Γεια σας,
κάτι που διαχρονικά έχει καταστρέψει την Ελλάδα σε οικονομικό, κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο είναι η λεγόμενη "διαχείριση του πολιτικού κόστους". Αυτή η μικρή φράση, με τις αμέτρητες αναλύσεις και νοοτροπίες, μας έχει φέρει στα σημερινά χάλια.
Κάθε κυβέρνηση καλείται να πάρει αποφάσεις. Οι αποφάσεις δεν είναι πάντα ευχάριστες. Τις περισσότερες φορές είναι δυσάρεστες και αναγκαίες. Σε διαφορετική περίπτωση, δεν θα είχαμε ανάγκη από κυβερνήσεις και κόμματα, παρά μόνο από ένα κεντρικό μηχανισμό που θα λειτουργούσε και θα ήμασταν όλοι ευχαριστημένοι.
Κάπου εκεί, ανάμεσα στις λέξεις αναγκαία / απαραίτητη / δυσάρεστη κοκ απόφαση, πάντα πηγαίνει και σφηνώνει στο μυαλό των πολιτικών η έννοια του πολιτικού κόστους. Τους φοβίζει, τους αποπροσανατολίζει και τους κάνει νευρικούς, με αποτέλεσμα όχι μόνο να μην παίρνουν την σωστή απόφαση, αλλά να κάνουν ζημιά και σε ότι λειτουργούσε "κάπως" ομαλά μέχρι σήμερα.
Δεν πιστεύω κανέναν πολιτικό όταν λέει ότι δεν τον ενδιαφέρει το πολιτικό κόστος! Ο λόγος που δεν τον πιστεύω είναι επειδή κανένας πολιτικός δεν έχει βγει μέχρι σήμερα λέγοντας: "Θέλω να βγω για μία - το πολύ δύο - τετραετίες. Δεν με ενδιαφέρει παραπέρα". Έχετε ακούσει εσείς κανέναν? Από την στιγμή που δεν το λένε λοιπόν είναι δεδομένο ότι για το υπόλοιπο της ζωής τους θα προσπαθούν να είναι βουλευτές, τις περισσότερες φορές χωρίς να κάνουν σημαντικό έργο, αλλά κάνοντας σωστή διαχείριση του "πολιτικού κόστους".
Αυτό που πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω, είναι πως μπορεί ένας άνθρωπος να σταματήσει να βλέπει μπροστά του ανθρώπους αλλά ψήφους. Απορώ πώς αυτοί οι άνθρωποι, οι "μαθουσάλες" της πολιτικής, δεν μπορούν να αντιληφθούν ούτε και σήμερα, ότι η διαχείριση του πολιτικού κόστους είναι τελικά αυτό που τους κοστίζει.
Μετά από τόσα χρόνια "διαχείρισης" και άσκησης προσεκτικής πολιτικής, έχουν καταφέρει την πλήρη απαξίωση της πολιτικής και πολύ περισσότερο των πολιτικών. Το παραδέχτηκε πρόσφατα (και το κάνει με κάθε ευκαιρία) ο πρωθυπουργός: "Στην Ελλάδα έχουμε πολιτικό έλλειμμα". Αυτό δεν ήταν καμπανάκι για εμάς, αλλά για τους πολιτικούς. Ας θυμηθούμε τον κ. Καραμανλή. Ο λόγος που έχασε τις εκλογές ήταν επειδή το μόνο που προσπαθούσε να κάνει, ήταν η διαχείριση του πολιτικού κόστους.
Ένα επίκαιρο παράδειγμα είναι τα αγροτικά μπλόκα. Η κυβέρνηση, προσπαθεί να πείσει τους αγρότες για την οικονομική δυσκολία, που όλοι βιώνουμε. Από την άλλη η αντιπολίτευση, προσπαθεί να εκμεταλλευτεί το "πολιτικό κόστος" της κυβέρνησης, λέγοντας ακριβώς ότι έλεγε η σημερινή κυβέρνηση πριν από ένα χρόνο. Δεν είναι γελοίο? Αν δούμε τα βίντεο από τις περσινές κινητοποιήσεις, μόνο τα ονόματα αλλάζουν στις περισσότερες περιπτώσεις...
Ο μόνος πολιτικός αρχηγός που θα μείνει στην ιστορία της Ελλάδας για την ικανότητά του, θα είναι αυτός που θα ασκήσει δίκαιη πολιτική, χωρίς να υπολογίζει το πολιτικό κόστος! Ανύπαρκτος θα μου πείτε και θα συμφωνήσω, κρατώντας μία πολύ μικρή επιφύλαξη περί του αντιθέτου! Η παρακμή και η στασιμότητα μπορεί να μετεξελιχθούν σε δημιουργική αφύπνιση, αν βεβαίως υπάρχει και η απαραίτητη πολιτική βούληση.
Κλείνοντας, με την ευκαιρία του "πολιτικού κόστους", θα ήθελα να κάνω μία πρόταση προς τον πρωθυπουργό που δεν θα στοιχίσει, ούτε οικονομικά, ούτε πολιτικά και σίγουρα θα του δώσει "πολλούς πόντους" στα θέματα διαφάνειας, ειλικρίνειας και "σύγχρονης" πολιτικής. Η πρότασή μου περιλαμβάνει την λήψη των παρακάτω "σκληρών" μέτρων:
Σας ευχαριστώ για την ανάγνωση,
Γιώργος Φακίτσας
Εάν δίνεις σημασία στην κοινή γνώμη και στα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων, τότε δεν κυβερνάς, αλλά υπακούς.
Μάργκαρετ Θάτσερ, γ. 1925, Βρετανίδα πρωθυπουργός
κάτι που διαχρονικά έχει καταστρέψει την Ελλάδα σε οικονομικό, κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο είναι η λεγόμενη "διαχείριση του πολιτικού κόστους". Αυτή η μικρή φράση, με τις αμέτρητες αναλύσεις και νοοτροπίες, μας έχει φέρει στα σημερινά χάλια.
Κάθε κυβέρνηση καλείται να πάρει αποφάσεις. Οι αποφάσεις δεν είναι πάντα ευχάριστες. Τις περισσότερες φορές είναι δυσάρεστες και αναγκαίες. Σε διαφορετική περίπτωση, δεν θα είχαμε ανάγκη από κυβερνήσεις και κόμματα, παρά μόνο από ένα κεντρικό μηχανισμό που θα λειτουργούσε και θα ήμασταν όλοι ευχαριστημένοι.
Κάπου εκεί, ανάμεσα στις λέξεις αναγκαία / απαραίτητη / δυσάρεστη κοκ απόφαση, πάντα πηγαίνει και σφηνώνει στο μυαλό των πολιτικών η έννοια του πολιτικού κόστους. Τους φοβίζει, τους αποπροσανατολίζει και τους κάνει νευρικούς, με αποτέλεσμα όχι μόνο να μην παίρνουν την σωστή απόφαση, αλλά να κάνουν ζημιά και σε ότι λειτουργούσε "κάπως" ομαλά μέχρι σήμερα.
Δεν πιστεύω κανέναν πολιτικό όταν λέει ότι δεν τον ενδιαφέρει το πολιτικό κόστος! Ο λόγος που δεν τον πιστεύω είναι επειδή κανένας πολιτικός δεν έχει βγει μέχρι σήμερα λέγοντας: "Θέλω να βγω για μία - το πολύ δύο - τετραετίες. Δεν με ενδιαφέρει παραπέρα". Έχετε ακούσει εσείς κανέναν? Από την στιγμή που δεν το λένε λοιπόν είναι δεδομένο ότι για το υπόλοιπο της ζωής τους θα προσπαθούν να είναι βουλευτές, τις περισσότερες φορές χωρίς να κάνουν σημαντικό έργο, αλλά κάνοντας σωστή διαχείριση του "πολιτικού κόστους".
Αυτό που πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω, είναι πως μπορεί ένας άνθρωπος να σταματήσει να βλέπει μπροστά του ανθρώπους αλλά ψήφους. Απορώ πώς αυτοί οι άνθρωποι, οι "μαθουσάλες" της πολιτικής, δεν μπορούν να αντιληφθούν ούτε και σήμερα, ότι η διαχείριση του πολιτικού κόστους είναι τελικά αυτό που τους κοστίζει.
Μετά από τόσα χρόνια "διαχείρισης" και άσκησης προσεκτικής πολιτικής, έχουν καταφέρει την πλήρη απαξίωση της πολιτικής και πολύ περισσότερο των πολιτικών. Το παραδέχτηκε πρόσφατα (και το κάνει με κάθε ευκαιρία) ο πρωθυπουργός: "Στην Ελλάδα έχουμε πολιτικό έλλειμμα". Αυτό δεν ήταν καμπανάκι για εμάς, αλλά για τους πολιτικούς. Ας θυμηθούμε τον κ. Καραμανλή. Ο λόγος που έχασε τις εκλογές ήταν επειδή το μόνο που προσπαθούσε να κάνει, ήταν η διαχείριση του πολιτικού κόστους.
Ένα επίκαιρο παράδειγμα είναι τα αγροτικά μπλόκα. Η κυβέρνηση, προσπαθεί να πείσει τους αγρότες για την οικονομική δυσκολία, που όλοι βιώνουμε. Από την άλλη η αντιπολίτευση, προσπαθεί να εκμεταλλευτεί το "πολιτικό κόστος" της κυβέρνησης, λέγοντας ακριβώς ότι έλεγε η σημερινή κυβέρνηση πριν από ένα χρόνο. Δεν είναι γελοίο? Αν δούμε τα βίντεο από τις περσινές κινητοποιήσεις, μόνο τα ονόματα αλλάζουν στις περισσότερες περιπτώσεις...
Ο μόνος πολιτικός αρχηγός που θα μείνει στην ιστορία της Ελλάδας για την ικανότητά του, θα είναι αυτός που θα ασκήσει δίκαιη πολιτική, χωρίς να υπολογίζει το πολιτικό κόστος! Ανύπαρκτος θα μου πείτε και θα συμφωνήσω, κρατώντας μία πολύ μικρή επιφύλαξη περί του αντιθέτου! Η παρακμή και η στασιμότητα μπορεί να μετεξελιχθούν σε δημιουργική αφύπνιση, αν βεβαίως υπάρχει και η απαραίτητη πολιτική βούληση.
Κλείνοντας, με την ευκαιρία του "πολιτικού κόστους", θα ήθελα να κάνω μία πρόταση προς τον πρωθυπουργό που δεν θα στοιχίσει, ούτε οικονομικά, ούτε πολιτικά και σίγουρα θα του δώσει "πολλούς πόντους" στα θέματα διαφάνειας, ειλικρίνειας και "σύγχρονης" πολιτικής. Η πρότασή μου περιλαμβάνει την λήψη των παρακάτω "σκληρών" μέτρων:
- Την μείωση των προσωπικών του αποδοχών κατά 50% και την ελεύθερη επιλογή του κάθε βουλευτή - υπουργού (όλων των κομμάτων) για μείωση της προσωπικής του αποζημίωσης. Όλες οι μειώσεις θα ανακοινωθούν από την Βουλή, ώστε να ξέρουν οι πολίτες την "ευαισθησία" του κάθε πολιτικού!
- Την άμεση κατάργηση της βουλευτικής ασυλίας, με ταυτόχρονη ακύρωση της παραγραφής των αδικημάτων από πολιτικούς. Σε περίπτωση οικονομικών αδικημάτων, η ποινή να είναι φυλάκιση χωρίς εξαγορά!
- Οι βουλευτές να μην έχουν στην διάθεσή τους περισσότερες από 2 τετραετίες. Μετά από 8 χρόνια στην Βουλή, ή θα έχουν ολοκληρώσει το έργο τους ή δεν θα ήταν ικανοί για να το ολοκληρώσουν. Από εκεί και μετά αρχίζουν οι "γνωριμίες", τα βολέματα και τα ρουσφέτια! Όποιος είναι τόσο ικανός, που γίνεται απαραίτητος, μπορεί να προσφέρει από το κόμμα του ή ως εξωκοινοβουλευτικός υπουργός.
Σας ευχαριστώ για την ανάγνωση,
Γιώργος Φακίτσας
Εάν δίνεις σημασία στην κοινή γνώμη και στα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων, τότε δεν κυβερνάς, αλλά υπακούς.
Μάργκαρετ Θάτσερ, γ. 1925, Βρετανίδα πρωθυπουργός
Η απορία μου ειναι πως θεωρείς οτι οι πολιτικοί μας βιώνουν το πολιτικό κόστος?
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια χαρά οτι και να γίνει πέρνουν τα λεφτάκια τους και φυσικά συμμετέχουν σε τρελά σκάνδαλά και σπατάλες.
Και οκ κάπου εκει πρέπει να σκύψουν και το κεφάλι σε κανά υπάλληλο της ΕΕ.
Νομίζω ότι η ανάλυσή σου κινείται στο πραγματικό επίπεδο των καταστάσεων.
ΑπάντησηΔιαγραφήπολυ ενδιαφερουσα η αναλυση περι πολιτικου κοστους και αληθεια ποιος (πολιτικος) δεν ενδιαφερεται γι' αυτο. Το ιδιο συμβαινει με τον καθε εργαζομενο στον τομεα του. Πολλοι θα εχουν ευκαιριες για ρισκα μεγαλων αλλαγων, λιγοι θα βαλουν το κοινο καλο πανω απο το προσωπικο συμφερον :[
ΑπάντησηΔιαγραφή"καταχώρηση τσι μέρας" για την Τετάρτη σύμφωνα με την ομώνυμη λίστα του yannidakis live, η καταχώρηση σου τούτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαληνωρίσματα :[
ΤΟ ΚΟΣΤΟΣ ΤΩΝ ΛΑΘΩΝ ΜΑΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Πολλές επιλογές στην ζωή μας έχουν μεγαλύτερες ,από τις φαινομενικά μικρές ,επιπτώσεις στο χρόνο από όσο τις φανταζόμαστε όταν τις κάνουμε. Επαγγελματικές, συναισθηματικές ,κοινωνικές και ανθρώπινες. Ξεκινώντας από τις ουσιαστικές ,που σχετίζονται με την πορεία μας στο κόσμο, με το μέλλον μας ως homo sapiens και τελειώνοντας με τις μικρές αλλά όχι και ασήμαντες που σχετίζονται με την πολιτική μας στάση. Σε όλες τις περιπτώσεις ήμαστε ευάλωτοι στα λάθη και δεν ζούμε μόνοι μας. Ήμαστε μέλη ενός συνόλου. Ως υπεύθυνα άτομα θα αναλάβουμε τις ευθύνες μας και θα …πληρώσουμε. Μερικά λάθη ,είναι ορατά σε μας και στους γύρω μας άλλα όχι. Πονάνε περισσότερα ή περνάν και μας αφήνουν αδιάφορους. Πονάν κυρίως αυτά που σχετίζονται με τον εγωισμό μας και την υπερεκτίμηση του εαυτού μας. Θίγεται η περηφάνια μας όταν κάποιοι άνθρωποι γύρω μας εντοπίζουνε το λάθος και το επισημοποιούν. Αλλά λάθος ή σωστό εμείς προχωράμε.
Δύσκολα καταλαβαίνουμε το λάθος στην πολιτική στάση. Νέοι επαναστάτες θέλουμε να αλλάξουμε τον κόσμο. Ενήλικοι πλέον φτάνουμε υπεύθυνοι πολίτες ,πολιτικοποιημένοι και όχι κομματικοποιημένοι να αναρωτηθούμε πόσο αριστεροί ήμαστε και πόσο αγαπάμε τον τόπο μας. Στην ερώτηση αν βοηθήσαμε την χώρα μας να πάει καλύτερα η απάντηση είναι θετική. Πολλοί προσπαθήσανε και τώρα η χώρα είναι πιο δημοκρατική. Πολλοί είχανε σαν όραμα μία ελεύθερη Ελλάδα και το έχουνε καταφέρει. Μετά από πολλούς αγώνες και θυσίες, μετά από τον εμφύλιου σπαραγμό και την αλλαγή καθεστώτος η χώρα μας οδεύει προς μία σοσιαλιστική πράσινη ανάπτυξη. Μία χώρα που είναι ελεύθερη αλλά δεν είναι ανεξάρτητη οικονομικά. Σέρνεται πίσω από τις οδηγίες της Ε.Ε. Η ελευθερία λόγου και σκέψης υφίσταται αλλά η χώρα υπολείπεται σε ότι αφορά στο δικαίωμα όλων των ανθρώπων στην εργασία και στην μόρφωση. Υπολείπεται σε ότι αφορά στην ισότητα των δύο φύλων και στα ίδια μισθολογικά δικαιώματα των γυναικών και των ανδρών.
Erare humanum est .Ανθρώπινα τα λάθη και έχουμε το κάθε δικαίωμα στο λάθος. Το κόστος των λαθών μας δεν θα περιοριστεί σε εμάς .Θα έχει μεγαλύτερες προεκτάσεις ; Και αν το κόστος των επιλογών μας ,μας βαραίνει αποκλειστικά εμάς έχει καλώς αλλά τι γίνεται όταν η επιλογή μας ,επηρεάζει έναν μεγάλο αριθμό ατόμων; Χειροπιαστό παράδειγμα είναι οι οικονομικές επιλογές της εκάστοτε κυβέρνησης. Αποφάσεις ηγετών που δεν περιορίζονται στην χρονική περίοδο που κυβερνάει το κόμμα τους .Αυτοί που δεν επιλέξανε το μπλε ή το πράσινο χρώμα πάντα την πληρώνουνε!
Σε κανένα άλλο κλάδο της επιστήμης η απόφαση ενός ατόμου δεν επηρεάζει τόσο καθοριστικά την πορεία ενός ανθρώπου και του περίγυρου του όσο η ιατρική. Ο γιατρός αποφασίζει με κριτήριο επιστημονικό το μέλλον και την ποιότητα ζωής του ασθενούς. Το λάθος του στην εκτίμηση, στην θεραπεία και στην παρακολούθηση θα επιφέρει τον θάνατο ή την αναπηρία του ασθενούς. Θα φέρει την χαρά ή την δυστυχία μέσα σε μία οικογένεια. Τα λάθη του είναι ασυγχώρητα επειδή είναι ορατά όπως είναι και οι επιτυχίες του. Δεν κρύβονται. Τι φταίει όταν όλα πάνε στραβά; Τα πολλά ελλείμματα του ΕΣΥ;Η κούραση ή η άγνοια του ; Η έλλειψη εμπειρίας ή η κεκτημένη ταχύτητα;. Η αλαζονεία ή η έλλειψη επιστημονικής κατάρτισης ;Το σίγουρο είναι ότι δεν φταίει ποτέ ο ασθενής και η κακή του μοίρα!