Η Δεξιά, το κέντρο και η ... εξορία...

Γεια σας,

διάβασα κάπου (δεν θυμάμαι που) πως: "Όταν η Αριστερά δεν μπορεί να βγει κερδισμένη σε μία οικονομική κρίση, τότε επωφελείται η Δεξιά". Αν και πιστεύω ότι οι ορισμοί "δεξιά" και "αριστερά", δεν έχουν την ίδια έννοια στις μέρες μας, οι τελευταίες δημοσκοπήσεις μας αποδεικνύουν ότι οι όροι άλλαξαν αλλά δεν χάθηκαν.

Από τα πέντε κόμματα που συμμετέχουν στο κοινοβούλιο, αν εξαιρέσουμε το ΠΑΣΟΚ που είναι κυβέρνηση, έχουμε απόλυτη ισοπαλία μεταξύ αριστεράς και δεξιάς, με δύο κόμματα σε κάθε μεριά. Από αυτά, το μόνο που φαίνεται να κερδίζει τις εντυπώσεις είναι το ΛΑΟΣ του κ. Καρατζαφέρη.

Ο κ. Καρατζαφέρης, συνεχίζοντας την πολιτική υποστήριξης της κυβέρνησης που ξεκίνησε επί ΝΔ, στηρίζει τα μέτρα, λέγοντας πως μέσω την στήριξης στην κυβέρνηση, στηρίζει την έξοδο της χώρας από την κρίση. Βέβαια, ασκεί την απαραίτητη αντιπολίτευση όταν είναι απαραίτητο ή όταν είναι σε ιδεολογική σύγκρουση με τις θέσεις του, όπως πχ το νομοσχέδιο για τους μετανάστες.

Από την άλλη η ΝΔ, φαίνεται να μην μπορεί ακόμα να συνέλθει από το σοκ της εκλογικής ήττας. Ευρισκόμενη στον δρόμο που ήταν πριν μερικά χρόνια το ΠΑΣΟΚ, προσπαθεί να αρθρώσει αντιπολιτευτικό λόγο, χωρίς να έχει αποτελέσματα. Κατηγορεί την κυβέρνηση ότι λαμβάνει λανθασμένα μέτρα, που θα πνίξουν την ανάπτυξη, όμως αυτά ακριβώς τα μέτρα υποσχόταν ο κ. Καραμανλής πριν τις εκλογές. Κατηγορεί επίσης τον κ. Παπανδρέου ότι καθυστέρησε για την λήψη αποφάσεων, χάνοντας πέντε πολύτιμους μήνες, χωρίς να υπολογίζει τα πέντε χρόνια που χάθηκαν από την ίδια.

Το πιο δύσκολο όμως για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι οι "ομάδες" και η ιστορία. Καραμανλικοί, Μητσοτακικοί και "Σαμαρίτες" παλεύουν για την ιδεολογική τους επικράτηση. Επίσης, πρωτοκλασάτα στελέχη της κυβέρνησης Καραμανλή περιμένουν την απαραίτητη στήριξη από την παράταξή τους. Βουλγαράκης, Αλογοσκούφης, Ρουσσόπουλος και Παυλίδης, αποτελούν βαρίδια αλλά είναι συνδεδεμένοι με τον πρώην πρωθυπουργό.

Με αυτά τα προβλήματα στις αποσκευές της, η ΝΔ περισσότερο επικεντρώνεται στον τρόπο που θα κάνει τους πολίτες να τους ξεχάσουν, παρά την επίθεση που μπορούν να κάνουν στην κυβέρνηση λόγω μέτρων.

Στην άλλη μεριά, τα κόμματα της Αριστεράς έχουν επιδοθεί στην "αντιπροσώπευση" των αδύναμων τάξεων, χωρίς όμως να πείθουν. Το ΚΚΕ και ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζονται να απολαμβάνουν την θέση της ελάσσονος αντιπολίτευσης, όπου τους επιτρέπεται να αντιδρούν χωρίς να προτείνουν και να μιλάνε χωρίς να σκέφτονται...

Ωστόσο, όλοι θα περιμέναμε κάτι περισσότερο από μία σύγχρονη Αριστερά. Ακόμα και αν κάποιοι δεν ασπάζονται την "αριστερή ιδεολογία", θα μπορούσαν να υποστηρίξουν κάποιες θέσεις που θα ήταν στην σωστή κατεύθυνση, όπως γίνεται και με τον ΛΑΟΣ από κάποιους που δεν ασπάζονται την "δεξιά ιδεολογία". Η Αριστερά έχει την υποχρέωση να παρουσιάσει θέσεις και εναλλακτικές προτάσεις. Δεν μπορεί να μένει κολλημένη στα τυπικά συνθήματα και στην ιδιότυπη εξορία που έχει περιοριστεί από μόνη της.

Νομίζω ότι η άποψη "να πληρώσουν αυτοί που τα έφαγαν" είναι σωστή κατά το ήμισυ. Ποιοι τα έφαγαν? Γιατί δεν τους ονομάζουν αφού τους στοχοποιούν? Δεν είναι όλοι οι επιχειρηματίες απατεώνες, όπως το ΚΚΕ και ο ΣΥΡΙΖΑ, τους κατηγορούν. Άλλωστε αν δεν υπήρχαν οι "απατεώνες" επιχειρηματίες, τότε δεν θα υπήρχε και η "ένδοξη" εργατική τάξη, από όπου αντλούν ψηφοφόρους.

Πρέπει, κατά την γνώμη μου, να αλλάξουν όλοι, αν δεν θέλουν να βλέπουν τα ποσοστά τους να μειώνονται. Το ΠΑΣΟΚ εξακολουθεί να προηγείται στην πρόθεση ψήφου. Ο λόγος δεν είναι ότι οι πολίτες συμφωνούν με τα μέτρα. Ούτε επειδή δεν έχουν γίνει λάθη...

Ο κόσμος αντιδρά για τα μέτρα, αν και αναγνωρίζει την αναγκαιότητά τους. Η κυβέρνηση κάνει λάθη και παραλείψεις. Το πρόβλημα όμως των κομμάτων της αντιπολίτευσης είναι ότι δεν έχουν κάνει κάτι για να βοηθήσουν την χώρα για έξοδο από την κρίση. Το "όχι στα σκληρά μέτρα" δεν είναι αρκετό, αφού πρέπει να συνοδεύεται και από μία εναλλακτική - πειστική πρόταση... Δεν πείθονται οι πολίτες από χαμόγελα και χτυπήματα στην πλάτη.

Η στάση την αντιπολίτευσης απέναντι στην κυβέρνηση, αποδεικνύει ότι κανένας δεν θα ήθελε να είναι στην θέση της αυτή την περίοδο. Με τον πολιτικό κόσμο να αντιμετωπίζεται με εξαιρετική δυσπιστία, τα στελέχη της αριστεράς και της δεξιάς έχουν μία μοναδική ευκαιρία: Να κάνουν τα μέτρα πιο δίκαια... Ποιος Δεξιός υπέδειξε μέτρα κατά του κεφαλαίου? Ποιος Αριστερός ζήτησε την μείωση της προσωπικής του βουλευτικής αποζημίωσης?

Για να φωνάζεις το "ΟΧΙ", για να ξεκινήσεις "πόλεμο", πρέπει να έχεις το θάρρος να χάσεις και το "βόλεμα" σου... Αλλιώς για άλλη μία φορά η αντιπολίτευση θα κάνει απλά την δουλειά της από "έθιμο" και οι πολίτες θα ψηφίσουν τα κόμματα που υποστηρίζουν από συνήθεια και όχι για τις θέσεις τους...

Σας ευχαριστώ,

Γιώργος Φακίτσας

Το πάθος να σώσεις τον κόσμο είναι σχεδόν πάντα το προσωπείο του πάθους να τον εξουσιάσεις. H.L. Mencken, 1880-1956, Αμερικανός Αρθρογράφος