στην εφημερίδα ΕΣΤΙΑ, στις 16 Νοεμβρίου 1929, επί πρωθυπουργίας του Ελ. Βενιζέλου, δημοσιεύτηκε το παρακάτω άρθρο. Σας παρακαλώ πολύ να το διαβάσετε και να σκεφτείτε τι έχει αλλάξει στην Ελλάδα από το 1929 έως σήμερα...
Όπως θα δείτε, ΤΙΠΟΤΑ... Δεν έχω κάποιο σχόλιο να κάνω...
«Είναι αναμφισβήτητο ότι το Ελληνικόν κράτος κατά τα τελευταία αυτά έτη κινδυνεύει να εξουθενωθή τελείως και να υποκύψη προ των Ελληνικών “μπουλουκιών”. Κάθε ομάς ανθρώπων, συνδεομένων από κοινά συμφέροντα και μόνον συγκροτεί μίαν οργάνωσιν, εξασφαλίζει μερικούς δημοσιογραφικούς ή κοινοβουλευτικούς υποστηρικτάς και υπαγορεύει έπειτα τας θελήσεις της εις το Κράτος.Αλλοίμονον δε εις εκείνον,υπουργόν,δημόσιον λειτουργόν ή δημοσιογράφον, ο οποίος θα ετόλμα, όχι μόνον να αντιταχθή, αλλά και να μη υποστηρίξη τας αξιώσεις, αι οποίαι προεβάλλοντο.Η δύναμις των ομάδων εις την Ελλάδα, έχει καταστή καταπληκτική. Και αι παραδοξότεραι των αξιώσεων, κατορθώνουν να εμφανίζωνται ως δίκαιαι και να αναγνωρίζωνται αμέσως από το πτήσσον και πανικόβλητον Κράτος. Εάν τυχόν η αξίωσις είναι περισσότερον του δέοντος εξωφρενική,εάν η Κυβέρνησις καταλαμβάνεται υπό δισταγμών και προτάσσει αντιρρήσεις, αρκεί μια θορυβώδης διαδήλωσις εις τους δρόμους, διά να εγκαταλειφθούν αμέσως αι αντιρρήσεις και να συνθηκολογήση το Κράτος.
Υπό τοιαύτας συνθήκας, ολόκληρος σχεδόν ο πληθυσμός της Ελλάδος μεταβάλλεται εις μπουλούκια, τα οποία συγκροτούμενα εις Επιτροπάς, Εκτελεστικά Συμβούλια, Γενικάς Συνελεύσεις ή Συνομοσπονδίας περιέρχονται τα υπουργικά και δημοσιογραφικά γραφεία διά την επιδίωξιν μιας αποζημιώσεως,ενός ειδικού φόρου, ενισχυτικού της οργανώσεώς των, ενός νέου δανείου, ενός οικοδομικού Συνεταιρισμού. Ποίος Ελλην,θα ηρνείτο να αποτελέση μέρος μιας τοιαύτης οργανώσεως, όταν ως ανταμοιβήν διά τας ολίγας ώρας της αναμονής εις τους υπουργικούς προθαλάμους θα ελάμβανε παρά του Κράτους ένα προνόμιον, μίαν καλήν αποζημίωσιν, μίαν σύνταξιν ή ένα ωραίον οικόπεδον.
Τα αποτελέσματα της τρομεράς αυτής συνηθείας,είναι δύο ειδών:Πρώτον,ότι το Ελληνικόν Κράτος χρεώνεται έως τον λαιμόν διά να κατορθώση να αντεπεξέλθη εις όλας αυτάς τας αξιώσεις και να ικανοποιήση όλας αυτάς τας ορέξεις, επιβαρύνει συνεχώς τον προϋπολογισμόν του με μεγάλα κονδύλια και υπερφορτώνει την αγοράν της χώρας κατά τρόπον μοιραίως δημιουργούντα οικονομικήν κρίσιν. Αφ΄ ετέρου, οι πολίται κακοσυνηθίζοντες από την εξαιρετικήν αυτήν υποχωρητικότητα του Κράτους,εγκαταλείπουν τας παραγωγικάς των εργασίας διά να επιδίδωνται εις την ολιγώτερον κοπιαστικήν και περισσότερον κερδοφόρον εργασίαν της αναμονής εις τα Πολιτικά Γραφεία και τους υπουργικούς προθαλάμους. Είδομεν ήδη χαρακτηριστικάς εκδηλώσεις της κακής αυτής νοοτροπίας. Υπάρχουν μυριάδες Ελλήνων, που μόνον από Κρατικάς επιχορηγήσεις, αποζημιώσεις και επιδόματα ζουν».
Όπως βλέπετε, στην Ελλάδα εξακολουθούμε να ζούμε σε συνθήκες και με νοοτροπίες του 1929, αλλά με δεδομένα του σήμερα (παγκοσμιοποίηση, ΕΕ). Πως είναι δυνατόν ένα κράτος με αυτές τις συνθήκες να θέλει να επιζήσει στην παγκόσμια αρένα? Πως έχουμε το θράσος να λέμε ότι είμαστε ανεπτυγμένη χώρα?
Ευθύνες έχουν και έχουμε όλοι... Μην βιαστεί κάποιος να κατηγορήσει κόμματα και πολιτικούς...
(Το άρθρο αυτό αναδημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ, την περασμένη Κυριακή, στην στήλη του κ. Γ. Μαρίνου.)
Σας ευχαριστώ,
Γιώργος Φακίτσας
Λένε πάντα ότι ο χρόνος αλλάζει τα πράγματα, αλλά στην πραγματικότητα πρέπει να τα αλλάξεις εσύ, μόνος σου.
Andy Warhol, 1928-1987, Αμερικανός καλλιτέχνης
Όπως θα δείτε, ΤΙΠΟΤΑ... Δεν έχω κάποιο σχόλιο να κάνω...
«Είναι αναμφισβήτητο ότι το Ελληνικόν κράτος κατά τα τελευταία αυτά έτη κινδυνεύει να εξουθενωθή τελείως και να υποκύψη προ των Ελληνικών “μπουλουκιών”. Κάθε ομάς ανθρώπων, συνδεομένων από κοινά συμφέροντα και μόνον συγκροτεί μίαν οργάνωσιν, εξασφαλίζει μερικούς δημοσιογραφικούς ή κοινοβουλευτικούς υποστηρικτάς και υπαγορεύει έπειτα τας θελήσεις της εις το Κράτος.Αλλοίμονον δε εις εκείνον,υπουργόν,δημόσιον λειτουργόν ή δημοσιογράφον, ο οποίος θα ετόλμα, όχι μόνον να αντιταχθή, αλλά και να μη υποστηρίξη τας αξιώσεις, αι οποίαι προεβάλλοντο.Η δύναμις των ομάδων εις την Ελλάδα, έχει καταστή καταπληκτική. Και αι παραδοξότεραι των αξιώσεων, κατορθώνουν να εμφανίζωνται ως δίκαιαι και να αναγνωρίζωνται αμέσως από το πτήσσον και πανικόβλητον Κράτος. Εάν τυχόν η αξίωσις είναι περισσότερον του δέοντος εξωφρενική,εάν η Κυβέρνησις καταλαμβάνεται υπό δισταγμών και προτάσσει αντιρρήσεις, αρκεί μια θορυβώδης διαδήλωσις εις τους δρόμους, διά να εγκαταλειφθούν αμέσως αι αντιρρήσεις και να συνθηκολογήση το Κράτος.
Υπό τοιαύτας συνθήκας, ολόκληρος σχεδόν ο πληθυσμός της Ελλάδος μεταβάλλεται εις μπουλούκια, τα οποία συγκροτούμενα εις Επιτροπάς, Εκτελεστικά Συμβούλια, Γενικάς Συνελεύσεις ή Συνομοσπονδίας περιέρχονται τα υπουργικά και δημοσιογραφικά γραφεία διά την επιδίωξιν μιας αποζημιώσεως,ενός ειδικού φόρου, ενισχυτικού της οργανώσεώς των, ενός νέου δανείου, ενός οικοδομικού Συνεταιρισμού. Ποίος Ελλην,θα ηρνείτο να αποτελέση μέρος μιας τοιαύτης οργανώσεως, όταν ως ανταμοιβήν διά τας ολίγας ώρας της αναμονής εις τους υπουργικούς προθαλάμους θα ελάμβανε παρά του Κράτους ένα προνόμιον, μίαν καλήν αποζημίωσιν, μίαν σύνταξιν ή ένα ωραίον οικόπεδον.
Τα αποτελέσματα της τρομεράς αυτής συνηθείας,είναι δύο ειδών:Πρώτον,ότι το Ελληνικόν Κράτος χρεώνεται έως τον λαιμόν διά να κατορθώση να αντεπεξέλθη εις όλας αυτάς τας αξιώσεις και να ικανοποιήση όλας αυτάς τας ορέξεις, επιβαρύνει συνεχώς τον προϋπολογισμόν του με μεγάλα κονδύλια και υπερφορτώνει την αγοράν της χώρας κατά τρόπον μοιραίως δημιουργούντα οικονομικήν κρίσιν. Αφ΄ ετέρου, οι πολίται κακοσυνηθίζοντες από την εξαιρετικήν αυτήν υποχωρητικότητα του Κράτους,εγκαταλείπουν τας παραγωγικάς των εργασίας διά να επιδίδωνται εις την ολιγώτερον κοπιαστικήν και περισσότερον κερδοφόρον εργασίαν της αναμονής εις τα Πολιτικά Γραφεία και τους υπουργικούς προθαλάμους. Είδομεν ήδη χαρακτηριστικάς εκδηλώσεις της κακής αυτής νοοτροπίας. Υπάρχουν μυριάδες Ελλήνων, που μόνον από Κρατικάς επιχορηγήσεις, αποζημιώσεις και επιδόματα ζουν».
Όπως βλέπετε, στην Ελλάδα εξακολουθούμε να ζούμε σε συνθήκες και με νοοτροπίες του 1929, αλλά με δεδομένα του σήμερα (παγκοσμιοποίηση, ΕΕ). Πως είναι δυνατόν ένα κράτος με αυτές τις συνθήκες να θέλει να επιζήσει στην παγκόσμια αρένα? Πως έχουμε το θράσος να λέμε ότι είμαστε ανεπτυγμένη χώρα?
Ευθύνες έχουν και έχουμε όλοι... Μην βιαστεί κάποιος να κατηγορήσει κόμματα και πολιτικούς...
(Το άρθρο αυτό αναδημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ, την περασμένη Κυριακή, στην στήλη του κ. Γ. Μαρίνου.)
Σας ευχαριστώ,
Γιώργος Φακίτσας
Λένε πάντα ότι ο χρόνος αλλάζει τα πράγματα, αλλά στην πραγματικότητα πρέπει να τα αλλάξεις εσύ, μόνος σου.
Andy Warhol, 1928-1987, Αμερικανός καλλιτέχνης
Aπίστευτο, που αυτό το άρθρο γράφτηκε το 1929!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν έχει αλλάξει η κατάσταση στο παραμικρό απο τότε!
Πολύ επίκαιρο, όντως.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣας ευχαριστώ πολύ για τα σχόλιά σας...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤΑ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΑ (Σελ. 64)
ΑπάντησηΔιαγραφήΌλους τους ξύπνιους τους φιμώνει, και όλους τους απομονώνει,
τους στύβει τους ισοπεδώνει, και όσοι έχουνε αξία, τους θάβει μες στην απραξία.
Πόσους δεν ΘΑΒΕΙ το στημένο, της κλίκας το κατεστημένο,
η κλίκα που τα πόστα έχει, ΚΟΒΕΙ ότι τις προεξέχει.
Κ' αν με την κλίκα σχέσεις έχεις, σε προωθούνε να εξέχεις,
κ' αν είσαι άσημος ή ξένος, μένεις για πάντα φιμωμένος.
Ξύπνιους και ΓΝΩΣΤΕΣ δεν γουστάρει, όλους αυτούς τους σαμποτάρει,
για επικίνδυνους τους έχει, αν κάποιος κάπου υπερέχει.
ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ ΞΥΠΝΙΟΥΣ ΚΑΙ ΑΤΣΙΔΕΣ, θέλουν λαούς μα παρωπίδες,
θέλουν νομοταγείς πολίτες, κακόμοιρους φτωχούς αλήτες.
Από τους άλλους αν εξέχεις, σε κόβουν να ΜΗΝ ΥΠΕΡΕΧΕΙΣ,
γιατί θα τους υποσκελίσεις, και ίσος και τους διοικήσεις.
Δεν φτάνουν μόνον τα προσόντα, τις ειδικότητος τα φόντα,
πρέπει και το κατεστημένο, να σ΄ έχει πρώτα διαλεγμένο.
Αλλιώς σε ΘΑΒΟΥΝΕ για πάντα, και ας εκπέμπεις φως και κβάντα,
κι ας την ζωή του έχει δώσει, την ανθρωπότητα να σώσει.
Τρίχες η αξιοκρατία, μας κυβερνάει η μαφία,
τρίχες και η αντικειμενικότης, τρίχες και η ρεαλιστικότης.
Τρίχες και η δημοκρατία, την κάνανε τρομοκρατία,
τρίχες κ' αν είσαι πατριώτης, χαίρε ω χαίρε ηλίθιοτης.
Τρίχες και η δικαιοσύνη, κατεστημένο έχει γίνει,
αφού αυτό την κατευθύνει και φέρνει ακέραια την εύθηνη.
Περισσότερα: http://www.tzinis.com/piimata.htm
Με εκτίμηση ΤΖΙΝΙΣ Χ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ tzinis@otenet.gr
http://www.tzinis.com/piimata.htm
Δυστυχώς είναι στο χέρι μας να αλλάξουμε τη νοσηρή αυτή κατάσταση που κατατρώει τα σωθικά του Ελληνικού Κράτους απο ιδρύσεώς του.Δεν φτάνει μόνο η πολιτική βούληση-ένα καλό βήμα γίνεται τώρα με την κατάργηση των stage και την πρόσληψη στο Δημόσιο μόνο μέσω ΑΣΕΠ- αλλά επιβεβλημένη είναι και η αλλαγή της δικής μας νοοτροπίας ως πολιτών! Πρέπει εμείς να μην ανεχόμαστε και να μην τροφοδοτούμε τη διαφθορά, εμείς να αντιδρούμε σε όλες τις ανωτέρω απο το άρθρο περιγραφόμενες καταστάσεις και να τις σταματούμε εν τη γενέσει τους!
ΑπάντησηΔιαγραφήΙωάννα
@ Ιωάννα:
ΑπάντησηΔιαγραφήΣίγουρα εμείς πρέπει να αλλάξουμε αυτή την κατάσταση. Μονίμως μας αρέσει να είμαστε κριτές και να γκρινιάζουμε, όμως όλες αυτές τις άρρωστες καταστάσεις γύρω μας, τις συντηρούμε οι ίδιοι.