Ας φέρουμε πίσω τις βιομηχανίες, ας αυξήσουμε τις ξένες επενδύσεις

Καλησπέρα σας,

σήμερα διάβασα ένα άρθρο του πρωθυπουργού κ. Κ. Καραμανλή στην ειδική έκδοση της "Καθημερινής", Η Ελλάδα το 2009.

Λέει λοιπόν ότι στην Ελλάδα η κρίση δεν είναι τόσο έντονη όσο στις άλλες χώρες της Ευρώπης ή στην Αμερική. Και βέβαια δεν είναι! Στην Ελλάδα πριν από την κρίση η βιομηχανική παραγωγή ήταν ήδη στο ελάχιστο. Πόσο πιο κάτω μπορούσε να πάει? Καθόλου!

Μόνο μία βιομηχανία έχουμε διατηρήσει στην Ελλάδα! Τον τουρισμό. Όμως και εδώ με πολύ κόπο και με μοναδικές ιδέες, έχουμε καταφέρει να την καταστρέψουμε και να μειώνεται κάθε χρόνο.

Πως μπορεί να επιζήσει και να αναπτυχθεί μία χώρα που δεν παράγει τίποτα και έχει τόσους μετανάστες? Το σύστημα λειτουργεί κάπως έτσι: Οι βιομηχανίες παράγουν αγαθά, μέρος των αγαθών αυτών εξάγεται (εισρέουν κεφάλαια στην χώρα), τα κεφάλαια επιστρέφουν στους εργαζόμενους με τους μισθούς, οι μισθοί αγοράζουν υπηρεσίες και προϊόντα (μέρος επιστρέφει στην βιομηχανία) και το κράτος σε όλες αυτές τις συναλλαγές εισπράττει και μέσω της κοινωνικής πολιτικής προσφέρει στον λαό υπηρεσίες (ασφάλεια, υγεία κα).

΄

Δυστυχώς στην Ελλάδα το τμήμα της βιομηχανίας είναι τόσο μικρό που τείνει να είναι αμελητέο. Και τι κάνουμε? Οι παραγωγικές τάξεις χρησιμοποιούν αλλοδαπούς (πολλές φορές παράνομα) για να μειωθεί το κόστος παραγωγής. Οι αλλοδαποί (πολύ καλά κάνουν) στέλνουν το μεγαλύτερο ποσό των χρημάτων στις οικογένειές τους στο εξωτερικό. Ένα μικρό, ελάχιστο ποσό παραμένει εδώ για τις ανάγκες τους. Άρα, εκτός από έλλειψη εισροής κεφαλαίων από την βιομηχανία, έχουμε και μεγάλες εκροές κεφαλαίων από τους αλλοδαπούς.

(Για την αποφυγή κάθε παρεξήγησης, θέλω να πω ξεκάθαρα ότι δεν τάσσομαι κατά των αλλοδαπών. Κάνουν ότι κάναμε και εμείς ως μετανάστες στην Γερμανία. Πρέπει όμως να υπάρχει μία πολιτική ελέγχου, όπως ακριβώς και με τους Έλληνες. Να ελέγχουμε πόσοι είναι, που είναι, που δουλεύουν. Και πάνω από όλα να πληρώνουν φόρο οι ίδιοι, όπως οι Έλληνες, αλλά και οι εργοδότες τους να αποδίδουν ποσά για ασφάλιση)

Ας γυρίσουμε όμως στο θέμα της βιομηχανίας.

Η βιομηχανία είναι η καρδιά της οικονομίας κάθε κράτους. Γιατί είναι ανεπτυγμένες η Γερμανία, Αγγλία και η Γαλλία? Που βασίζουν την ανάπτυξή τους η Κίνα και η Ινδία? Που βρήκαν τόσα πολλά χρήματα οι Άραβες? ΠΟΥΛΑΝΕ! Παράγουν και πουλάνε! Μαζεύουν λεφτά.

Αν κοιτάξετε στο λεξικό για την λέξη βιομηχανία, θα βρείτε και αυτό:

[λόγ. < ελνστ. βιομηχανία `τρόπος για εξασφάλιση των μέσων ζωής΄ σημδ. γαλλ. industrie στην παλ. σημ. `δραστηριότητα που ασκεί κάποιος για να ζήσει΄]

Πρέπει να καταλάβουμε ότι δεν υπάρχει ζωή χωρίς βιομηχανία. Δεν ασκούμε βιομηχανικές δραστηριότητες, δεν κάνουμε τίποτα για να ζήσουμε!

Αυτό είναι το πρόβλημά μας στην Ελλάδα. Το κράτος καταστρέφει την βιομηχανική παραγωγή. Δεν το θέλει! Πιστεύω ότι δεν έχει υπάρξει κανείς πολιτικός που να μην θέλει την αύξηση της βιομηχανικής παραγωγής. Όμως οι πολιτικοί μας πρέπει να καταλάβουν ότι η βιομηχανία θέλει έργα και όχι λόγια! Πρέπει να λες ότι θα μειώσεις την γραφειοκρατία και να το κάνεις. Μας έλεγαν ότι θα μειώσουν τον αριθμό των απαραίτητων δικαιολογητικών για την ίδρυση επιχειρήσεων. Το έκαναν! Μείωσαν τα χαρτιά αλλά δεν μείωσαν τις απαραίτητες υπογραφές! Απλά κάθε χαρτί δεν έχει πια μία υπογραφή αλλά 2 ή 3! Μόνο οικολογικά μπορεί να θεωρηθεί αυτό ως πλεονέκτημα!

Η αύξηση της βιομηχανίας, θα φέρει μείωση της ανεργίας. Η υγιής βιομηχανική παραγωγή θα εξασφαλίσει την ειρήνη ανάμεσα στους εργαζόμενους και τους εργοδότες. Όταν υπάρχει παραγωγή, στήριξη από το κράτος και δουλειά, υπάρχουν και λεφτά για όλους. Όταν υπάρχουν λεφτά κανείς δεν γκρινάζει!

Δείτε το παράδειγμα της Νότιας Κορέας. Εκεί υπάρχει συνδικαλισμός όπως και εδώ. Όμως υπάρχει βιομηχανική παραγωγή και χρήματα. Όταν οι εργαζόμενοι θέλουν αύξηση, το ζητάνε από τους εργοδότες με επιχειρήματα και το πετυχαίνουν. Αντίστοιχα, όταν υπάρχει κρίση (όπως την σημερινή) οι εργοδότες ζητάνε να μην γίνουν αυξήσεις ή οι εργαζόμενοι να εργαστούν περισσότερο και το κάνουν. Το κάνουν γιατί υπάρχει ειλικρίνια. Γιατί καταλαβαίνει ο ένας τον άλλο. Γιατί το κράτος είναι εκεί και επεμβαίνει όπου είναι απαραίτητο, πάντα όμως δίκαια και με σωστές και εφαρμόσιμες λύσεις. Δεν είναι στον παράδεισο. Πήραν την δημοκρατία (που ανακαλύψαμε εμείς), την εφάρμοσαν και την πήγαν ένα βήμα πιο μπροστά.

Δυστυχώς εμείς είμαστε της γκρίνιας (αυτό κάνω και εγώ τώρα). Δεν θέλουμε να συμβάλλουμε στην λύση των προβλημάτων. Μόνο να πάρουμε το όφελος που μας αναλογεί από την λύση του προβλήματος. Δεν προτείνουμε, φωνάζουμε! Δεν δουλεύουμε, κοροϊδευόμαστε. Και το κάνουμε ακριβώς όπως τα παιδιά κοροϊδεύουν τους γονείς. Μένουν στο δωμάτιο κάνοντας ότι διαβάζουν. Όταν παίρνουν την βαθμολογία λένε "μα γιατί? αφού διάβαζα" και το πιστεύουν!!!

Πρέπει λοιπόν να καταλάβουμε ότι η βιομηχανία δεν είναι παιχνίδι. Είναι η ζωή μας. Δεν πρέπει μόνο να την βοηθάμε να αναπτυχθεί, αλλά πρέπει να την ψάχνουμε και να την φέρνουμε στην χώρα μας. Κάντε σας παρακαλώ τον κόπο και δείτε αυτή τη σελίδα:

http://www.investinmacedonia.com/subpage.aspx?language=EN&menu=FdrtNGVzLS6E8uxeMwrPgg==

Δείτε τι δίνουν οι γείτονές μας! Δεν έχουν ούτε θάλασσα, ούτε είναι μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όμως είναι πιο ανταγωνιστικοί από εμάς! Μαζεύουν λεφτά από ξένους. Πάνω από 100 Γερμανικές επιχειρήσεις έχουν επενδύσει στα Σκόπια, πολλά εκατομμύρια ευρώ!

Τα λεφτά δεν είναι στο ΤΖΟΚΕΡ, τα λεφτά είναι στην βιομηχανία. Στην εργασία!!!

Με εκτίμηση,

Γιώργος Φακίτσας