Γεια σας,
μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση η αντίδραση του ΚΚΕ, μέσω του ΠΑΜΕ, στην πρόσκληση του υπουργού εργασίας για τον διάλογο σχετικά με την ασφαλιστική μεταρρύθμιση.
Αναρωτιέμαι γιατί κανένας δεν παραδέχεται δημόσια αυτό που όλοι λέμε μεταξύ μας: Την Ελλάδα την έχουν καταστρέψει οικονομικά η πολιτική ανικανότητα και ατολμία, ο συνδικαλισμός και η μονιμότητα στο δημόσιο!
Για τους πολιτικούς δεν είναι πολλά που μπορούμε να πούμε! Ανίκανοι και άτολμοι ή τολμηρά ικανοί για προσωπικό τους όφελος! Αυτό είναι το χαρακτηριστικό των περισσότερων. Και δεν φταίνε μόνο οι πολιτικοί που "τα παίρνουν", αλλά και οι υπόλοιποι που είναι "καθαροί". Φταίνε επειδή δεν έχουν την ικανότητα να τους ανακαλύψουν ή δεν έχουν την δύναμη να τους πολεμήσουν!
Ο συνδικαλισμός είναι άλλο ένα αγκάθι για την οικονομία της χώρας και όχι μόνο. Σίγουρα δεν ασκείται με τον τρόπο που τον είχε φανταστεί ο Ανδρέας Παπανδρέου, που τον εισήγαγε στην Ελλάδα.
Απορώ πραγματικά ποιους εργάτες ή εργαζόμενους μπορεί να εκφράσει μία κλειστή ομάδα ανθρώπων, που εισπράττει σχεδόν όσα και ένας βουλευτής. Ποια εργασιακά δικαιώματα μπορούν να υπερασπιστούν κάποιοι που ανεβαίνουν στην ιεραρχία του συνδικαλισμού, με στόχο την εισαγωγή τους στην πολιτική.
Λίγα χρόνια πριν έκλεισε το εργοστάσιο της PIRELLI στην Πάτρα. Η πόλη, ακόμα και σήμερα, προσπαθεί να επουλώσει τις πληγές της. Γνωρίζουμε γιατί έκλεισε? Επειδή οι συνδικαλιστές έκαναν συνεχόμενες απεργίες, ώστε να μην χαθούν εργασιακά δικαιώματα! Και τι έγινε? Έχασαν την εργασία τους και έμειναν με τα ...δικαιώματα στο χέρι!
Για να προλάβω κάποιους, που θα αρχίσουν να λένε ότι οι εργαζόμενοι έχουν δικαιώματα και δεν μπορούν να τους εκμεταλλεύονται οι εργοδότες, μπλα μπλα μπλα, θέλω να ξεκαθαρίσω ότι συμφωνώ. Όλοι οι εργαζόμενοι έχουν δικαιώματα! Όμως έχουν και υποχρεώσεις. Δείτε τι έγινε στην Γερμανία, όταν οι αυτοκινητοβιομηχανίες άρχισαν να έχουν προβλήματα λόγω κρίσης. Δούλεψαν μία ώρα υπερωρία ο καθένας, ώστε να μην χαθούν θέσεις εργασίας! Αυτό είναι σοβαρότητα και αυτό είναι που μας λείπει. Όλοι εμείς που "αγωνιζόμαστε" για τα δικαιώματά μας, ποτέ δεν θα δεχόμασταν κάτι τέτοιο, γιατί εμείς απλά ενδιαφερόμαστε μόνο για τα προσωπικά μας δικαιώματα. Απλά αντιδρούμε στις απολύσεις, ώστε να μην πάρει και εμάς η μπάλα.
Οι εργαζόμενοι δεν έχουν μόνο δικαιώματα. Έχουν και υποχρεώσεις, για τις οποίες κανένα συνδικαλιστικό όργανο δεν μιλάει. Δείτε πόσες ομιλίες έχουν κάνει η ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ και οι λοιποί για τα δικαιώματα και πόσες για τον "επαγγελματισμό", την "ευσυνειδησία" ή κάτι παρόμοιο!
Δεν είναι κακός ο συνδικαλισμός, είναι κακοί οι συνδικαλιστές. Θα πρέπει όμως ο συνδικαλισμός να λειτουργήσει σωστά, ώστε να υπάρξει μία συμφωνία και μία συνεργασία ανάμεσα σε εργαζόμενους, εργοδότες και κυβέρνηση. Αυτή είναι η υποχρέωση των συνδικαλιστών και όχι ο πόλεμος και το "όχι σε όλα"!
Για την μονιμότητα στο δημόσιο δε, τι μπορούμε να πούμε? Όσοι δεν είμαστε δημόσιοι υπάλληλοι, μονίμως συζητάμε τα ίδια και τα ίδια. Πρέπει να καταργηθεί για όλους και σε όλους. Για ποιόν λόγο να γίνει κάποιος παραγωγικός, όταν ακόμα και στην αδράνεια δεν κινδυνεύει η θέση του και λαμβάνει και "μπόνους" παραγωγικότητας (το οποίο ποτέ δεν κατάλαβα γιατί το λαμβάνουν όλοι).
Κλείνοντας, θέλω να τονίσω ότι ο κ. Λοβέρδος δεσμεύτηκε σε τρία "δεν":
Σε μία χώρα που οι εργαζόμενοι περιμένουν την επόμενη εθελουσία έξοδο για να βγουν στην σύνταξη από τα 40 τους, οι εργοδότες δεν πληρώνουν τις εισφορές περιμένοντας την επόμενη ρύθμιση και οι παραγωγικές ομάδες είναι άνεργες, το ασφαλιστικό είναι αδύνατο να λυθεί. Με κανέναν τρόπο και με κανένα θαύμα.
Δύο λύσεις έχει ο υπουργός: Ή θα εκμεταλλευτεί το 10% των εκλογών και θα προχωρήσει σε σοβαρά και δίκαια μέτρα για την λύση, που θα πληρώσουν όλοι τις ηλιθιότητες του παρελθόντος και δεν θα υπάρχουν παραθυράκια και χαραμάδες. Θα τηρείται ο νόμος και δεν θα υπάρχουν ρυθμίσεις για κανέναν. Ή θα καταργήσει την υποχρεωτική ασφάλιση και καθένας θα έχει το δικαίωμα να ασφαλίζεται σε ένα τύπου ΙΚΑ που θα προσφέρει το δημόσιο ή στις ιδιωτικές εταιρείες, που ούτως ή άλλως έχουν συμβόλαιο πολλοί από εμάς. Βέβαια, θα παρέχεται το δικαίωμα κάποιος να παραμένει ανασφάλιστος, αναλαμβάνοντας και τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις για αυτή του την επιλογή...
Σας ευχαριστώ,
Γιώργος Φακίτσας
μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση η αντίδραση του ΚΚΕ, μέσω του ΠΑΜΕ, στην πρόσκληση του υπουργού εργασίας για τον διάλογο σχετικά με την ασφαλιστική μεταρρύθμιση.
Αναρωτιέμαι γιατί κανένας δεν παραδέχεται δημόσια αυτό που όλοι λέμε μεταξύ μας: Την Ελλάδα την έχουν καταστρέψει οικονομικά η πολιτική ανικανότητα και ατολμία, ο συνδικαλισμός και η μονιμότητα στο δημόσιο!
Για τους πολιτικούς δεν είναι πολλά που μπορούμε να πούμε! Ανίκανοι και άτολμοι ή τολμηρά ικανοί για προσωπικό τους όφελος! Αυτό είναι το χαρακτηριστικό των περισσότερων. Και δεν φταίνε μόνο οι πολιτικοί που "τα παίρνουν", αλλά και οι υπόλοιποι που είναι "καθαροί". Φταίνε επειδή δεν έχουν την ικανότητα να τους ανακαλύψουν ή δεν έχουν την δύναμη να τους πολεμήσουν!
Ο συνδικαλισμός είναι άλλο ένα αγκάθι για την οικονομία της χώρας και όχι μόνο. Σίγουρα δεν ασκείται με τον τρόπο που τον είχε φανταστεί ο Ανδρέας Παπανδρέου, που τον εισήγαγε στην Ελλάδα.
Απορώ πραγματικά ποιους εργάτες ή εργαζόμενους μπορεί να εκφράσει μία κλειστή ομάδα ανθρώπων, που εισπράττει σχεδόν όσα και ένας βουλευτής. Ποια εργασιακά δικαιώματα μπορούν να υπερασπιστούν κάποιοι που ανεβαίνουν στην ιεραρχία του συνδικαλισμού, με στόχο την εισαγωγή τους στην πολιτική.
Λίγα χρόνια πριν έκλεισε το εργοστάσιο της PIRELLI στην Πάτρα. Η πόλη, ακόμα και σήμερα, προσπαθεί να επουλώσει τις πληγές της. Γνωρίζουμε γιατί έκλεισε? Επειδή οι συνδικαλιστές έκαναν συνεχόμενες απεργίες, ώστε να μην χαθούν εργασιακά δικαιώματα! Και τι έγινε? Έχασαν την εργασία τους και έμειναν με τα ...δικαιώματα στο χέρι!
Για να προλάβω κάποιους, που θα αρχίσουν να λένε ότι οι εργαζόμενοι έχουν δικαιώματα και δεν μπορούν να τους εκμεταλλεύονται οι εργοδότες, μπλα μπλα μπλα, θέλω να ξεκαθαρίσω ότι συμφωνώ. Όλοι οι εργαζόμενοι έχουν δικαιώματα! Όμως έχουν και υποχρεώσεις. Δείτε τι έγινε στην Γερμανία, όταν οι αυτοκινητοβιομηχανίες άρχισαν να έχουν προβλήματα λόγω κρίσης. Δούλεψαν μία ώρα υπερωρία ο καθένας, ώστε να μην χαθούν θέσεις εργασίας! Αυτό είναι σοβαρότητα και αυτό είναι που μας λείπει. Όλοι εμείς που "αγωνιζόμαστε" για τα δικαιώματά μας, ποτέ δεν θα δεχόμασταν κάτι τέτοιο, γιατί εμείς απλά ενδιαφερόμαστε μόνο για τα προσωπικά μας δικαιώματα. Απλά αντιδρούμε στις απολύσεις, ώστε να μην πάρει και εμάς η μπάλα.
Οι εργαζόμενοι δεν έχουν μόνο δικαιώματα. Έχουν και υποχρεώσεις, για τις οποίες κανένα συνδικαλιστικό όργανο δεν μιλάει. Δείτε πόσες ομιλίες έχουν κάνει η ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ και οι λοιποί για τα δικαιώματα και πόσες για τον "επαγγελματισμό", την "ευσυνειδησία" ή κάτι παρόμοιο!
Δεν είναι κακός ο συνδικαλισμός, είναι κακοί οι συνδικαλιστές. Θα πρέπει όμως ο συνδικαλισμός να λειτουργήσει σωστά, ώστε να υπάρξει μία συμφωνία και μία συνεργασία ανάμεσα σε εργαζόμενους, εργοδότες και κυβέρνηση. Αυτή είναι η υποχρέωση των συνδικαλιστών και όχι ο πόλεμος και το "όχι σε όλα"!
Για την μονιμότητα στο δημόσιο δε, τι μπορούμε να πούμε? Όσοι δεν είμαστε δημόσιοι υπάλληλοι, μονίμως συζητάμε τα ίδια και τα ίδια. Πρέπει να καταργηθεί για όλους και σε όλους. Για ποιόν λόγο να γίνει κάποιος παραγωγικός, όταν ακόμα και στην αδράνεια δεν κινδυνεύει η θέση του και λαμβάνει και "μπόνους" παραγωγικότητας (το οποίο ποτέ δεν κατάλαβα γιατί το λαμβάνουν όλοι).
Κλείνοντας, θέλω να τονίσω ότι ο κ. Λοβέρδος δεσμεύτηκε σε τρία "δεν":
- Δεν θα αυξηθούν τα όρια ηλικίας,
- Δεν θα μειωθούν οι συντάξεις,
- Δεν θα αυξηθούν οι ασφαλιστικές εισφορές.
Σε μία χώρα που οι εργαζόμενοι περιμένουν την επόμενη εθελουσία έξοδο για να βγουν στην σύνταξη από τα 40 τους, οι εργοδότες δεν πληρώνουν τις εισφορές περιμένοντας την επόμενη ρύθμιση και οι παραγωγικές ομάδες είναι άνεργες, το ασφαλιστικό είναι αδύνατο να λυθεί. Με κανέναν τρόπο και με κανένα θαύμα.
Δύο λύσεις έχει ο υπουργός: Ή θα εκμεταλλευτεί το 10% των εκλογών και θα προχωρήσει σε σοβαρά και δίκαια μέτρα για την λύση, που θα πληρώσουν όλοι τις ηλιθιότητες του παρελθόντος και δεν θα υπάρχουν παραθυράκια και χαραμάδες. Θα τηρείται ο νόμος και δεν θα υπάρχουν ρυθμίσεις για κανέναν. Ή θα καταργήσει την υποχρεωτική ασφάλιση και καθένας θα έχει το δικαίωμα να ασφαλίζεται σε ένα τύπου ΙΚΑ που θα προσφέρει το δημόσιο ή στις ιδιωτικές εταιρείες, που ούτως ή άλλως έχουν συμβόλαιο πολλοί από εμάς. Βέβαια, θα παρέχεται το δικαίωμα κάποιος να παραμένει ανασφάλιστος, αναλαμβάνοντας και τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις για αυτή του την επιλογή...
Σας ευχαριστώ,
Γιώργος Φακίτσας
Λίγα πράγματα είναι πιο αναποτελεσματικά από μια ομάδα ανθρώπων που προσπαθεί να γράψει μια πρόταση. Το πλεονέκτημα είναι ότι προκύπτει κάτι για το οποίο δεν μπορεί να κατηγορηθεί κανένας.
Scott Adams, γ. 1957, Αμερικανός συγγραφέας κόμικ
Αυτό που θέλω να προσθέσω στο άρθρο είναι μια παρατήρηση. Γενικά, πριν γράψουμε ένα άρθρο σχετικά με το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, πριν αρχίσουμε να βάλλουμε κατά πάντων, πριν πούμε την αποψη μας, καλό θα ήτανε:
ΑπάντησηΔιαγραφή1. Να κοιτάξουμε και να ψάξουμε την ιστορία του συνδικαλιστικού κινήματος στην Ελλάδα. Ώστε να δούμε πως διαμορφώθηκε, πως αναπτύχθηκε, πως γιγαντώθηκε, και πως τώρα βρίσκεται στην κατάσταση που βρίσκεται με 10-15% των εργαζομένων ΜΟΝΟ να συνδικαλίζονται.
2. Να διαχωρίσουμε τις 2 γραμμές που υπάρχουν μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα, και αντηχούν και στην ηγετική πλειοψηφία του. Η ταξική γραμμή και η γραμμή υποταγής και ενσωμάτωσης.
Η φράση : "Ο συνδικαλισμός είναι ένα αγγάθι ... ο Ανδρέας Παπανδρέου, που τον εισήγαγε στην Ελλάδα." δείχνει πολύ μεγάλη έλλειψη σε γνώσεις πάνω στο ζήτημα το οποίο πραγματεύεται ο αρθρογράφος και δημιουργεί πολλές και λάθος εντυπώσεις, λες και πριν τον Παπανδρέου δεν υπήρχε συνδικαλισμός... Λες και η ΓΣΕΕ προέκυψε από παρθενογένεσση.
Συν τοις άλλοις μην ξεχνάμε ότι 2 φορές στην ιστορία της Ελλάδας είχαμε εμπλοκή και διορισμό από το κράτος για την διοικηση της ΓΣΕΕ. Η μία ήταν επί μεταξά. Η δεύτερη ήταν την δεκαετία του '80......
Γι αυτό πριν γράψουμε για ένα ζήτημα καλό θα ήταν να έχουμε μελετήσει καλύτερα τις πτυχές του..
Υ.Γ. Πριν ένα χρόνο μετά από 12 βδομάδες απεργιακή κινητοποιήση στο εργοστάσιο του Παπουτσάνη είχε ως αποτέλεσμα την επαναπροσληψη 10 εργαζομένων. Επιπλέον, μετά από σκληρό αγώνα η Ομοσπονδία τρόφιμα Ποτά γάλακτος πέτυχε αύξηση της τάξεως του 10% την ίδια ώρα που ΓΣΕΕ υπέγραφε αυξήσεις στα όρια του πληθορισμού. Επομένως η παράθεση ενός γεγονότος στο οποίο δεν υπήρξε αποτέλεσμα από εργατική κινητοποιήση, αποκρύπτοντας πλήρως παρόμοιες κινητοποιήσεις που έφεραν αποτέλεσμα, αλλά και με το να μην παρατίθεται με τι είδους αιτήματα έγινε αυτός ο αγώνας, απλά και μόνο αποσκοπει στο να δημιουργήσει εντυπώσεις.
Επειδή όπως και να το κάνουμε, θέλουν δε θέλουν μερικοί, ο αγώνας ο οποίος γίνεται με ταξικο προσανατολισμό, χωρίς κανενα συμβιβασμό, και με αιχμηρά αιτήματα, χωρίς υποχώρηση έχει αποτέλεσμα.
Καλημέρα σας...
ΑπάντησηΔιαγραφήΊσως να γνωρίζετε πολύ περισσότερα από εμένα για τα συνδικαλιστικά. Με απογοήτευση όμως βλέπω ακόμα έναν να υποστηρίζει μόνο δικαιώματα και αιτήματα...
Κανείς δεν ενδιαφέρεται για υποχρεώσεις ή ανάπτυξη...