Η πολιτική χρεοκοπία μίας γενιάς και η ιστορική ευθύνη της επόμενης!

Γεια σας,

οι πολιτικές, οι οικονομικές και οι κοινωνικές εξελίξεις μονοπωλούν το ενδιαφέρον όλων των πολιτών της Ελλάδας. Συγχρόνως όμως, μας αναγκάζουν να σκεφτόμαστε ακραίες λύσεις, αλλά και να παραδεχόμαστε αλήθειες που ενοχλούν.

Κρατώντας από την σημερινή ομιλία του Πρωθυπουργού την φράση "αντιεξουσιαστής στην εξουσία", αλλά και από την ομιλία του κ. Παπαϊωάννου ότι "η (πολιτική) γενιά της μεταπολίτευσης μας οδήγησε στις καλές εποχές του 2000 - 2004", θα ήθελα να εκφράσω μία "ριζοσπαστική" πρόταση, που "σπάει ταμπού".

Από αυτό το ιστολόγιο, έχω εκφράσει πολλές φορές την άποψη ότι οι βουλευτές πρέπει να έχουν μέγιστη δυνατότητα εκλογής τα 8 χρόνια (2 τετραετίες). Η εναλλαγή των προσώπων στην εξουσία, δεν πρέπει να είναι δυνητική αλλά υποχρεωτική. Η απάντηση των βουλευτών σε τέτοιες φωνές είναι ότι αυτοί είναι υποψήφιοι και αν θέλουν οι πολίτες δεν τους υποστηρίζουν. Αυτό όμως είναι υποκρισία!

Όλοι ξέρουμε ότι η αρχική προσπάθεια κάθε πολιτικού είναι να φτιάξει τον "στρατό" του, από προστατευόμενους πολίτες ή ομάδες πολιτών, ώστε να εξασφαλίσει πολλές φορές την επανεκλογή του στο μέλλον. Για να αντιληφθούμε τον τρόπο λειτουργίας και σκέψης κομμάτων και πολιτικών, ας δούμε το παράδειγμα της χρηματοδότησης των κομμάτων. Τα δύο μεγάλα κόμματα, έχουν δανειοδοτηθεί από τράπεζες βάζοντας ως εγγύηση τις κρατικές χρηματοδοτήσεις των επόμενων 5-6 (ίσως και παραπάνω) ετών. Αφού στην δημοκρατία η ανατροπή είναι δυνατή, πώς είναι τόσο σίγουροι ότι η χρηματοδότηση θα καλύπτει την εξυπηρέτηση των δανείων? Απλά είναι σίγουροι ότι οι στρατοί θα βοηθήσουν ξανά, ώστε πάντα η εναλλαγή να είναι ανάμεσα στους δύο.

Αν οι σημερινοί πολιτικοί θέλουν να κάνουν μία σωτήρια πράξη για την χώρα, τότε πρέπει να δηλώσουν παραίτηση! Όχι από την βουλευτική τους θέση, αλλά από την δυνατότητα επανεκλογής. Όσοι έχουν διατελέσει βουλευτές και υπουργοί έως σήμερα, μας έχουν πείσει ότι είναι ανίκανοι να κάνουν κάτι καλύτερο.

Μπορεί η πρότασή μου να χαρακτηριστεί μηδενιστική, αντισυνταγματική ή οτιδήποτε άλλο, όμως πριν την κρίνετε, σας καλώ να την σκεφτείτε...

Τα τελευταία δύο χρόνια, αποδεικνύεται ότι η "εμπειρία" των σημερινών πολιτικών δεν είναι αρκετή ώστε να βρεθεί μία λύση. Ακόμα και οι βουλευτές της αντιπολίτευσης, δεν είναι ικανοί με την εμπειρία τους να προσφέρουν μία εναλλακτική στους πολίτες, ώστε να καρπωθούν από τα λάθη, τα σκληρά μέτρα και τις κινήσεις της κυβέρνησης.

Επίσης, οι σημερινοί βουλευτές είναι εκείνοι που με μεγάλη τους ευθύνη φτάσαμε ως εδώ ή με δική τους ανευθυνότητα/ανικανότητα δεν φρόντισαν να μάθουν την αλήθεια και να την πουν στον λαό... Άρα πως αυτοί οι υπεύθυνοι ή ανεύθυνοι θα μετατραπούν σε σωτήρες?

Τα μέτρα και οι αποφάσεις που λαμβάνει σήμερα η Βουλή, θα επηρεάζουν την ζωή μας τουλάχιστον για 30 χρόνια. Γιατί λοιπόν να μην ληφθούν από ανθρώπους που θα αναγκαστούν να τα εφαρμόσουν περισσότερο?

Σίγουρα ανάμεσα στους σημερινούς βουλευτές υπάρχουν πολλοί άξιοι και έντιμοι, από όλα τα κόμματα. Όμως και πάλι οι ευθύνη άγνοιας ή γνώσης, δράσης ή όχι, μας αναγκάζει να τους θεωρούμε εν μέρει υπεύθυνους (εφαρμόζοντας αντίστροφα την παραδοχή "μαζί τα φάγαμε" και "όλοι ήμασταν στο πάρτι").

Πρέπει η γενιά των σημερινών 30-40 να αναλάβει τις ευθύνες της και να ανταποκριθεί στην ιστορική πρόκληση που αντιμετωπίζει! Είναι πολύ εύκολο και δικαιολογημένο να κατηγορούμε την γενιά των γονιών μας για την σημερινή κατάσταση, αλλά και για τα βάρη που μας έχουν φορτώσει. Όμως πρέπει να αντιληφθούμε ότι όταν θα κληθούμε να απολογηθούμε στους επόμενους, η δικαιολογία ότι "έφταιγαν οι προηγούμενοι" θα ακολουθείται από την ερώτηση "και εσείς τι κάνατε?".

Η γενιά της μεταπολίτευσης και του πολυτεχνείου, ανταποκρίθηκε στις υποχρεώσεις της όταν ήταν περίπου στην ηλικία μας, έριξε την χούντα και έφερε την δημοκρατία. Όμως ήταν πεινασμένη με κυριολεκτική, κοινωνική ή οικονομική έννοια. Έτσι φρόντισε να εξασφαλίσει για τον εαυτό της δικαιώματα και οικονομικά οφέλη, χωρίς όμως να θέτει σωστές παραγωγικές, κοινωνικές, οικονομικές βάσεις.

Αυτοί οι ίδιοι άνθρωποι που έφεραν την ανατροπή τότε, προσπαθούν σήμερα να ανατρέψουν τον εαυτό τους και να δημιουργήσουν μία Ελλάδα διαφορετική, σαν εξιλέωση για τις αμαρτίες του παρελθόντος! Ευχαριστούμε, δεν θέλουμε! Όπως δεν θέλατε και εσείς τότε...

Κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος ότι μπορούμε να κάνουμε τα πράγματα καλύτερα! Κανείς δεν πιστεύει ότι δεν θα γίνουν λάθη! Κανείς όμως δεν πρέπει να μην μας δίνει την δυνατότητα να προσπαθήσουμε! Και αυτή τη στιγμή η νέα γενιά ούτε αντιπροσωπεύεται, ούτε της δίνεται η δυνατότητα να αντιδράσει.

Αντιλαμβάνομαι ότι τα προσωπικά προβλήματα του καθενός είναι σημαντικά. Όλοι θεωρούμε το πρόβλημά μας σημαντικότερο από του διπλανού. Όμως δεν μπορώ να δεχτώ ότι το πρόβλημα του νέου, που έχει σπουδάσει, που κάνει όνειρα, που έχει όρεξη, που έχει διάθεση να αλλάξει τον κόσμο και δεν μπορεί, είναι το ίδιο με αυτό του βολεμένου μεσήλικα, δημοσίου υπαλλήλου που προσπαθεί να κρατήσει ως κεκτημένο την μονιμότητα, την δυνατότητα δωροδοκίας, την ανευθυνότητα και την μη - παραγωγικότητά του (πάντα υπάρχουν ελάχιστες λαμπρές εξαιρέσεις)... Και δεν αναφέρομαι μόνο σε δημόσιους υπαλλήλους αλλά το δίνω ως παράδειγμα. Το ίδιο ισχύει για την λαμογιά ορισμένων επιχειρηματιών ή την καθεστωτική συμπεριφορά ιδιωτικών υπαλλήλων...

Αν λοιπόν θέλουμε να ελπίζουμε σε λίγο καλύτερες μέρες, πρέπει να αλλάξουμε κάτι... Άλλωστε από την μεταπολίτευση έως σήμερα, σε κάθε εκλογική αναμέτρηση, ψηφίζουμε την ΑΛΛΑΓΗ και την ΑΝΑΤΡΟΠΗ... Κάποια στιγμή πρέπει εκτός από να τις ψηφίζουμε, να τις εφαρμόσουμε κιόλας...

Σας ευχαριστώ,

Γιώργος Φακίτσας

Οι άνθρωποι δεν γίνονται ήρωες παρά μόνο όταν δεν έχουν άλλη επιλογή.

Paul Claudel, 1868-1955, Γάλλος ποιητής