Γεια σας,
ενώ η επικαιρότητα είχε πολλά ενδιαφέροντα θέματα για σχολιασμό, αισθάνομαι την ανάγκη να σχολιάσω ένα θέμα που δεν πήρε ιδιαίτερη δημοσιότητα, όμως θεωρώ ότι είναι ιδιαίτερα σημαντικό για την κοινωνία μας.
Το Σάββατο το βράδυ, ένα μπαμ ακούστηκε έξω από το κτίριο της Βουλής και όλοι περιμένουν με αγωνία να δουν ποια οργάνωση θα αναλάβει αυτή την "προσβολή για την δημοκρατία". Όμως την απάντηση σε αυτό το χτύπημα δεν την έδωσε ούτε ο πρωθυπουργός, ούτε ο υπουργός, ούτε κανένας άλλος. Η απάντηση προς τους τρομοκράτες ήρθε από τους φαντάρους και τον λοχία που βρίσκονταν στο μνημείο του άγνωστου στρατιώτη.
Ενώ η αστυνομία τους ενημέρωσε ότι έπρεπε να φύγουν, εκείνοι έμειναν ακίνητοι στις θέσεις τους και για ψυχολογική υποστήριξη ο λοχίας στάθηκε ανάμεσά τους. Έμειναν εκεί πριν και μετά το χτύπημα, όχι για να φυλάξουν την Βουλή (δεν είναι άλλωστε αυτός ο ρόλος τους) αλλά για να διαφυλάξουν μία ιδέα, ένα μνημείο. Έμειναν εκεί, χωρίς να δεχτούν να λιποτακτήσουν, δίπλα στον άγνωστο στρατιώτη. Είπαν ένα μεγάλο "ΟΧΙ" προς αυτούς που θέλουν τους πολίτες τρομοκρατημένους και φοβισμένους. Έμειναν εκεί, θυμίζοντας και τιμώντας τον πραγματικό τους -συμβολικό- ρόλο και μας επιβεβαίωσαν ότι δεν είναι εκεί μόνο για φόντο στις φωτογραφίες των τουριστών!
Αυτοί οι τρεις άνθρωποι, έστειλαν όσα μηνύματα δεν μπόρεσαν να στείλουν πολλές μικρές και μεγάλες "επαναστάσεις", από την χούντα μέχρι σήμερα. Η πράξη τους έκανε το πραγματικό "μπαμ" και όχι η βόμβα.
Σε μία εποχή που η τηλεόραση έχει αλλοιώσει κάθε δείγμα ανδρείας και λεβεντιάς και οι διάφοροι καλοπληρωμένοι "Λαζόπουλοι" κηρύττουν επαναστάσεις υπέρ των φτωχών, προς χάρη της τηλεθέασης, τρεις άνθρωποι κατάφεραν να μας ξυπνήσουν. Τρεις άνθρωποι κατάφεραν να στείλουν το μήνυμα, όχι των πολιτικών αλλά των πολιτών, προς κάθε λογής τρομοκράτες και τρομοκρατημένους.
Ανδρεία, λεβεντιά, αναγνώριση του καθήκοντος και πίστη σε ιδανικά και ιδέες, είναι τα χαρακτηριστικά των τριών αυτών ανδρών. Αν έστω κατά το ήμισυ ορισμένοι πολιτικοί μας ακολουθούσαν τα ίδια ιδανικά, τότε η κατάστασή μας θα ήταν πολύ καλύτερη. Αν όμως και οι πολίτες διαθέταμε τέτοια ιδανικά, στην πραγματικότητα και όχι στα λόγια, οι πολιτικοί και η πολιτική μας θα ήταν διαφορετικά...
Ας μην περιμένουμε λοιπόν την προκήρυξη των τρομοκρατών. Η σιωπή των ευζώνων είναι πιο δυνατή και μεταφέρει πολύ πιο σωστά μηνύματα. Και τα κανάλια ας μην επενδύουν άλλο στην καταστροφή. Αφιέρωσαν αμέτρητες ώρες στην ανάλυση του χτυπήματος και ελάχιστα δευτερόλεπτα για την απάντηση που έδωσαν οι τρεις φαντάροι, εκπροσωπώντας όχι αυτούς που ήταν στην Βουλή, αλλά τους πολίτες. Ας αντιληφθούν επιτέλους ότι ακόμα και η τρομοκρατία στην Ελλάδα έχει καταντήσει να είναι τηλεοπτική. Χτυπήματα και προκηρύξεις γίνονται κατά την διάρκεια των δελτίων και όλοι αυτοί οι ανεγκέφαλοι δημοσιογράφοι τους αφιερώνουν αμέτρητες ώρες, δίνοντας και όχι αφαιρώντας τους αξία.
Αν οι δημοσιογράφοι δεν επένδυαν στην καταστροφολογία, τα χτυπήματα θα ήταν λιγότερα. Αυτό είναι 100% σίγουρο. Γιατί λοιπόν εξυπηρετούν τις ανάγκες του κάθε τρομοκράτη και όχι της κοινωνίας?
Κλείνοντας, για να μην ξεχαστούμε, τα ονόματα των τριών ανδρών είναι: Μάριος Θεοδώρου, Βασίλειο Βερνίκος και Ιωάννης Ανδρεάκος. Πιθανότατα, δεν θα τα θυμόμαστε σε 15 ημέρες, ας μην ξεχάσουμε όμως την πράξη τους και πολύ περισσότερο τον συμβολισμό της...
Συγχαρητήρια... Σας ευχαριστούμε...
Γιώργος Φακίτσας
Αληθινοί επαναστάτες είναι εκείνοι που δεν έχουν να χάσουν τίποτε.
Μιχαήλ Μπακούνιν, 1814-1876, Ρώσος αναρχικός
Το Σάββατο το βράδυ, ένα μπαμ ακούστηκε έξω από το κτίριο της Βουλής και όλοι περιμένουν με αγωνία να δουν ποια οργάνωση θα αναλάβει αυτή την "προσβολή για την δημοκρατία". Όμως την απάντηση σε αυτό το χτύπημα δεν την έδωσε ούτε ο πρωθυπουργός, ούτε ο υπουργός, ούτε κανένας άλλος. Η απάντηση προς τους τρομοκράτες ήρθε από τους φαντάρους και τον λοχία που βρίσκονταν στο μνημείο του άγνωστου στρατιώτη.
Ενώ η αστυνομία τους ενημέρωσε ότι έπρεπε να φύγουν, εκείνοι έμειναν ακίνητοι στις θέσεις τους και για ψυχολογική υποστήριξη ο λοχίας στάθηκε ανάμεσά τους. Έμειναν εκεί πριν και μετά το χτύπημα, όχι για να φυλάξουν την Βουλή (δεν είναι άλλωστε αυτός ο ρόλος τους) αλλά για να διαφυλάξουν μία ιδέα, ένα μνημείο. Έμειναν εκεί, χωρίς να δεχτούν να λιποτακτήσουν, δίπλα στον άγνωστο στρατιώτη. Είπαν ένα μεγάλο "ΟΧΙ" προς αυτούς που θέλουν τους πολίτες τρομοκρατημένους και φοβισμένους. Έμειναν εκεί, θυμίζοντας και τιμώντας τον πραγματικό τους -συμβολικό- ρόλο και μας επιβεβαίωσαν ότι δεν είναι εκεί μόνο για φόντο στις φωτογραφίες των τουριστών!
Αυτοί οι τρεις άνθρωποι, έστειλαν όσα μηνύματα δεν μπόρεσαν να στείλουν πολλές μικρές και μεγάλες "επαναστάσεις", από την χούντα μέχρι σήμερα. Η πράξη τους έκανε το πραγματικό "μπαμ" και όχι η βόμβα.
Σε μία εποχή που η τηλεόραση έχει αλλοιώσει κάθε δείγμα ανδρείας και λεβεντιάς και οι διάφοροι καλοπληρωμένοι "Λαζόπουλοι" κηρύττουν επαναστάσεις υπέρ των φτωχών, προς χάρη της τηλεθέασης, τρεις άνθρωποι κατάφεραν να μας ξυπνήσουν. Τρεις άνθρωποι κατάφεραν να στείλουν το μήνυμα, όχι των πολιτικών αλλά των πολιτών, προς κάθε λογής τρομοκράτες και τρομοκρατημένους.
Ανδρεία, λεβεντιά, αναγνώριση του καθήκοντος και πίστη σε ιδανικά και ιδέες, είναι τα χαρακτηριστικά των τριών αυτών ανδρών. Αν έστω κατά το ήμισυ ορισμένοι πολιτικοί μας ακολουθούσαν τα ίδια ιδανικά, τότε η κατάστασή μας θα ήταν πολύ καλύτερη. Αν όμως και οι πολίτες διαθέταμε τέτοια ιδανικά, στην πραγματικότητα και όχι στα λόγια, οι πολιτικοί και η πολιτική μας θα ήταν διαφορετικά...
Ας μην περιμένουμε λοιπόν την προκήρυξη των τρομοκρατών. Η σιωπή των ευζώνων είναι πιο δυνατή και μεταφέρει πολύ πιο σωστά μηνύματα. Και τα κανάλια ας μην επενδύουν άλλο στην καταστροφή. Αφιέρωσαν αμέτρητες ώρες στην ανάλυση του χτυπήματος και ελάχιστα δευτερόλεπτα για την απάντηση που έδωσαν οι τρεις φαντάροι, εκπροσωπώντας όχι αυτούς που ήταν στην Βουλή, αλλά τους πολίτες. Ας αντιληφθούν επιτέλους ότι ακόμα και η τρομοκρατία στην Ελλάδα έχει καταντήσει να είναι τηλεοπτική. Χτυπήματα και προκηρύξεις γίνονται κατά την διάρκεια των δελτίων και όλοι αυτοί οι ανεγκέφαλοι δημοσιογράφοι τους αφιερώνουν αμέτρητες ώρες, δίνοντας και όχι αφαιρώντας τους αξία.
Αν οι δημοσιογράφοι δεν επένδυαν στην καταστροφολογία, τα χτυπήματα θα ήταν λιγότερα. Αυτό είναι 100% σίγουρο. Γιατί λοιπόν εξυπηρετούν τις ανάγκες του κάθε τρομοκράτη και όχι της κοινωνίας?
Κλείνοντας, για να μην ξεχαστούμε, τα ονόματα των τριών ανδρών είναι: Μάριος Θεοδώρου, Βασίλειο Βερνίκος και Ιωάννης Ανδρεάκος. Πιθανότατα, δεν θα τα θυμόμαστε σε 15 ημέρες, ας μην ξεχάσουμε όμως την πράξη τους και πολύ περισσότερο τον συμβολισμό της...
Συγχαρητήρια... Σας ευχαριστούμε...
Γιώργος Φακίτσας
Αληθινοί επαναστάτες είναι εκείνοι που δεν έχουν να χάσουν τίποτε.
Μιχαήλ Μπακούνιν, 1814-1876, Ρώσος αναρχικός
Διάβασα σε διάφορες παραλλαγές τέτοια σχόλια σήμερα και επειδή τελείωσε η υπομονή μου και οι αντοχές μου σην αίσθηση του γελοίου, είπα να σχολιάσω εδώ ... δεν είναι προσωπικό -φυσικά- και ο υπεύθυνος ας σβήσει το σχόλιο κανένα πρόβλημα ... λοιπόν :
ΑπάντησηΔιαγραφή... επειδή έσκασε μια τζούφια στρακατσρούκα από το προηγούμενο Πάσχα και τα παλληκάρια της φακής δεν έφυγαν (μωρέ μπράβο !!!) αναπτερώνεται η ελπίδα της παλιγγεννεσίας του Έθνους ... άντε και του χρόνου στην Πόλη !
(... πολύ 'τρομοκρατηθήκαμε' πιά βρε παιδί μου !)
Η κίνησή τους, η επιλογή τους τιμήθηκε. Γιατι δεν ήταν μία απόφαση στρατιωτικής φύσης, αλλά αληθνιά λαϊκής. Το μνημείο του Αγνώστου δε συμβολίζει το αστικό κράτος, αλλά τον αγώνα των Ελλήνων κατά όσων επιβουλεύονται της ελευθερίας του. Και αυτή ακριβώς η επιλογή των "τρομοκρατών" δείχνει την προβοκατόρικη διάθεσή τους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητέ grsail,
ΑπάντησηΔιαγραφήόχι μόνο δεν διαγράφω το σχόλιό σου, αλλά το δημοσίευσα χωρίς δεύτερη σκέψη. Είναι η άποψή σου και είναι απολυτα σεβαστή.
Έχεις δίκιο, δεν είναι θέμα εθνικής παλιγγενεσίας, ούτε θα πάρουμε την Πόλη. Για εμένα (και γι'αυτό έγραψα το σχόλιο) το σημαντικό είναι αυτοί οι τρεις άνθρωποι είναι φαντάροι, δηλαδή παιδιά που ζούσαν ανάμεσά μας και θα ξαναγυρίσουν στην κοινωνία όταν τελειώσει η θητεία τους. Δεν έμειναν εκεί ούτε για τον μισθό, ούτε για τα γαλόνια.
Αυτό που πρέπει να δούμε είναι ότι έμειναν πιστοί στα πιστεύω και τις αρχές τους. Δεν έκαναν εκπτώσεις, ούτε δεύτερη σκέψη, ούτε σύσκεψη για να αποφασίσουν.
Η αστυνομία δεν ήξερε ούτε την ισχύ, ούτε τον τόπο της βόμβας.
Θα βρεθούν πολλοί που θα το χαρακτηρίσουν βλακεία και άλλοι τόσοι που θα το χειροκροτήσουν. Είμαι στους δεύτερους, όχι για τις γνωστές εθνικιστικές απόψεις που έχουν διάφοροι, αλλά για την σταθερότητα των απόψεων...
Σε ευχαριστώ για το σχόλιο.
Γιώργος Φακίτσας
Tώρα πώς να εξηγήσει κάποιος το φαινόμενο grsail;
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα ήθελα να διάβαζα την ανάλυση μιας παρόμοιας αντίδρασης και αντίληψης!
Και εγώ ευχαριστώ για την υπομονή σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο σχόλιό μου ήθελε να δείξει πόσο λεπτομερειακό είναι το ζήτημα και πόσο κενό οποιασδήποτε σημασίας η μηνύματος, πέρα από το γεγονός ότι κάποιοι συντηρούν συνειδητά την τρομο-φιλολογία και την τρομολαγνεία.
Τα παλληκάρια δεν τρόμαξαν και δεν έφυγαν … έ πολύ καλά έκαναν, κανείς από εμάς –κανείς!- δεν θα έφευγε, γιατί λοιπόν το κάνουμε … θέμα ; γιατί πάμε να βγάλουμε με το ζόρι μήνυμα ;
Και στο κάτω κάτω αν θέλουμε κάποιο μήνυμα αυτό είναι η απροθυμία ή η ανικανότητα των μηχανισμών προστασίας να εξαρθρώσουν τα σκοτεινά κυκλώματα που συντηρούν τον «μύθο του τρόμου» είτε με βιτριόλια είτε με πασχαλινές κροτίδες !
Ευχαριστώ και πάλι.
ΥΓ.
@kariatida62 την αναγόρευσή μου σε ‘φαινόμενο’ θα την εκλάβω ως κομπλιμέντο :-))
Έχω κοινή άποψη με τον grsail για τη "τζούφια στρακαστρούκα" έγραψα την άποψη εδώ: http://stapioskoteina.blogspot.com/2010/01/blog-post_5339.html
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπικροτώ όμως τα 3 παλικάρια για την επιλογή τους.
Νομίζω θα συμφωνήσω στη βασική ιδέα με τον grsail. Τρομοκράτες γιαλαντζί είναι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνώ και με την άποψη ότι οι δημοσιογράφοι το τόσο το κάνουν τόοοοσο.
Τζένη
.
ΑπάντησηΔιαγραφή@farfromhere
Ά γειά σου !
.