Γεια σας,
παρατηρούμε όλοι την προσπάθεια των πολιτικών, όλων των κομμάτων, να μας πείσουν να ασκήσουμε το εκλογικό μας δικαίωμα...
Πραγματικά είναι λυπηρό στην Ελλάδα, που έχει γνωρίσει δικτατορία και βασιλεία, που έχουν γίνει αιματηροί αγώνες για την κατάκτηση στην δημοκρατίας, αλλά πάνω από όλα, στην χώρα που δημιουργήθηκε η δημοκρατία, οι πολίτες να αρνούνται τόσο αυθόρμητα και μαζικά να ασκήσουν το δικαίωμα που με αγώνες διασφάλισαν...
Αν δεν συμμετέχουμε ενεργά στις εκλογές, τότε τι μας κάνει να πιστεύουμε ότι ασκείται η δημοκρατία και όχι κάποιας μορφής ολιγαρχία?
Η κοινή δικαιολογία των περισσότερων είναι ότι δεν αλλάζει τίποτα... Συμφωνώ... Όμως ακόμα και για αυτό, η ευθύνη είναι δική μας. Αν ψηφίζαμε το κόμμα που μας αντιπροσωπεύει, τότε κάτι θα άλλαζε... Ας αναρωτηθούμε πόσοι από εμάς ψηφίζουμε το ίδιο κόμμα με τους γονείς μας, καθαρά και μόνο από συνήθεια και όχι από επιλογή... Ας αναρωτηθούμε επίσης, αν γνωρίζουμε τις θέσεις του κόμματος που υποστηρίζουμε.
Βέβαια, η αποχή από τις εκλογές έχει και άλλη αιτία. Το πολιτικό σκηνικό στην Ελλάδα έχει αλλοιωθεί τόσο που θυμίζει παλιά ελληνική ταινία. Οι βουλευτές στο σύνολό τους είναι συνεχώς οι ίδιοι.
Είναι αλήθεια ότι οι πολιτικοί στην προσπάθειά τους να κρατήσουν το αξίωμα που τους δώσαμε, έχουν κάνει πολλά λάθη. Ο γνωστός, λόγω των ημερών, νόμος περί ευθύνης υπουργών είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα...
Τέτοιοι νόμοι "συμμετέχουν" ενεργά στην πολιτική απαξίωση και προκαλούν την κοινή λογική. Τα αδικήματα των πολιτικών όχι μόνο δεν πρέπει να διαγράφονται αλλά πρέπει να παραμένουν ενεργά σε αναζήτηση για πολλά έτη μετά την θητεία τους!
Άλλο ένα σημείο το οποίο πρέπει κάποια στιγμή να συζητηθεί στην Ελλάδα είναι η διάρκεια της βουλευτικής ιδιότητας... Στην Ελλάδα, μόνο ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας έχει μέγιστο χρόνο παραμονής στο αξίωμα. Όλοι οι υπόλοιποι μπορούν να διατηρούν το αξίωμά τους για όσο χρόνο εκλέγονται..
Ο αντίλογος στην παραπάνω παρατήρηση, είναι ότι οι βουλευτές είναι εκλεγμένοι και αφού η πλειοψηφία τους επιθυμεί στην θέση, οφείλουμε να το σεβαστούμε. Ναι, αυτό είναι αληθινό αλλά δεν είναι και τόσο διαφανές...
Δεν είναι διαφανές επειδή μετά από πολυετή παραμονή στην εξουσία, οι βουλευτές (κυρίως οι προβεβλημένοι) δημιουργούν τους μηχανισμούς και τους "στρατούς" που εγγυώνται μία πολυετή θητεία. Ωστόσο, οι πρωτοεμφανιζόμενοι βουλευτές έχουν πρόβλημα να αντεπεξέλθουν και να βγουν στην επιφάνεια.
Θεωρώ ότι η νομοθετική (ή συνταγματική) ρύθμιση για την θητεία των βουλευτών θα εξασφαλίσει διαφάνεια, πολυσυμμετοχική δημοκρατία και αξιοκρατία. Τα κόμματα θα μπορούν να ανανεώνονται συνεχώς και η αντιπροσώπευση του λαού θα γίνεται πιο ολοκληρωμένα.
Παρατηρώ τις συνεντεύξεις όλων των βουλευτών. Σχεδόν όλοι αναγνωρίζουν ότι στην Ελλάδα υπάρχει απαξίωση της πολιτικής από τις πράξεις ορισμένων... Τι κάνουν γι' αυτό? Απλά το αναφέρουν... Κανείς δεν είπε "Εγώ αποχωρώ από την πολιτική, επειδή ανήκω σε αυτούς που την απαξίωσαν". Κανείς δεν αναλαμβάνει τις ευθύνες που αναλογούν, όχι στον ίδιο, αλλά στην γενιά του!!!
Κανείς δεν ανοίγει αυτά τα ζητήματα, καθώς τους αφορούν και τους επηρεάζουν άμεσα... Όμως είμαι σίγουρος ότι όταν θα ανοίξει το θέμα, θα είναι πολύ αργά. Βλέπουμε ότι ο μέσος όρος ηλικίας στην Βουλή συνεχώς αυξάνεται... Πώς μπορεί κάποιος που είναι βουλευτής 20 και 25 χρόνια να είναι κοντά στα προβλήματα της κοινωνίας. Πως μπορεί πραγματικά να καταλάβει τις δυσκολίες και τις προκλήσεις των 20άριδων και 30άριδων... Χρήσιμη η εμπειρία, ωστόσο όχι η μοναδική λύση. Το βλέπουμε από το αποτέλεσμα...
Είμαι σίγουρος, ότι οι αρχηγοί των δύο μεγάλων κομμάτων γνωρίζουν το πρόβλημα και θα ήθελαν πολύ να κάνουν τις απαραίτητες αλλαγές. Μία τέτοια κίνηση όμως θα τους δημιουργούσε έντονα εσωκομματικά προβλήματα, που πιθανότητα θα τους στοίχιζαν την αρχηγία. Αυτός είναι όμως ο μόνος τρόπος αν θέλουν να αποδείξουν ότι είναι ηγέτες και όχι απλοί πρόεδροι...
Οι βουλευτές πρέπει να είναι σε θέση να κατανοούν τις σημερινές προκλήσεις. Η τεχνολογία, η ανάπτυξη και οι νέες ιδέες δεν μπορούν να είναι κατανοητές από ανθρώπους που είναι εκτός κοινωνίας και -πραγματικής- αγοράς για πολλά χρόνια.
Οι βουλευτές θα πρέπει να θυμηθούν ότι στην Βουλή αντιπροσωπεύουν τον λαό και όχι το κόμμα τους...
Κλείνοντας, θέλω να κάνω μία επισήμανση, ώστε να μην θεωρηθώ ισοπεδωτικός Δεν είναι όλοι οι βουλευτές κλέφτες, ούτε όλοι ανίκανοι. Ανάμεσά τους είναι άνθρωποι με ποιότητα, γνώσεις και θέληση... Βουλιάζουν όμως στην λάσπη που δημιουργούν οι υπόλοιποι...
Σας ευχαριστώ για την ανάγνωση και περιμένω τα σχόλιά σας...
Γιώργος Φακίτσας
Μια από τις τιμωρίες που δεν καταδέχεσαι να ασχοληθείς με την πολιτική είναι ότι καταλήγεις να σε κυβερνούν οι κατώτεροί σου.
Πλάτων, 427-347 π.Χ., Φιλόσοφος
παρατηρούμε όλοι την προσπάθεια των πολιτικών, όλων των κομμάτων, να μας πείσουν να ασκήσουμε το εκλογικό μας δικαίωμα...
Πραγματικά είναι λυπηρό στην Ελλάδα, που έχει γνωρίσει δικτατορία και βασιλεία, που έχουν γίνει αιματηροί αγώνες για την κατάκτηση στην δημοκρατίας, αλλά πάνω από όλα, στην χώρα που δημιουργήθηκε η δημοκρατία, οι πολίτες να αρνούνται τόσο αυθόρμητα και μαζικά να ασκήσουν το δικαίωμα που με αγώνες διασφάλισαν...
Αν δεν συμμετέχουμε ενεργά στις εκλογές, τότε τι μας κάνει να πιστεύουμε ότι ασκείται η δημοκρατία και όχι κάποιας μορφής ολιγαρχία?
Η κοινή δικαιολογία των περισσότερων είναι ότι δεν αλλάζει τίποτα... Συμφωνώ... Όμως ακόμα και για αυτό, η ευθύνη είναι δική μας. Αν ψηφίζαμε το κόμμα που μας αντιπροσωπεύει, τότε κάτι θα άλλαζε... Ας αναρωτηθούμε πόσοι από εμάς ψηφίζουμε το ίδιο κόμμα με τους γονείς μας, καθαρά και μόνο από συνήθεια και όχι από επιλογή... Ας αναρωτηθούμε επίσης, αν γνωρίζουμε τις θέσεις του κόμματος που υποστηρίζουμε.
Βέβαια, η αποχή από τις εκλογές έχει και άλλη αιτία. Το πολιτικό σκηνικό στην Ελλάδα έχει αλλοιωθεί τόσο που θυμίζει παλιά ελληνική ταινία. Οι βουλευτές στο σύνολό τους είναι συνεχώς οι ίδιοι.
Είναι αλήθεια ότι οι πολιτικοί στην προσπάθειά τους να κρατήσουν το αξίωμα που τους δώσαμε, έχουν κάνει πολλά λάθη. Ο γνωστός, λόγω των ημερών, νόμος περί ευθύνης υπουργών είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα...
Τέτοιοι νόμοι "συμμετέχουν" ενεργά στην πολιτική απαξίωση και προκαλούν την κοινή λογική. Τα αδικήματα των πολιτικών όχι μόνο δεν πρέπει να διαγράφονται αλλά πρέπει να παραμένουν ενεργά σε αναζήτηση για πολλά έτη μετά την θητεία τους!
Άλλο ένα σημείο το οποίο πρέπει κάποια στιγμή να συζητηθεί στην Ελλάδα είναι η διάρκεια της βουλευτικής ιδιότητας... Στην Ελλάδα, μόνο ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας έχει μέγιστο χρόνο παραμονής στο αξίωμα. Όλοι οι υπόλοιποι μπορούν να διατηρούν το αξίωμά τους για όσο χρόνο εκλέγονται..
Ο αντίλογος στην παραπάνω παρατήρηση, είναι ότι οι βουλευτές είναι εκλεγμένοι και αφού η πλειοψηφία τους επιθυμεί στην θέση, οφείλουμε να το σεβαστούμε. Ναι, αυτό είναι αληθινό αλλά δεν είναι και τόσο διαφανές...
Δεν είναι διαφανές επειδή μετά από πολυετή παραμονή στην εξουσία, οι βουλευτές (κυρίως οι προβεβλημένοι) δημιουργούν τους μηχανισμούς και τους "στρατούς" που εγγυώνται μία πολυετή θητεία. Ωστόσο, οι πρωτοεμφανιζόμενοι βουλευτές έχουν πρόβλημα να αντεπεξέλθουν και να βγουν στην επιφάνεια.
Θεωρώ ότι η νομοθετική (ή συνταγματική) ρύθμιση για την θητεία των βουλευτών θα εξασφαλίσει διαφάνεια, πολυσυμμετοχική δημοκρατία και αξιοκρατία. Τα κόμματα θα μπορούν να ανανεώνονται συνεχώς και η αντιπροσώπευση του λαού θα γίνεται πιο ολοκληρωμένα.
Παρατηρώ τις συνεντεύξεις όλων των βουλευτών. Σχεδόν όλοι αναγνωρίζουν ότι στην Ελλάδα υπάρχει απαξίωση της πολιτικής από τις πράξεις ορισμένων... Τι κάνουν γι' αυτό? Απλά το αναφέρουν... Κανείς δεν είπε "Εγώ αποχωρώ από την πολιτική, επειδή ανήκω σε αυτούς που την απαξίωσαν". Κανείς δεν αναλαμβάνει τις ευθύνες που αναλογούν, όχι στον ίδιο, αλλά στην γενιά του!!!
Κανείς δεν ανοίγει αυτά τα ζητήματα, καθώς τους αφορούν και τους επηρεάζουν άμεσα... Όμως είμαι σίγουρος ότι όταν θα ανοίξει το θέμα, θα είναι πολύ αργά. Βλέπουμε ότι ο μέσος όρος ηλικίας στην Βουλή συνεχώς αυξάνεται... Πώς μπορεί κάποιος που είναι βουλευτής 20 και 25 χρόνια να είναι κοντά στα προβλήματα της κοινωνίας. Πως μπορεί πραγματικά να καταλάβει τις δυσκολίες και τις προκλήσεις των 20άριδων και 30άριδων... Χρήσιμη η εμπειρία, ωστόσο όχι η μοναδική λύση. Το βλέπουμε από το αποτέλεσμα...
Είμαι σίγουρος, ότι οι αρχηγοί των δύο μεγάλων κομμάτων γνωρίζουν το πρόβλημα και θα ήθελαν πολύ να κάνουν τις απαραίτητες αλλαγές. Μία τέτοια κίνηση όμως θα τους δημιουργούσε έντονα εσωκομματικά προβλήματα, που πιθανότητα θα τους στοίχιζαν την αρχηγία. Αυτός είναι όμως ο μόνος τρόπος αν θέλουν να αποδείξουν ότι είναι ηγέτες και όχι απλοί πρόεδροι...
Οι βουλευτές πρέπει να είναι σε θέση να κατανοούν τις σημερινές προκλήσεις. Η τεχνολογία, η ανάπτυξη και οι νέες ιδέες δεν μπορούν να είναι κατανοητές από ανθρώπους που είναι εκτός κοινωνίας και -πραγματικής- αγοράς για πολλά χρόνια.
Οι βουλευτές θα πρέπει να θυμηθούν ότι στην Βουλή αντιπροσωπεύουν τον λαό και όχι το κόμμα τους...
Κλείνοντας, θέλω να κάνω μία επισήμανση, ώστε να μην θεωρηθώ ισοπεδωτικός Δεν είναι όλοι οι βουλευτές κλέφτες, ούτε όλοι ανίκανοι. Ανάμεσά τους είναι άνθρωποι με ποιότητα, γνώσεις και θέληση... Βουλιάζουν όμως στην λάσπη που δημιουργούν οι υπόλοιποι...
Σας ευχαριστώ για την ανάγνωση και περιμένω τα σχόλιά σας...
Γιώργος Φακίτσας
Μια από τις τιμωρίες που δεν καταδέχεσαι να ασχοληθείς με την πολιτική είναι ότι καταλήγεις να σε κυβερνούν οι κατώτεροί σου.
Πλάτων, 427-347 π.Χ., Φιλόσοφος
Δεν ψηφίζω για να μην αναγνωρίσω την ύπαρξη των ανύπαρκτων (πολιτικών και "πρακτικών" - ιδεολογιών τους). Η ισοπέδωση των ιδεολογιών από ένα τσούρμο αργυρώνητους, από μερικές οικογένειες και από μερικούς που δεν εργάστηκαν ποτέ για να γνωρίζουν τι είναι κόπος και τι είναι αξία, από μερικούς που στο βωμό της δόξας εξυμνούν την ανηθικότητα... είναι γεγονός! Δυστυχώς, η μόνη άμυνα είναι πλέον η τιμωρία της ανυπαρξίας. Υποχρέωσή μας είναι το εκλέγειν, με την προϋπόθεση ότι θα μας σέβονται αυτοί που εκλέγονται. Η παραφιλολογία που αναπτύσσεται περί ιερότητας, εξαφανίζεται μπροστά στην τραγική πραγματικότητα της πλήρους ισοπέδωσης των πάντων από τις πολιτικές των πολιτικών χωρίς όραμα, χωρίς δύναμη ψυχής, χωρίς θέληση, χωρις... χωρίς... χωρίς...
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ δημοκρατία μου δίνει δικαιώματα που μου τα στερούν ή τα εφαρμόζουν κατά το δοκούν και πάντα μόνο στους εαυτούς τους, οι "εθνοσωτήρες". Μία ματιά στο σήμερα αρκεί. Δεν χρειάζεται να πάμε στο χθες (και κυριολεκτώ). Κανείς δεν μπορεί να μου στερήσει το δικαίωμα να αγνοήσω και να τιμωρήσω με την αποχή μου τους ανύπαρκτους. Εξάλλου, η μεγαλύτερη τιμωρία για κάποιον φιλόδοξο (και είναι όλοι τους μηδενός εξαιρουμένου) είναι να τον αγνοήσεις...
Φίλε μου Κωνσταντίνε,
ΑπάντησηΔιαγραφήσε ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο... Δεν μπορώ να πω ότι διαφωνώ απόλυτα μαζί σου, ούτε και αν διαφωνούσα θα μπορούσα να είχα ιδιαίτερα ισχυρά επιχειρήματα, απέναντι στα δικά σου.
Δεν ξέρω όμως κάτι... Που θα βγάλει αυτή η στάση? Με το να μην τους ψηφίζουμε, επιτρέπουμε στους άχρηστους να μας κυβερνάνε και η καθημερινότητά μας γίνεται συνέχεια πιο δύσκολη...
Δεν θέλω να πάρεις την παραπάνω απορία μου ως ειρωνική... Πραγματικά το σκέφτομαι... Δεν μπορώ να ξεκαθαρίσω ποια στάση είναι η σωστή...
Κλείνω προς την άποψη ότι η ψήφος στέλνει μήνυμα... Θέλω να πιστεύω ότι θα αναγκαστούν να διαβάσουν τα "μηνύματα" που θα βγάλει η κάλπη... Ίσως να κάνω λάθος...
Μια από τις τιμωρίες που δεν καταδέχεσαι να ασχοληθείς με την πολιτική είναι ότι καταλήγεις να σε κυβερνούν οι κατώτεροί σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠλάτων, 427-347 π.Χ., Φιλόσοφος
Μετά από 45 χρόνια ζωής και... αλήθεια δεν ξέρω πόσες φορές ψήφισα, μπορώ με σιγουριά να σου πω ότι κανένα μήνυμα δεν παίρνουν. Απολύτως κανένα. Υπάρχει γι αυτούς μόνο η εξουσία και η κατάχρησή της όταν την αποκτούν. Συμφωνώ με τον Πλάτωνα, αλλά απευθύνεται σε κοινωνίες, σε πολίτες και σε πολιτείες που έχουν μέτρα και σταθμά. Ποιά είναι τα σημερινά ή τα χθεσινά μέτρα; Δεν θέλω να αναφερθώ ειδικά, αλλά όταν έχουμε φθάσει ως λαός στο σημείο που είμαστε, σαφέστατα φέρουμε τις προσωπικές μας ευθύνες, αλλά και οι την ψήφο εκλιπαρούντες ουκ ελάχιστο μερίδιο ευθύνης φέρουν... Οι ανώτεροι άνθρωποι δεν ασχολούνται πλέον με την πολιτική για να μην λερωθούν, για να μην βρίσκονται κοντά στην βρωμιά, για να μπορέσουν να διατηρηθούν ακέραιοι... Αυτοί είναι και αυτοί θα είναι, δυστυχώς... μηδενικά ανάξια να κατανοήσουν και την σοβαρότητα της κατάστασής τους... Γνωρίζω πολλούς και ικανότατους ανθρώπους που εγκατέλειψαν τον αγώνα τους στα κοινά επειδή αηδίασαν... Λέτε να είχαν άδικο; Εμείς οι πολίτες κρατάμε την ανάδειξη αλλά και την τιμωρία αυτών των άχρηστων, στα χέρια μας... Καλό είναι να τους τιμωρήσουμε τοποθετώντας στον κάτω και από το μηδέν, πίσω από τον κανένα... να τους καταστήσουμε αυτό που πράγματι είναι... τίποτε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦίλε Γιώργο συμφωνώ -εν μέρει- μαζί σου και αυτό γιατί: πιστεύω ότι όχι μόνο δεν μπορούν να εφαρμόσουν ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ οι άνθρωποι που διαχειρίζονται τις τύχες μας, αλλά απλά δεν ...θέλουν! Θεωρούν την πολιτική κληρονομικό επάγγελμα, μια υποχρέωση που έχουν στη μνήμη του θείου τους και του πατέρα τους, να διεκπεραιώσουν και να μπουν και αυτοί στην ιστορία αυτού του τόπου. ΅Είμαι πεπεισμένος ότι κανείς από τους αρχηγούς, τουλάχιστον των δύο μεγάλων κομμάτων, δεν έχει την πρόθεση να προσφέρει κάτι παραπάνω από τα "βασικό" στο παιχνίδι εναλλαγής τους. Από εκεί και πέρα εμείς σαν πολίτες δεν έχουμε ξεπεράσει ακόμη το κόμπλεξ της ομαδοποίησης ....τρελαίνομαι όταν βλέπω τόσο κόσμο να χειροκροτεί και να ζητωκραυγάζει κάτω από τις εξέδρες. Ε! δεν είμαστε λοιπόν και μεις ώριμοι για να απαγκιστρωθούμε και να τους στείλουμε στα σπίτια τους. Αυτό που θα ήθελα να συμπληρώσω τελειώνοντας είναι ότι θεωρώ συνυπεύθυνη και την Αριστερά γι' αυτό το τέλμα με την αδυναμία της να λειτουργήσει ενωτικά, να δημιουργήσει τον τρίτο πόλο αμφισβήτησης και εξουσίας, έτσι αρκούμαστε να χασκολογάμε με ηλίθια διλήμματα "παπαγαλίζοντας" τα περί "Σοσιαλισμού ή Βαρβαρότητας" ... ΥΓ. Θεωρώ ότι αυτά που αναφέρω είναι κοινότυπα, τα γνωρίζουμε όλοι. αλλά ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλε μου και εγώ συμφωνώ μαζί σου... Είναι γεγονός ότι μας κυβερνάνε αυτοί που μας αξίζουν και όχι αυτοί που αξίζουν...
ΑπάντησηΔιαγραφήΟύτε η αριστερά, ούτε οι οικολόγοι, ούτε κανείς δεν έχει δείξει ότι μπορεί αλλά πάνω από όλα ότι θέλει να αλλάξει πραγματικά κατι...
Τι θα γίνει όμως? Που θα πάμε?
Η αγορά πραγματικά έχει φτάσει στα όριά της. Δεν μιλάω για το λιανικό εμπόριο αλλά το χονδρικό και την βιομηχανία που γνωρίζω από πρώτο χέρι λόγω επαγγέλματος.
Είναι κρίμα, μία γενιά που θέλει, που μπορεί και που έχει τον λόγο να προσφέρει, να βυθίζεται στην αβεβαιότητα, την ανεργία και τα ερωτηματικά...