Ανάγκη για νέα μέτρα...

Γεια σας,
δεν νομίζω ότι χρειαζόμασταν τις συμβουλές του κ. Στρος-Καν ή τις απόψεις του κ. Ρεν για να γίνουμε σοφότεροι. Η κατάσταση είναι δύσκολη και θα γίνει ακόμα δυσκολότερη.

Αν το στοίχημα της κυβέρνησης πριν από ένα χρόνο ήταν να βρει τα χρήματα για να μην κηρύξει πτώχευση η Ελληνική οικονομία, σήμερα το στοίχημα είναι να βρεθεί ένας τρόπος ώστε να αποδώσουν τα μέτρα που έχει λάβει.

Η μειώσεις των μισθών και των συντάξεων, οι αυξήσεις σε όλους τους φόρους και το "νοικοκύρεμα" των δαπανών του δημοσίου είναι η μία πλευρά του νομίσματος. Από την άλλη όμως, όλοι ξέρουμε ότι αν η οικονομία είναι μηδενική, κανένας φόρος δεν θα εισπραχθεί, κανένας μισθός δεν θα έχει νόημα.

Ακόμα και αν η φορολογία φτάσει στο 99%, ακόμα και αν ο μισθός γίνει 1 ευρώ, ακόμα και αν το κράτος αξιολογεί και τα δέκατα του ευρώ, η σωτηρία δεν θα έρθει χωρίς ανάπτυξη... Όμως τι ανάπτυξη χρειαζόμαστε...

Για πολλές δεκαετίες η οικονομία μας βασίστηκε σε μία ανάπτυξη της κατανάλωσης εισαγόμενων προϊόντων. Βρίσκαμε φτηνό χρήμα από τις τράπεζες, χωρίς ουσιαστικά να ¨το αξίζουμε" και αγοράζαμε είδη made in... οπουδήποτε εκτός Ελλάδος. Αυτός ο δρόμος δεν μας οδήγησε πουθενά, ή μάλλον μας οδήγησε... εδώ...

Σήμερα είναι ανάγκη να αλλάξουμε πορεία και να αρχίσουμε να παράγουμε... Όχι ιδέες, όχι μεγάλα λόγια ή φούμαρα... Πρέπει να παράγουμε προϊόντα και πρέπει αυτά τα προϊόντα να τα εξάγουμε, αν θέλουμε να διατηρούμε κάποια ελπίδα...

Η αγορά ωστόσο είναι ιδιαίτερα δύσκολη... Από την μία είναι οι χώρες της Ασίας που παράγουν φτηνά και μαζικά το οτιδήποτε. Από την άλλη είναι οι χώρες της Ευρώπης που παράγουν ποιοτικά και μας έχουν κλείσει τον δρόμο... Τι μας μένει? Σε αυτό το σημείο πρέπει να δείξουμε την εξυπνάδα μας και την ευστροφία μας. Πρέπει να παράγουμε είδη που θα "κάνουν την διαφορά" σε σχέση με τα υπάρχοντα...

Σε αυτόν τον τομέα η κυβέρνηση πρέπει να λάβει νέα μέτρα... Να δώσει ώθηση σε επιχειρήσεις (κατά προτίμηση Ελληνικές) να παράγουν στην Ελλάδα και να εξάγουν τα είδη τους. Πως? Πολλοί τρόποι: μείωση της φορολογίας για τα κέρδη από εξαγωγές, επιδότηση για την αύξηση της απασχόλησης, άμεση υποστήριξη σε θέματα νέων τεχνολογιών και προώθησης.

Έχοντας μία μικρή αγορά, που συνεχώς συρρικνώνεται, λόγω μειώσεων των μισθών και έχοντας ένα ποσοστό ανεργίας που συνεχώς αυξάνεται λόγω μείωσης της επιχειρηματικότητας, δεν χρειάζεται να είσαι Ρουμπινί για να αντιληφθείς ότι το άνοιγμα της αγοράς και η είσοδος κεφαλαίων στην χώρα γίνεται μόνο από τις εξαγωγές...

Είναι πολύ ωραίες οι συζητήσεις για την αποτυχία και την διαφθορά του πολιτικού συστήματος. Είναι ατελείωτες οι αναλύσεις για την αναγκαιότητα του μνημονίου. Είναι εύκολη τροφή η θεωρητική οικονομία του ΑΝ. Όμως από αυτή την κρίση πρέπει όλοι να μάθουμε κάτι:
- Κυβέρνηση/πολιτικοί: Η υπομονή των πολιτών δεν είναι ανεξάντλητη. Επιπλέον μέτρα δεν θα γίνουν εύκολα αποδεκτά. Η οικονομική κατάσταση των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων είναι σε οριακά επίπεδα...
- Πολίτες: Η εποχή του "όλοι στο δημόσιο" έχει τελειώσει. Για να μπορέσουμε να διεκδικήσουμε την ευημερία πρέπει να εργαστούμε με κανόνες ιδιωτικού δικαίου. Η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας, εξαρτάται άμεσα από την ατομική μας παραγωγικότητα... (Πάντα βέβαια με αξιοπρεπείς μισθούς)
- Επιχειρηματίες: Το γρήγορο και εύκολο κέρδος δεν υπάρχει... Τα φύκια είναι φύκια και όχι μεταξωτές κορδέλες... Για να υπάρξουν κέρδη πρέπει το προϊόν μας να αξίζει, πρέπει να κάνουμε επενδύσεις, πρέπει να αντιλαμβανόμαστε την ανάγκη εξωστρέφειας και πρέπει το προσωπικό μας να είναι ικανοποιημένο (από αμοιβή και συνθήκες εργασίας)

Σε ένα διαρκώς διαφοροποιούμενο πολιτικό, οικονομικό και επιχειρηματικό πεδίο, η προσαρμογή είναι η μοναδική λύση. Αν μείνεις "ακίνητος", θεωρώντας ότι είσαι βράχος, δύο πιθανότητες υπάρχουν: Ή θα πιάσεις μούχλα, ή θα πρέπει να υπομείνεις τον κάθε "πισινό" των περαστικών για να ξεκουραστούν...

Σας ευχαριστώ,

Γιώργος Φακίτσας

Σε μερικούς ανθρώπους δεν αρέσει ο ανταγωνισμός, επειδή τους αναγκάζει να δουλεύουν πιο σκληρά και πιο καλά.

Drew Carey, 1958-, Αμερικανός κωμικός