω των συνθηκών και αποφάσεων, τους στόχους για τα μέλη της. Ο πληθωρισμός, το έλλειμμα και η οικονομία του κάθε κράτους είναι υπό Ευρωπαϊκό έλεγχο, ώστε να επιτευχθεί η ομοιογένεια ανάμεσα στα κράτη.

Ωστόσο, ούτε αυτό είναι αρκετό. Τα κράτη - μέλη δεν έχουν τις κατευθυντήριες γραμμές ή τα όρια για τις πολιτικές που πρέπει να ακολουθήσουν. Η ανομοιογένεια προϋπήρχε αλλά εμφανίστηκε κατά την τρέχουσα ύφεση. Οι χώρες της Μεσογείου (Ελλάδα, Ιταλία, Ισπανία κα) επένδυσαν στην οικοδομή και τον τουρισμό για την ανάπτυξή τους. Αντιθέτως οι χώρες του Βορρά (Σουηδία, Γερμανία, κα) επενδύουν στην τεχνολογία.

Αυτή η ανομοιογένεια έφερε ένα οικονομικό χάσμα και ένα φαύλο κύκλο από όπου χρειάζονται λεπτοί χειρισμοί για να βγούμε. Ο τουρισμός στην Μεσόγειο από τον Βορρά μειώνεται. Με την σειρά τους μειώνονται οι εξαγωγές του Βορρά προς την Μεσόγειο και συνεχίζει έτσι.

Η ΕΕ πρέπει να θέσει τους όρους του παιχνιδιού με στοχευμένες κατευθυντήριες γραμμές προς τα μέλη της. Η Γερμανία και η Γαλλία διαφωνούν για παιχνίδια προστατευτισμού. Όμως παίζουν και οι δύο με τέτοια παιχνίδια. Επίσης, λόγω δύναμης, έχουν την δυνατότητα να αλλάζουν τους όρους για τις ίδιες, ανάλογα με το συμφέρον τους. Ένα παράδειγμα είναι η Γαλλία, η οποία έπρεπε να μειώσει το έλλειμμά της έως το 2010 και μετά από αίτηση που έκανε η ίδια, αναβάλλει την μείωση για το 2012.

Στην άλλη πλευρά χώρες όπως η Ελλάδα, είναι αναγκασμένες να ακολουθούν τα παιχνίδια των ισχυρών. Η χώρα μας πρόσφατα μείωσε τα τέλη ταξινόμησης αυτοκινήτων. Αυτό το μέτρο θα έχει δύο αποτελέσματα: Θα αυξήσει δραματικά την διαφορά εισαγωγών - εξαγωγών και θα βοηθήσει τις αυτοκινητοβιομηχανίες να αυξήσουν τις πωλήσεις τους. Δεν θα έχει όμως απολύτως κανένα θετικό αποτέλεσμα για την χώρα μας. Θα κάνουμε εξαγωγή χρημάτων για την αγορά των αυτοκινήτων, τα οποία (χρήματα) θα λείψουν από τα ταμεία μας.

Η Ευρώπη θα έπρεπε να θέσει όρους. Δεν θα πρέπει οι χώρες να λαμβάνουν μέτρα και να ακολοθούν πολιτικές οι οποίες επιβαρύνουν οικονομικά και άμεσα τις άλλες χώρες - μέλη. Ένα παράδειγμα είναι τα λεγόμενα αντισταθμιστικά μέτρα. Δηλαδή, σε κάθε χώρα που μειώνει τα τέλη ταξινόμησης (αλλά δεν διαθέτει εγχώρια βιομηχανία) θα έπρεπε να μεταφερθεί ένα μικρό κομμάτι παραγωγής. Είναι η ευκαιρία για να γίνουν σημαντικές αναπροσαρμογές στον χάρτη παραγωγής στην Ευρώπη. Έτσι θα εξισωθούν κατά ένα ποσοστό οι διαφορές της παραγωγής αγαθών και υπηρεσιών.

Ας μην ξεχνάμε ότι η ΕΕ έχει θέσει ως στόχο να είναι η πιο ανταγωνιστική οικονομία στον κόσμο μέχρι το 2010. Επειδή απέχει κατά πολύ από αυτόν τον στόχο, ο μόνος τρόπος να τον επιτύχει (έστω και με κάποια διαφορά 1-2 ετών) είναι να γίνουν πραγματικές τομές στην δομή της.

Στις 7 Ιουνίου η Ευρώπη περιμένει να εκφράσουμε την άποψή μας. Δεν είναι υποχρέωσή μας η συμμετοχή, είναι η ευκαιρία μας...

Καλό Πάσχα και Χρόνια Πολλά

Γιώργος Φακίτσας


Κάθε σχέδιο που καταστρώθηκε σε περίοδο ηρεμίας θα αποτύχει όταν οι συνθήκες γίνουν ακραίες.
Πρίγκηπας Φον Μέτερνιχ, 1773–1859, Αυστριακός πολιτικός


Δευτέρα, Απριλίου 13, 2009

Οι Έλληνες πολιτικοί

Γεια σας,
παρακολουθώντας τις τελευταίες συνεδριάσεις του κοινοβουλίου, σχετικά με τα σκάνδαλα, όλοι αισθανόμαστε μία απογοήτευση για την πολιτική και τον πολιτικό λόγο στην χώρα μας.

Η πολιτική έπαψε να ασκείται από τα κοινοβουλευτικά έδρανα και έχει μεταφερθεί στα τηλεοπτικά παράθυρα.

Οι πολιτικοί έπαψαν να παράγουν έργο με όραμα και ιδέες. Μετρούν τις δημοσκοπήσεις και παράγουν σύμφωνα με τις υποδείξεις τους.

Η πολιτική οντότητα των περισσοτέρων κατευθύνεται από την προσωπική τους βουλιμία για θέσεις, τίτλους, χρήμα και άλλες έννοιες που κατά τον Σωκράτη είναι πρόσκαιρες και περιττές για την αξία του ανθρώπου.

Είναι κρίμα στην Ελλάδα που γέννησε σπουδαίους ρήτορες, φιλοσόφους, πολιτικούς αλλά και την δημοκρατία, να έχουμε πέσει τόσο χαμηλά. Οι αρχαίοι άφησαν μία κληρονομιά στους σημερινούς πολιτικούς, την οποία θα έπρεπε να είχαν αναπτύξει και να είμαστε υποδειγματική χώρα για τους υπόλοιπους λαούς. Συμβαίνει όμως το αντίθετο. Οι ξένοι διδάσκονται τις απόψεις των αρχαίων Ελλήνων και οι Έλληνες τις αγνοούμε.

Έννοιες όπως η ανδρεία, η δικαιοσύνη, η σκέψη, η άποψη, η τιμιότητα, η δικαιοσύνη αλλά πάνω από όλα το φιλότιμο και η ευθύνη, πρέπει να ξαναβρούν την σωστή τους θέση μέσα μας. Αξία δεν έχει τι λέμε αλλά τι πράττουμε. Αξία έχει πρώτα η ψυχή μας και μετά η τσέπη μας. Αξία δεν έχει η θέση μας αλλά η σκέψη μας.

Θέλω να ρωτήσω τους πολιτικούς: Ασκείτε την πολιτική για να αφήσετε σημαντική περιουσία στα παιδιά σας ή για να τους αφήσετε ένα όνομα και μία ιστορία που θα είναι περήφανα?

Τολμήστε να μετρήσετε τις πραγματικές απόψεις του κόσμου περπατώντας στους δρόμους. Ένας άνθρωπος που είναι ειλικρινής και δεν φοβάται, δεν έχει λόγο να κυκλοφορεί με αστυνομική συνοδεία. Οι ίδιοι οι πολίτες θα τον προστατεύσουν. Αλλά ακόμα και αν βρεθεί κάποιος που θα πληγώσει τον εγωισμό σας πετώντας μία τούρτα, σίγουρα θα υπάρξει ένα χέρι που θα σας προσφέρει ένα χαρτομάντηλο... Και αυτό θα επουλώσει αμέσως την πληγή...

Αυτό που θέλω να πω είναι ότι ο κόσμος έπαψε να είναι φανατισμένος με τα κόμματα και τα πρόσωπα. Όσο οι γενιές αλλάζουν, τόσο θα μειώνεται ο φανατισμός. Έτσι θα πρέπει συνεχώς να αποδυκνείτε ότι δουλεύετε για το καλό του τόπου και το μέλλον των παιδιών μας. Όταν παψετε να το κάνετε αυτό, τότε όλοι θα σας ξεχάσουν.

Δείτε πόσα γνωστά ονόματα και πρώην υπουργοί δεν εκλέχθηκαν ως βουλευτές. Γιατί? Μήπως επειδή δεν μπόρεσαν να ακολουθήσουν την εποχή τους? Μήπως επειδή η ανανέωση είναι απαραίτητη?

Μην σας χαροποιούν τα χειροκροτήματα στις κομματικές εκδηλώσεις. Αυτοί που τα παράγουν, συνήθως δεν σας ακούν... Να σας χαροποιεί η αμφισβήτηση γιατί σας διδάσκει και σας βελτιώνει. Πάντα ένα σκεπτόμενο κοινό είναι καλύτερο από ένα φανατισμένο, αυτό το κοινό πρέπει να ψάξετε.

Ας σκεφτούμε όλοι... Αλλά πάνω από όλα ας σκεφτούν οι πολιτικοί μας!

Ευχαριστώ για την ανάγνωση...

Γιώργος Φακίτσας

Σάββατο, Απριλίου 11, 2009

Λόγια του αέρα...

Γειά σας,
η κατάσταση της ελληνικής πολιτικής σκηνής, είναι αποτέλεσμα των πράξεων των πολιτικών μας διαχρονικά.

Ποιός από εμάς, δεν μπορεί να διακρίνει ότι η σημερινή κατάσταση της πολιτικής στην Ελλάδα, είναι ίσως στο χειρότερο σημείο της ιστορίας της.

Με σκάνδαλα να ξεπηδούν σαν μανιτάρια, με ανύπαρκτη πολιτική της χώρας σε θέματα παιδείας, υγείας, εξωτερικών και οικονομικών, με την εγκληματικότητα να έχει χτυπήσει κόκκινο και με έντονη οικονομική και εργασιακή ανασφάλεια, οι βουλευτές και υπουργοί μας προσπαθούν να μας πείσουν ότι παράγουν έργο για να πάει η χώρα μπροστά.

Εχθές, σε ραδιοφωνικό σταθμό, ο κ. Τραγάκης προσπαθούσε να μας πείσει ότι όλα πάνε καλά. Όπως είπε χαρακτηριστικά: "Η κυβέρνηση παράγει έργο, αλλά το λάθος μας είναι ότι δεν το επιοινωνούμε σωστά"!

Όσο και αν ακούγεται απίστευτο, η παραπάνω φράση διατυπώθηκε δημόσια από μέλος της κυβέρνησης. Η παραπάνω τοποθέτηση του κ. Τραγάκη, μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι είτε μας θεωρούν ηλίθιους και ανενημέρωτους, είτε εκείνοι έχουν χάσει την λογική τους και είναι εκτός τόπου και χρόνου. Δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι άλλο.

Σήμερα ο πρωθυπουργός από την Πέλλα, όπου περιοδεύει, είπε ξανά ότι προτιμάει να είναι χρήσιμος και όχι ευχάριστος. Ας μας εξηγήσει την χρησιμότητά του. Για να είναι χρήσιμος κάποιος πρέπει να είναι και παρών εκεί που είναι απαραίτητο.

Μίλησε επίσης εναντίον του κ. Παρανδρέου, κατηγορόντας τον επειδή ασκεί αντιπολίτευση. Έχει ενοχληθεί προφανώς ο κ. Καραμανλής επείδη τον αναγκάζουν να δείξει ότι εργάζεται και να βγει λίγο από την Αθήνα.

Απορώ, πως είναι δυνατόν να παράγεται τόσο έργο από την κυβέρνηση και όλοι οι πολίτες να είναι τόσο ανίκανοι να το δουν και να το αισθανθούν.

Ορισμένες φορές, αναρωτιέμαι πραγματικά αν η λέξη βουλευτής προέρχεται από την βούληση ή από την βουλιμία. Η διαφορά τους είναι έντονη για να την αναγνωρίσει οποιοσδήποτε γνωρίζει την Ελληνική γλώσσα, όμως η ομοιότητά τους είναι αρκετή για να μπερδέψει όποιον παρακολουθεί την Ελληνική πολιτική σκηνή.

Ευχαριστώ για την ανάγνωση,

Γιώργος Φακίτσας

Η Ομιλία είναι βολικά τοποθετημένη στη μέση, κάπου ανάμεσα στη σκέψη και στη δράση, από όπου συχνά υποκαθιστά και τις δύο.
John Andrew Holmes, 1773-1843, Αμερικανός πολιτικός

Κάποτε...

Kάποτε ο χρόνος είχε τέσσερις εποχές, σήμερα έχει δύο.

Κάποτε δουλεύαμε οκτώ ώρες, σήμερα έχουμε χάσει το μέτρημα.

Κάποτε είχαμε χρόνο να πάμε για καφέ με τους φίλους μας. Τώρα τα λέμε μέσω
MSN και Skype.

Κάποτε είχαμε χρόνο να κοιτάξουμε τον ουρανό, να δούμε το χρώμα του, να
ακούσουμε το κελάϊδισμα των πουλιών, να νιώσουμε την ευωδιά του βρεγμένου
χώματος. Σήμερα τα βλέπουμε στην τηλεόραση.

Κάποτε παίζαμε με τους φίλους μας ποδόσφαιρο στις αλάνες. Σήμερα παίζουμε
ποδόσφαιρο στο Playstation.

Κάποτε ζητάγαμε συγγνώμη από κοντά. Σήμερα το λέμε και με SMS.

Κάποτε κυκλοφορούσαμε με ταπεινά αυτοκίνητα 1000 κυβικών και ήμασταν
χαρούμενοι. Σήμερα κυκλοφορούμε με τζιπ 2000 κυβικών και στεναχωριόμαστε που
δεν έχουμε τζιπ... 3000 κυβικών.

Κάποτε αγοράζαμε ένα παντελόνι και το είχαμε για δύο χρόνια. Τώρα το έχουμε
δύο μήνες και μετά παίρνουμε άλλο.

Κάποτε ζούσαμε σε σπίτι 65 τετραγωνικών και...


ήμασταν ευτυχισμένοι. Σήμερα
ζούμε σε σπίτια 120 τετραγωνικών και δεν χωράμε μέσα...

Κάποτε λέγαμε καλημέρα σε ένα περαστικό και τον ρωτούσαμε για την τάδε οδό.
Σήμερα μας το λέει ο navigator.

Κάποτε πίναμε νερό της βρύσης και ήμασταν μια χαρά. Σήμερα πίνουμε
εμφιαλωμένο και...αρρωσταίνουμε.

Κάποτε είχαμε τις πόρτες των σπιτιών ανοικτές, όπως και τις καρδιές μας.
Σήμερα κλειδαμπαρωνόμαστε, βάζουμε συναγερμούς και έχουμε και 5-6 λυκόσκυλα
για να μην αφήσουμε κανέναν να μας πλησιάσει. Είτε είναι καλός, είτε κακός.

Κάποτε ξυπνάγαμε πρωί πρωί την Κυριακή για να πάμε στην εκκλησία. Σήμερα δεν
πάμε γιατί είναι...μπανάλ.. Και γιατί οι παπάδες γίνανε μεσίτες και
επιχειρηματίες.

Κάποτε είχαμε 2 τηλεοπτικά κανάλια και πάντα βρίσκαμε κάτι ενδιαφέρον να
δούμε. Σήμερα έχουμε 100 κανάλια και δεν μας αρέσει κανένα πρόγραμμα.

Κάποτε μαζευόμασταν όλη η οικογένεια γύρω από το κυριακάτικο τραπέζι και
αισθανόμασταν ενωμένοι και ευτυχισμένοι.. Σήμερα έχει ο καθένας το δικό του
δωμάτιο και δεν βρισκόμαστε μαζί στο τραπέζι ποτέ...

Κάποτε η σκληρή δουλειά ήταν ιδανικό.. Σήμερα είναι υποχρέωση.

Κάποτε τα περιοδικά έπαιρναν συνέντευξη από τον Σεφέρη. Σήμερα παίρνουν από
τον Καρβέλα.

Κάποτε ντοκουμέντο ήταν μια επιστημονική ανακάλυψη. Σήμερα ντοκουμέντο είναι
ένα ερασιτεχνικό βίντεο που δείχνει δύο οπαδούς ομάδων να ανοίγουν ο ένας το
κεφάλι του άλλου.

Κάποτε βλέπαμε στην τηλεόραση κινούμενα σχέδια με τον Μίκυ Μάους, τον
Σεραφίνο, τον Τιραμόλα. Σήμερα βλέπουμε τους Power Rangers και τους Monsters
με όπλα και χειροβομβίδες να σκοτώνουν και να ξεκοιλιάζουν...τους κακούς.

Κάποτε μας αρκούσε μια βόλτα με τον κοπέλα μας σε ένα ταπεινό δρομάκι της
γειτονιάς. Χέρι-χέρι, να κοιτάμε τον ουρανό, να σιγοψυθιρίζουμε ένα
ρομαντικό τραγουδάκι και να ταξιδεύουμε νοητά. Σήμερα πάμε διακοπές στο
Ντουμπάι, στο Μαρόκο και στο Μεξικό. Και ονειρευόμαστε ταξίδια στο Θιβέτ.

Κάποτε είχαμε το θάρρος και τη λεβεντιά να λέμε «Έκανα λάθος». Σήμερα λέμε
«Αυτός φταίει»...

Κάποτε νοιαζόμασταν για το γείτονα, σήμερα τσατιζόμαστε αν αγοράσει καλύτερη
τηλεόραση από εμάς.

Κάποτε ζούσαμε με το μισθό μας. Σήμερα ζούμε με τους μισθούς που ΘΑ πάρουμε.

Κάποτε δεν είχαμε φράγκο στην τσέπη, μα ήμασταν τόσο, μα τόσο ευτυχισμένοι!
Σήμερα έχουμε τα πάντα και τρωγόμαστε με τα ρούχα μας.

Κάποτε περνάγαμε υπέροχα στο ταβερνάκι της γειτονιάς, με κρασάκι, τραγούδι
και κουτσομπολιό. Σήμερα...μιζεριάζουμε σε ακριβά εστιατόρια του Κολωνακίου.

Κάποτε ιδανικό ήταν να γίνεις αναγνωρισμένος. Σήμερα ιδανικό είναι να γίνεις
απλά αναγνωρίσιμος.

Κάποτε μας δάνειζε λεφτά ο αδελφός μας. Σήμερα μας δανείζουν οι τράπεζες.

Κάποτε κοιτούσαμε στα μάτια τους ανθρώπους. Τώρα τους κοιτάμε στην τσέπη.

Κάποτε δουλεύαμε για να ζήσουμε. Σήμερα ζούμε για να δουλεύουμε.

Κάποτε είχαμε χρόνο για τον εαυτό μας. Σήμερα δεν έχουμε χρόνο για
κανένα....

Αυτό το «Κάποτε», το έλεγαν Ζωή....

ΥΓ. Το παραπάνω κείμενο κυκλοφορεί με e-mail

Τρίτη, Απριλίου 07, 2009

Ας ξαναγυρίσουμε στην πραγματικότητα...

Γεια σας,
ξεχαστήκαμε για μερικές ημέρες από τα εσωτερικά και προσωπικά μας προβλήματα και ασχοληθήκαμε με τον κ. Ομπάμα και την επίσκεψή του στην Ευρώπη και την Τουρκία, καθώς και με την (αδιάφορη) συνάντησή του με τον κ. Καραμανλή. Επίσης, τράβηξε την προσοχή μας η ιστορία με τον κ. Παυλίδη. Σίγουρα, μας συγκίνησε και η ιστορία του Έλληνα φοιτητή αλλά και όλων των άλλων που χάθηκαν άδικα από τον σεισμό στην Ιταλία. Είναι πραγματικά τραγικό να χάνονται ζωές από σεισμούς.

Πρέπει όμως να γυρίσουμε λίγο στα προβλήματά σας. Προβλήματα που δεν έπαψαν να υπάρχουν και να μεγαλώνουν, σε όλο αυτό το διάστημα...

Η ασφάλεια, η ανεργία και η γραφειοκρατία συνεχώς μεγαλώνουν, απειλούν την ζωή μας και πάνω από όλα μας προσβάλλουν. Βλέπουμε τους βουλευτές να αράζουν στα έδρανα τους, τα οποία εμείς του έχουμε παραχωρήσει και να τσακώνονται αν ένας πρώην υπουργός τα πήρε ή όχι... Κύριοι βουλευτές έχει σκεφτεί κανείς σας αν κάποιος πολίτης κατηγορούνταν για το ίδιο θέμα που θα βρισκόταν? Στον Κορυδαλλό, ως προφυλακιστέος, μέχρι να οριστεί ημερομηνία για την δίκη του. Και εσείς γιατί να έχετε ασυλία? Αν είστε σοβαροί, τίμιοι και λέτε την αλήθεια, τότε τι έχετε να φοβηθείτε?

Το Σύμφωνο Σταθερότητας δεν μπορεί να ολοκληρωθεί γιατί έπεσαν έξω στον ρυθμό ανάπτυξης και σε άλλους δημοσιονομικούς δείκτες. Ποιος φταίει? Ο ίδιος ο πρωθυπουργός δεν έχει τον έλεγχο των οικονομικών, μέσω του διευθυντηρίου οικονομίας?

Η πολιτική για την παιδεία παραμένει σε λάθος βάσεις. Η αλλαγή που ζήτησε, υποσχέθηκε και ανέλαβε ο κ. Σπηλιωτόπουλος, έμεινε για ακόμα μία φορά στα χαρτιά. Κόλλησε απέναντι στις οργανωμένες παρατάξεις φοιτητών και καθηγητών. Γιατί?

Στον τομέα την υγείας, όπως έχω ξαναπεί, οι Έλληνες πληρώνουν πανάκριβα την δημόσια υγεία για να χρησιμοποιούν τις ιδιωτικές ασφάλειες. Οι προμηθευτές των νοσοκομείων, σταμάτησαν ξανά τις παραδόσεις. Κύριε Αβραμόπουλε που είστε? Ζείτε ανάμεσά μας?

Τα καθημερινά προβλήματα μας δυσκολεύουν την ζωή μας ακόμα περισσότερο. Από την ποιότητα των δρόμων και των πεζοδρομίων, την καθαριότητα, τις συγκοινωνίες έως τις συναλλαγές μας με το δημόσιο, βλέπουμε ένα κράτος που μας βλέπει μόνο ως υπόχρεους... Έχουμε υποχρεώσεις, χωρίς να έχουμε δικαιώματα...

Μας ζήτησαν την φορολογική συνείδηση και βλέπουμε να μας αποδεικνύουν την δική τους έμπρακτα. Βατοπέδιο, Παυλίδης, πλουτισμός υπουργών, offshore εταιρείες, κουκουλώματα, Ζαχόπουλοι και πολλές ακόμα έμπρακτες αποδείξεις για την συνείδηση της πολιτικής ηγεσίας του τόπου...

Μία ερώτηση για όλους τους βουλευτές της ΝΔ: Θέλω σας παρακαλώ να μου πείτε ΕΝΑ μόνο τομέα στον οποίο η Ελλάδα βελτιώθηκε (πραγματικά, όχι στα χαρτιά) τα τελευταία χρόνια...

Αν είχατε συνείδηση, θα είχατε παραιτηθεί... Αν είχατε θάρρος, θα ζητούσατε συγγνώμη... Αν καταλαβαίνατε τι γίνεται γύρω σας, θα είχατε συνειδητοποιήσει ότι σας έχουμε βαρεθεί...

Αποτύχατε... Αυτό που κάνετε είναι να μας αποδεικνύετε την αποτυχία σας, χωρίς να την παραδέχεστε...

Όπως ζητήσατε από τον κ. Παυλίδη να διευκολύνει τον πρωθυπουργό, σας ζητάμε και εμείς να διευκολύνετε τα όνειρά μας...

ΥΓ. Αυτό το άρθρο το αφιερώνω σε έναν άγνωστο! Έναν νέο, περίπου 30 ετών, που καλοντυμένος, καθαρός και αξιοπρεπέστατος, χτύπησε σήμερα την πόρτα του καταστήματός μου ζητώντας μεροκάματο. Έλληνας, με όνειρα... Δούλευε μου είπε σε οικοδομή αλλά δεν υπάρχει δουλειά πλέον και έτσι άρχισε να ψάχνει... Ούτε δανεικά ζήτησε, ούτε έκλεψε, ούτε ζητιάνευε.. Αυτό το περιστατικό με συγκλόνισε, μακάρι να μπορούσα να κάνω κάτι... Καλή τύχη φίλε μου!

Ευχαριστώ,

Γιώργος Φακίτσας

Μπορεί να είναι αλήθεια ότι δεν μπορείς να εξαπατήσεις όλους τους ανθρώπους για πάντα, αλλά μπορείς να εξαπατήσεις αρκετούς από αυτούς για αρκετό καιρό, ώστε να κυβερνήσεις μια μεγάλη χώρα.
Will Durant, 1885-1981, Αμερικανός ιστορικός & φιλόσοφος


Κυριακή, Απριλίου 05, 2009

Υπόθεση Παυλίδη...

Γεια σας,
παρακολουθούμε όλοι τις τελευταίες μέρες την έντονη κινητικότητα της κυβέρνησης και της ΝΔ γενικότερα, σχετικά με την υπόθεση Παυλίδη. Μία υπόθεση που σίγουρα θα έχει αρνητικές επιπτώσεις για το κυβερνών κόμμα. Απλά περιμένουμε να δούμε την σημασία και την ουσία των επιπτώσεων.

Ο κ. Παυλίδης, ακόμα μία λάθος επιλογή του κ. Καραμανλή, πρώην υπουργός Αιγαίου και νησιωτικής πολιτικής, κατηγορείται για δωροδοκία από τον εφοπλιστή κ. Μανούση. Τα επιχειρήματα του κ. Παυλίδη δεν φαίνεται να πείθουν ούτε και τους συναδέλφους του στη Νέα Δημοκρατία.

Όλοι παραδέχονται ότι η υπόθεση αυτή έδωσε την χαριστική βολή και ξεκίνησε η αντίστροφη μέτρηση για την προκήρυξη εκλογών. Οι επιλογές που έχει ο πρωθυπουργός και ο πρώην υπουργός δεν είναι πολλές. Ή θα παραιτηθεί και έτσι θα συνεχίσει η ΝΔ να έχει την οριακή πλειοψηφία στην Βουλή ή θα απομακρυνθεί και θα πάμε σε εκλογές. Υπάρχει βέβαια και η τρίτη λύση που είναι να παραμείνει στην θέση του μέχρι την ολοκλήρωση της διαδικασίας, από όπου θα κριθεί και η τύχη του.

Θεωρώ ότι αυτή είναι η πιο κρίσιμη στιγμή στην πρωθυπουργική πορεία του κ. Καραμανλή. Από τον χειρισμό της υπόθεσης κρίνεται κατά πολύ η καριέρα του ως Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, καθώς και η υστεροφημία του.

Το πρόβλημα του πρωθυπουργού είναι η οριακή πλειοψηφία. Οι 151 έδρες, δεν του δίνουν την ελευθερία κινήσεων. Σε διαφορετική περίπτωση, είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα προχωρούσε σε διαγραφή του κ. Παυλίδη από το κόμμα, χωρίς δεύτερη σκέψη. Τώρα όμως η έδρα του κ. Παυλίδη στην Βουλή είναι ιδιαίτερα πολύτιμη.

Ο πρωθυπουργός πρέπει να αποδείξει αν μπορεί να φανεί ισχυρός και ότι είναι σε θέση να ρισκάρει προσωπικά, ώστε να υπερασπιστεί τις απόψεις του. Απόψεις πάνω στις οποίες βασίστηκε ώστε να πείσει προεκλογικά. Απόψεις που έκαναν τους ψηφοφόρους να τον ψηφίσουν και να πιστέψουν ότι είναι διαφορετικός. Απόψεις σχετικές με την διαφάνεια, την αλήθεια, την χρησιμότητα και την νέα σχέση πολίτη - κράτους.

Δυστυχώς για τον κ. Καραμανλή, αυτή η υπόθεση έρχεται την στιγμή που η κυβέρνηση έχει πολλά ανοιχτά μέτωπα: Ανύπαρκτη εξωτερική πολιτική, οικονομική κρίση, δημοσιονομική αταξία, εσωτερικά προβλήματα (αστυνομία, νέα τρομοκρατία, δυσαρέσκεια πολιτών κ.ά.). Συγχρόνως ο κ. Παπανδρέου έδωσε ρεσιτάλ ικανοτήτων και αναγνωρισιμότητας στο συνέδριο της Χιλής αλλά και στην Νέα Υόρκη. Είχε επαφές με ηγέτες από ολόκληρο τον κόσμο (ακόμα και τον αντιπρόεδρο των ΗΠΑ) και η περισσότεροι τον αντιμετώπισαν ως πρωθυπουργό εν αναμονή.

Νομίζω πως η υπόθεση Παυλίδη έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Όχι τόσο για την κατάληξή της σχετικά με τον κ. Παυλίδη. Έχει ενδιαφέρον καθώς οι κινήσεις του πρωθυπουργού θα είναι καθοριστικές. Σίγουρα οι κινήσεις του θα γίνουν σημείο αναφοράς για τους επόμενους πολιτικούς. Το θέμα είναι αν θα είναι παράδειγμα προς μίμηση ή προς αποφυγή. Η λύση είναι στο χέρι του, αρκεί να μην την αντιληφθεί αργά και να έχει ξεκουραστεί λίγο στο εξωτερικό, όπου βρίσκεται...

Το σίγουρο είναι ένα... Βλέπουμε ότι καμία κυβέρνηση και κανένα κόμμα δεν μπορεί να είναι ισχυρό πάνω στα εύθραυστα πόδια των 151 βουλευτών...

Εν αναμονή την αυριανής ψηφοφορίας...

Σας ευχαριστώ,

Γιώργος Φακίτσας

Όταν υπάρχει ανάγκη να πάρεις μια απόφαση, το καλύτερο πράγμα είναι να κάνεις το σωστό. Το δεύτερο καλύτερο πράγμα είναι να κάνεις λάθος. Το χειρότερο απ' όλα είναι να μην κάνεις τίποτα.
Θεόδωρος Ρούζβελτ, 1858-1919, Αμερικανός Πρόεδρος [1901-1909]

Παρασκευή, Απριλίου 03, 2009

Καραμανλής vs Ομπάμα

Γεια σας,
Η άσκηση την πολιτικής τέχνης έχει γίνει εξαιρετικά δύσκολη. Εκτός από την διεθνή οικονομική ύφεση, υπάρχουν έντονα προβλήματα και στο εσωτερικό. Προβλήματα που συσσωρεύθηκαν για πολλά χρόνια και τώρα πρέπει να λυθούν, όχι να μετατεθούν.

Ένας πολιτικός στην Ελλάδα του 2009, πάνω από όλα πρέπει να αποδείξει ότι είναι σε θέση να αντιμετωπίζει σύνθετα προβλήματα σε χρόνο ρεκόρ.

Παρακολούθησα την επίσκεψη του κ. Ομπάμα στην Γαλλία και πραγματικά εντυπωσιάστηκα Αυτός ο άνθρωπος, άγνωστος μέχρι εχθές, κατάφερε να κερδίσει την εμπιστοσύνη όχι μόνο των πολιτών του αλλά ολόκληρου του κόσμου.

Το πλήθος τον υποδέχτηκε σαν σταρ του σινεμά ή της μουσικής. Τσίριζαν, τέντωναν τα χέρια τους για να τον ακουμπήσουν! Κάτι σαν τις μαθήτριες όταν βλέπουν τον Ρουβά.

Αν αυτό δεν είναι επιτυχία για έναν πολιτικό, τότε τι είναι? Οι δικοί μας πολιτικοί καλούν τις τοπικές οργανώσεις και βάζουν λεωφορεία για να μεταφέρουν κόσμο, για να αποφύγουν να μιλήσουν σε άδειες αίθουσες.

Ο κ. Καραμανλής, αλλά και η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτικών, προσπαθούν να εντυπωσιάσουν ένα ακροατήριο που εκ των προτέρων τους υποστηρίζει. Δεν έχω δει κανέναν, να προσπαθεί να πείσει έστω και έναν που τον αμφισβητεί.

Ο πολιτικός λόγος του κ. Καραμανλή έχει περιοριστεί σε ευχολόγια και γενικολογίες. Ακόμα και ο ίδιος φαίνεται να μην πιστεύει αυτό που αναγγέλλει Έχει χάσει τον έλεγχο ακόμα και των συνεργατών του.

Η ικανότητα του πρωθυπουργού στην επιλογή ανθρώπων αλλά και στην διοίκησή τους είναι ανύπαρκτη. Σε αντίθεση ο κ. Ομπάμα δείχνει να τα καταφέρνει πολύ καλά σε αυτό τον τομέα. Έχει πυγμή και στην περίπτωση των μπόνους το απέδειξε.

Και βέβαια στο ερώτημα του τίτλου, η απάντηση είναι προφανής. Το θέμα είναι κατά πόσο ο κ. Καραμανλής έχει την όρεξη να κερδίσει το χαμένο έδαφος και να κερδίσει εκ νέου την εμπιστοσύνη του ελληνικού λαού.

Ακόμα και όσοι δεν τον ψήφισαν στιν εκλογές είχαν την ελπίδα ότι ως νέος πολιτικός είχε κάτι διαφορετικό να δώσει. Είναι το ίδιο πλεονέκτημα που έχει αυτή τη στιγμή ο Ομπάμα. Το πλεονέκτημα αυτό όμως ο κ. Καραμανλής το χρησιμοποίησε μόνο για να αποδείξει ότι το ΠΑΣΟΚ δεν ήταν καλό. Όχι για να βελτιώσει την κατάσταση.

Στην άλλη μεριά του Ατλαντικού, ο νέος Αμερικανός πρόεδρος, το χρησιμοποιεί για να ανατρέψει το κατεστημένο και να βελτιώσει την κατάσταση. Μπορεί και να μην το πετύχει, όμως θα έχει πείσει τους πάντες ότι προσπάθησε...

Καλή του τύχη και για μας... υπομονή...

Ευχαριστώ,

Γιώργος Φακίτσας


Από την εποχή των Δωριέων έως σήμερα, όλες οι Ελληνικές κυβερνήσεις παραλαμβάνουν καμένη γη.
ΚΥΡ,Έλληνας σκιτσογράφος