Τοπική Αυτοδιοίκηση: Ευθύνες - Ευκαιρίες - Προκλήσεις

Γεια σας,

οι τελευταίες καταστροφικές φωτιές στην Αττική αλλά και στο σύνολο της χώρας, εκτός από τεράστια οικολογική καταστροφή μπορούν να γίνουν και ευκαιρία για την αναδιοργάνωση και τον επανακαθορισμό ενός μηχανισμού που -αποδεδειγμένα- δεν λειτουργεί σωστά.

Οι ευθύνες της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας και του υπ. Εσωτερικών είναι πλέον δεδομένες και δεν περιορίζονται στην κατάσβεση, αλλά επεκτείνονται και στην πρόληψη. Τις τελευταίες ημέρες γινόμαστε μάρτυρες "αρμοδίων" που έχουν πάρει τους δρόμους και πετάνε τις ευθύνες δεξιά και αριστερά.

Οι τοπικές αρχές, ο δήμος και η νομαρχία, οι δασάρχες και οι δασοφύλακες, εμφανίζονται όλοι σήμερα, μετά την φωτιά να λένε ότι φώναζαν για παραλείψεις, φώναζαν για τον κίνδυνο. Κανείς δεν τους άκουγε? Τελικά, λένε ψέμματα ή αλήθεια?

Η καταστροφή είναι δεδομένη. Μπορεί όμως να γίνει ευκαιρία, ώστε να μην δούμε το ίδιο έργο ακόμα μία φορά σε μερικά χρόνια. Είναι ευκαιρία να γίνει αναδιανομή των ρόλων και των ευθυνών σε ένα πλαίσιο που θα ξεκαθαρίζει ρητά τις υποχρεώσεις και τις ευθύνες του κάθε φορέα.

Οι τοπικές αρχές είναι σε θέση να γνωρίζουν τις ανάγκες, τις ιδιαιτερότητες και τα επικίνδυνα σημεία κάθε περιοχής. Η κεντρική εξουσία είναι αδύνατον να συλλέξει τέτοιο όγκο πληροφοριών (που μεταβάλλονται συνεχώς), αλλά ακόμα και αν συμβεί, είναι σχεδόν βέβαιο ότι δεν θα μπορέσει να τις διαχειριστεί.

Έτσι, την στιγμή που χρειάζεται να γίνουν γρήγορες ενέργειες για την κατάσβεση, χάνεται πολύτιμος χρόνος στον σχεδιασμό και την πληροφόρηση. Χρόνος που σίγουρα είναι κρίσιμος για την ασφάλεια των πολιτών.

Η πυροσβεστική υπηρεσία δεν μπορεί να υπακούει εντολές του υπουργείου. Μπορεί να ανήκει διοικητικά εκεί, αλλά ο σχεδιασμός και οι εντολές, δεν θα πρέπει να εξυπηρετούν κομματικές σκοπιμότητες ή να υπακούν στην πολιτική ανικανότητα.

Θα πρέπει επιτέλους στην Ελλάδα να αντιληφθούμε ότι δεν έχει αποτέλεσμα να λέμε συνέχεια "εγώ τα έλεγα, αλλά δεν με άκουγαν". Μπορεί αυτό να μας δικαιώνει, όμως δεν είναι ώρα για δικαίωση αλλά ώρα για δουλειά... Δουλειά συστηματική, σοβαρή και αποτελεσματική, που σίγουρα θα οδηγήσει στην δικαίωση.

Ο σχεδιασμός των αντιπυρικών ζωνών, το καθάρισμα των δασών, ο προγραμματισμός ελέγχου του εξοπλισμού και των εγκαταστάσεων και πολλά ακόμα, θα μπορούν να γίνουν αποτελεσματικότερα αν γίνεται μεταξύ των δήμων/νομαρχιών και της πυροσβεστικής.

Οι δήμοι επίσης, θα πρέπει να λειτουργούν ώστε να ενώνουν τους συλλόγους και τους κατοίκους της περιοχής τους , ώστε να υπάρχει μία βάση εθελοντών που θα μπορέσουν να προσφέρουν συλλογικά και άμεσα την βοήθειά τους. Σε κάθε δήμο υπάρχουν αρκετοί σύλλογοι (χορευτικοί, αθλητικοί, εξωραϊστικοί) που λειτουργούν μεμονωμένα σε τέτοια γεγονότα. Πόσο πιο χρήσιμοι θα ήταν αν λειτουργούν ενωμένοι?

Επίσης, οι δήμοι θα πρέπει να "ανακαλύπτουν" το δυναμικό της περιοχής τους που μπορεί να προσφέρει υπηρεσίες για την βελτίωση, την ασφάλεια και την ανάπτυξη του δήμου. Βοήθεια που δεν θα αφορά μόνο τις πυρκαγιές, αλλά θα απλώνεται σε ένα ευρύ φάσμα της καθημερινότητας των πολιτών...

Πρέπει να αντιληφθούμε ότι δεν πρέπει να είμαστε απλά κάτοικοι της περιοχής μας, αλλά πρέπει να είμαστε και πολίτες. Η ποιοτική ανάπτυξη του δήμου μας, θα μας εξασφαλίσει καλύτερη ποιότητα ζωής, καλύτερες υπηρεσίες και ασφαλέστερη διαβίωση.

Ας ανατρέξουμε λίγο στους αρχαίους. Τότε που Ελλάδα δεν ήταν ενιαία, αλλά υπήρχαν οι πόλεις-κράτη! Δεν λέω να γυρίσουμε σε αυτό το σύστημα, είναι αδύνατο άλλωστε, αλλά θεωρώ ότι ο υγιής και εντός πλαισίων (άτυπος) "ανταγωνισμός" των δήμων, μπορεί να φέρει την βελτίωσή τους!!!

Κλείνοντας, θέλω να τονίσω ότι κάτι πρέπει να γίνει... Είτε αρμοδιότητες και ευθύνες μεταφερθούν σε δήμους, είτε παραμείνουν στην κυβέρνηση, αυτό το σύστημα δεν μπορεί να λειτουργήσει πλέον. Έχει ξεπεραστεί από τα γεγονότα.

Είναι στιγμή ευθύνης για πολιτικούς, αξιωματικούς, δημοτικές αρχές και πολίτες. Και αν ορισμένοι δεν έχουν το θάρρος να πάρουν την ευθύνη για το χθες, ας έχουν τουλάχιστον το θάρρος να σχεδιάσουν υπεύθυνα το αύριο...

Σας ευχαριστώ για την ανάγνωση...

Γιώργος Φακίτσας

Ο άνθρωπος είναι απόλυτα ελεύθερος και γι' αυτό είναι απόλυτα υπεύθυνος.Jean-Paul Sartre, 1905-1980, Γάλλος Φιλόσοφος