Γεια σας,
μετά τις θερινές διακοπές, είναι καιρός να επιστρέψουμε σιγά - σιγά στις παλιές και γνωστές μας συνήθειες.
Αυτή την Κυριακή, στην εφημερίδα "Το Βήμα", ο κ. Γ. Μαρίνος βρήκε και δημοσιεύει ένα πάπυρο ηλικίας 2300 ετών, στον οποίο ο Μενένιος Άπιος συμβουλεύει τον διάδοχό του στην διακυβέρνηση της Αχαιας για τον χαρακτήρα των Ελλήνων.
Είναι ιδιαίτερα σημαντικό να δούμε ποιά ήταν η άποψη των ξένων για εμάς.
«Ο Ελληνας είναι πιο εγωιστής από εμάς και συνεπώς από όλα τα έθνη του κόσμου. Το άτομό του είναι “πάντων χρημάτων μέτρον” κατά το ρητό του Πρωταγόρα. Αδέσμευτο, αυθαίρετο και ατίθασο, αλλά και αληθινά ελεύθερο, ορθώνεται το “εγώ” των Ελλήνων. Χάρις σε αυτό σκεφθήκανε πηγαία,πρώτοι αυτοί,όσα εμείς αναγκαζόμαστε σήμερα να σκεφθούμε σύμφωνα με τη σκέψη τους. Χάρις σε αυτό βλέπουν με τα μάτια τους και όχι με τα μάτια εκείνων που είδαν πριν από αυτούς.
(...) Ομως ήρθανε καιροί όπου ο ελληνικός εγωισμός ξέχασε την τέχνη που οικοδομεί τους ιδανικούς κόσμους, αλλά δεν ξέχασε την τέχνη που γκρεμίζει τις πραγματικές πολιτείες. Και εμείς τους συναντήσαμε σε τέτοιους καιρούς και γι΄ αυτό η κρίση μας γι΄ αυτούς συμβαίνει να είναι τόσο αυστηρή που κάποτε καταντά άδικη. Η μοίρα μας έταξε νομοθέτες του κόσμου και το ελληνικό άτομο περιφρονεί τον νόμο. Δεν παραδέχεται άλλη κρίση δικαίου παρά την ατομική του, που δυστυχώς στηρίζεται σε ατομικά κριτήρια. Απορείς πώς η πατρίδα των πιο μεγάλων νομοθετώνέχει τόση λίγη πίστη στον νόμο. Πείθονται μόνο στα ρήματα τα δικά τους και ή αλλάζουν τους νόμους κάθε λίγο ανάλογα με τα κέφια της στιγμήςή,όταν δεν μπορούν να τους αλλάξουν, τους αντιμετωπίζουν σαν εχθρικές δυνάμεις και τότε μεταχειρίζονται εναντίον τους ή τη βία ή τον δόλο. Α! πόσο την χαίρεται ο Ελληνας την εύστροφη καταδολίευσή τους, τους σοφιστικούς διαλογισμούς που μεταβάλλουν τους νόμους σε ράκη! Ο Ελληνας έχει την πιο αδύναμη μνήμη από μας, έχει λιγότερη συνέχεια. Θες να σαγηνεύσεις την εκκλησία του δήμου σε μια πόλη ελληνική; Πες τους:“Σας υπόσχομαι αλλαγή”. Πες τους:“Θα θεσπίσω νέους νόμους”.
Οι Ελληνες λίγα πράγματα σέβονται και σπάνια όλοι τους τα ίδια. Και προς καλού και προς κακού στέκουν επάνω από τα πράγματα.Για να κρίνουν αν ένας νόμος είναι δίκαιος θα τον μετρήσουν με το μέτρο της προσωπικής τους περίπτωσης, ακόμα κι όταν υπεύθυνα τον κρίνουν στην εκκλησία ή στο δικαστήριο. Ο Ελληνας ζητεί από τον νόμο δικαιοσύνη για τη δική του προσωπική περίπτωση. Εάν τύχει και ο νόμος, δίκαιος στην ολότητά του και δεν ταιριάζει σε λίγες περιπτώσεις όπως η δική του,δεν μπορεί να το παραδεχθεί.Δεν δέχεται να θυσιάσει την δική του περίπτωση, το δικό του εγώ σε έναν νόμο σκόπιμο και δίκαιο στη γενικότητά του».
μετά τις θερινές διακοπές, είναι καιρός να επιστρέψουμε σιγά - σιγά στις παλιές και γνωστές μας συνήθειες.
Αυτή την Κυριακή, στην εφημερίδα "Το Βήμα", ο κ. Γ. Μαρίνος βρήκε και δημοσιεύει ένα πάπυρο ηλικίας 2300 ετών, στον οποίο ο Μενένιος Άπιος συμβουλεύει τον διάδοχό του στην διακυβέρνηση της Αχαιας για τον χαρακτήρα των Ελλήνων.
Είναι ιδιαίτερα σημαντικό να δούμε ποιά ήταν η άποψη των ξένων για εμάς.
«Ο Ελληνας είναι πιο εγωιστής από εμάς και συνεπώς από όλα τα έθνη του κόσμου. Το άτομό του είναι “πάντων χρημάτων μέτρον” κατά το ρητό του Πρωταγόρα. Αδέσμευτο, αυθαίρετο και ατίθασο, αλλά και αληθινά ελεύθερο, ορθώνεται το “εγώ” των Ελλήνων. Χάρις σε αυτό σκεφθήκανε πηγαία,πρώτοι αυτοί,όσα εμείς αναγκαζόμαστε σήμερα να σκεφθούμε σύμφωνα με τη σκέψη τους. Χάρις σε αυτό βλέπουν με τα μάτια τους και όχι με τα μάτια εκείνων που είδαν πριν από αυτούς.
(...) Ομως ήρθανε καιροί όπου ο ελληνικός εγωισμός ξέχασε την τέχνη που οικοδομεί τους ιδανικούς κόσμους, αλλά δεν ξέχασε την τέχνη που γκρεμίζει τις πραγματικές πολιτείες. Και εμείς τους συναντήσαμε σε τέτοιους καιρούς και γι΄ αυτό η κρίση μας γι΄ αυτούς συμβαίνει να είναι τόσο αυστηρή που κάποτε καταντά άδικη. Η μοίρα μας έταξε νομοθέτες του κόσμου και το ελληνικό άτομο περιφρονεί τον νόμο. Δεν παραδέχεται άλλη κρίση δικαίου παρά την ατομική του, που δυστυχώς στηρίζεται σε ατομικά κριτήρια. Απορείς πώς η πατρίδα των πιο μεγάλων νομοθετώνέχει τόση λίγη πίστη στον νόμο. Πείθονται μόνο στα ρήματα τα δικά τους και ή αλλάζουν τους νόμους κάθε λίγο ανάλογα με τα κέφια της στιγμήςή,όταν δεν μπορούν να τους αλλάξουν, τους αντιμετωπίζουν σαν εχθρικές δυνάμεις και τότε μεταχειρίζονται εναντίον τους ή τη βία ή τον δόλο. Α! πόσο την χαίρεται ο Ελληνας την εύστροφη καταδολίευσή τους, τους σοφιστικούς διαλογισμούς που μεταβάλλουν τους νόμους σε ράκη! Ο Ελληνας έχει την πιο αδύναμη μνήμη από μας, έχει λιγότερη συνέχεια. Θες να σαγηνεύσεις την εκκλησία του δήμου σε μια πόλη ελληνική; Πες τους:“Σας υπόσχομαι αλλαγή”. Πες τους:“Θα θεσπίσω νέους νόμους”.
Οι Ελληνες λίγα πράγματα σέβονται και σπάνια όλοι τους τα ίδια. Και προς καλού και προς κακού στέκουν επάνω από τα πράγματα.Για να κρίνουν αν ένας νόμος είναι δίκαιος θα τον μετρήσουν με το μέτρο της προσωπικής τους περίπτωσης, ακόμα κι όταν υπεύθυνα τον κρίνουν στην εκκλησία ή στο δικαστήριο. Ο Ελληνας ζητεί από τον νόμο δικαιοσύνη για τη δική του προσωπική περίπτωση. Εάν τύχει και ο νόμος, δίκαιος στην ολότητά του και δεν ταιριάζει σε λίγες περιπτώσεις όπως η δική του,δεν μπορεί να το παραδεχθεί.Δεν δέχεται να θυσιάσει την δική του περίπτωση, το δικό του εγώ σε έναν νόμο σκόπιμο και δίκαιο στη γενικότητά του».
Αγαπητέ Γιώργο,
ΑπάντησηΔιαγραφήόλοι οι λαοί έχουν τα ελαττώματα τους και τα προτερήματά τους. Προσωπικά δεν θέλω να είμαι Γερμανός ή Ηνωμενοπολίτης ή Βραζιλιάνος ή Αιγύπτιος ή... Θα ήθελα να είχα κάποια από τα χαρακτηριστικά τους. Ε… αυτό έχουμε: κάποια από τα χαρακτηριστικά τους. Και με αυτά κατορθώνουμε να επιβιώνουμε και να μεγαλουργούμε χιλιετηρίδες. Βέβαια τότε αυτοί οι λαοί δεν «υπήρχαν».
Το να «χτυπάμε» την πατρίδα μας συνεχώς, υπερμέτρως και ανελέητα (όπως ο απαράδεκτος κ.Μαρίνος), δεν προσφέρουμε τίποτα άλλο, παρά «όπλα» στα χέρια των «φίλων» της.
Όλοι οι λαοί (και τα άτομα) περνούν περιόδους κρίσεων.
Το ότι «2300 χρόνια και δεν άλλαξε τίποτα...» με κάνει και αισθάνομαι σιγουριά και περηφάνια.
Συνέχισε να γράφεις. Σε παρακολουθώ. Μπορεί να μην συμφωνώ σε μερικά μαζί σου, αλλά χαίρομαι που «ψάχνεσαι».
Καλό χειμώνα. Καλή υγεία. Καλή δουλειά.
Δημοσθένης Μπούκης του Γιάννη
Δημοσθενη μου ευχαριστω πολυ για την αναγνωση και το σχολιο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνω απολυτα μαζι σου, οταν λες οτι πρεπει να ειμαστε σταθεροι.
Οταν ομως κανω κριτικη, δεν ειναι κακοπροαιρετη. Ειμαι Ελληνας, ειμαι περηφανος και δεν το αλλαζω με τιποτα.
Ομως οταν βλεπουμε κατι λαθος, πρεπει να το λεμε. Δεν ειναι αληθεια οτι ολοι βλεπουμε τα πραγματα μονοπλευρα; Δεν ειναι αληθεια οτι πρεπει να κοιταμε και λιγο πιο περα απο την παρτη μας;