Ευρωσκεπτικισμός των Ελλήνων, ή Ελληνοσκεπτικισμός των Ευρωπαίων

Γεια σας και καλή χρονιά,
εύχομαι το νέο έτος να είναι καλύτερο από το προηγούμενο, γεμάτο υγεία, ευτυχία, χαμόγελα και ηρεμία (ψυχική).

Έχοντας ως αφορμή τα δημοσιεύματα περί της Ελληνικής οικονομίας, αναρωτιέμαι τελικά αν είμαστε Ευρωπαίοι ή όχι. Αν οι Ευρωπαίοι έχουν κανένα κοινό μαζί μας και πολύ περισσότερο αν θέλουν να έχουν. Βέβαια, το ίδιο ερώτημα μπορεί να τεθεί και αντίστροφα, αν δηλαδή εμείς έχουμε κανένα κοινό με τους Ευρωπαίους και πολύ περισσότερο αν θέλουμε να έχουμε...

Τις τελευταίες ημέρες και με ευκαιρία τον δημοσιονομικό εκτροχιασμό της χώρας μας, όλοι συζητάμε για το σχέδιο δημοσιονομικής εξυγίανσης που πρόκειται να υποβάλει η κυβέρνηση στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αναρωτιόμαστε αν το σχέδιο θα γίνει αποδεκτό από τους Ευρωπαίους εταίρους, ή αν θα ζητήσουν πιο σκληρά μέτρα για άμεση εξυγίανση. Εμάς άραγε δεν μας ενδιαφέρει η δημοσιονομική εξυγίανση? Η Ευρώπη ενδιαφέρεται περισσότερο?

Επίσης, γίνεται πολύ μεγάλη κουβέντα για την ενδεχόμενη αποχώρηση (ή τον εκ διωγμό) μας από την ΕΕ. Άλλοι υποστηρίζουν ότι η ΕΚΤ θα στηρίξει την χώρα μας, θέλοντας να διασφαλίσει την φήμη της ΕΕ, ενώ άλλοι ισχυρίζονται ότι η ΕΕ θα μας δείξει τα δόντια της (και την έξοδο), ώστε να αποδείξει ότι δεν δέχεται την κοροϊδία και όποιος δεν ακολουθεί τις αρχές που θέτει, δεν μπορεί να είναι μέλος.

Το θέμα όμως, κατά την γνώμη μου, θα έπρεπε να είναι τι πραγματικά θέλουμε εμείς, οι πολίτες αυτής της χώρας. Κατά την προηγούμενη διακυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, υπό τον κ. Σημίτη, η χώρα έκανε εντατικές προσπάθειες ώστε να μπει στην νομισματική ένωση και να υιοθετήσει το Ευρωπαϊκό νόμισμα. Κατά γενική ομολογία, την διάρκεια 1996-2004, η οικονομία μας ήταν σε αρκετά καλή κατάσταση, με τα όποια προβλήματα να μην μοιάζουν βουνά αλλά λόφοι. Προσπαθήσαμε όλοι μαζί και καταφέραμε κάτι που θέλαμε (έστω και με λίγο "μαγείρεμα" αν ισχύουν όσα λένε μερικοί).

Από τότε όμως μέχρι σήμερα, έχουμε κάνει στροφή 180 μοιρών και βαδίζουμε αντίθετα. Γράφουμε την ΕΕ στα παλιά μας τα παπούτσια, δεν ακολουθούμε οδηγίες, θεωρούμε ως μπαμπούλα τους επιτρόπους που μας λένε ότι δεν πάμε καλά και αμφισβητούμε τις δυσοίωνες προβλέψεις (που μετά από λίγο επιβεβαιώνονται).

Εκτός από τον δημοσιονομικό εκτροχιασμό, η χώρα μας δεν ακολουθεί και ένα σωρό άλλες οδηγίες και αποφάσεις της Ευρώπης, τις οποίες είναι υποχρεωμένη να ακολουθήσει. Θέματα όπως το ασφαλιστικό, το εκπαιδευτικό (αναγνώριση κολεγίων) και της ανταγωνιστικότητας εκκρεμούν εδώ και πολλά χρόνια. Δεν έχουμε ακολουθήσει καμία κοινοτική οδηγία για την ανάπτυξη υποδομών των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και δεν μας ενδιαφέρει καμία απόφαση σχετικά με την διαχείριση των απορριμάτων σε όλη την χώρα.

Πέρα από όλα αυτά, η χώρα μας (και η τσέπη μας) πληρώνει καθημερινά πρόστιμα από την άρνηση ενσωμάτωσης των κοινοτικών οδηγιών στη νομοθεσία (π.χ. κολέγια, κλειστά επαγγέλματα, σκουπίδια, μόλυνση). Αποφάσεις, στην λήψη των οποίων συμμετείχαν Έλληνες εκπρόσωποι και έχουν ψηφισθεί κατά πλειοψηφία.

Τι κάνουμε λοιπόν? Από την μία θέλουμε να είμαστε μέλος σε μία Ένωση που μας δίνει (μέχρι τώρα) αρκετά χρήματα, αλλά δεν δεχόμαστε να ακολουθήσουμε τις οδηγίες της. Χρησιμοποιούμε ένα ισχυρό νόμισμα, όμως δεν θέλουμε να συμμετέχουμε στην ισχυροποίησή του. Ξέρουμε άραγε τι θέλουμε?

Είναι γεγονός ότι η Ευρώπη δεν αντέχει άλλο και μας πιέζει σκληρά. Όμως δεν φταίνε εκείνοι αλλά εμείς! Φταίμε, επειδή όταν η οικονομία μας ήταν σε καλή κατάσταση, εμείς παίρναμε δάνεια για ταξίδια και ψώνια και όχι για επενδύσεις και επιχειρηματικότητα. Φταίμε γιατί όταν είχαμε χρήματα, προτιμούσαμε να καθόμαστε και να δίνουμε ψίχουλα σε ξένους για να κάνουν την δουλειά. Τώρα, καθόμαστε στην άκρη και κατηγορούμε τους πολιτικούς (που εμείς ψηφίσαμε) για την οικονομική μας κατάντια... Αλλά ακόμα και τώρα τι κάνουμε? Τίποτα, μόνο κατηγορούμε τους φοροκλέφτες, τους πολιτικούς - κλέφτες και όποιον άλλο δούμε απέναντι μας, χωρίς όμως να κοιτάμε τον καθρέφτη...

Θα πρέπει επιτέλους να αντιληφθούμε ότι στην Ευρωπαϊκή Ένωση εκτός από δικαιώματα, έχουμε και υποχρεώσεις. Υποχρεώσεις που οι πολιτικοί μας δεν ακολουθούν λόγω πολιτικού κόστους και οι πολίτες δεν κατανοούν λόγω προσωπικού κόστους. Δεν μπορεί όμως να συνεχιστεί η κοροϊδία για πολύ. Πολίτες και πολιτικοί ζούμε στην ίδια χώρα...

Είναι γεγονός ότι η συμμετοχή μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, εκτός από θετικά, μπορεί να έχει και αρνητικά στοιχεία. Είναι όμως αλήθεια ότι μέσω της συμμετοχής μας έχουμε διασφαλίσει μία οικονομική, κοινωνική, εδαφική και πολιτική σταθερότητα. Εισπράξαμε χρήματα μέσω του πλαισίου στήριξης. Δεν φταίει η ΕΕ αν τα μετατρέψαμε σε καταναλωτικά, αντί να τα χρησιμοποιήσουμε ως επενδυτικά.

Θα πρέπει να διεκδικήσουμε και να κερδίσουμε μία ισχυρή θέση στα Βαλκάνια. Θα πρέπει να μετατραπούμε σε μία δύναμη της περιοχής που (με την βοήθεια της Ευρώπης) θα έχουμε λόγο σε θέματα της ευρύτερης περιοχής (εκμεταλλευόμενοι και τις σχέσεις μας με χώρες της Μέσης Ανατολής). Θα πρέπει να έχουμε υποστήριξη στα εθνικά θέματα (Τουρκία - Σκόπια). Όμως για να γίνουν όλα αυτά, θα πρέπει να είμαστε "ένα με την Ευρώπη"και "όχι ένα πρόβλημα για την Ευρώπη".

Ας αποφασίσουμε λοιπόν τι θέλουμε...

Καλή και αποφασιστική χρονιά...

Σας ευχαριστώ,

Γιώργος Φακίτσας

Στην ιστορία κάθε επιτυχίας, θα βρεις κάποιον που πήρε μια θαρραλέα απόφαση. Peter Drucker, 1909–2005, Αυστριακός γκουρού του Management