Πρωθυπουργός ή Υπερ-υπουργός?

Καλησπέρα σας,

Παρακολουθήσαμε όλοι τον τελευταίο ανασχηματισμό της κυβέρνησης με ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Ελπίζουμε σε μία διαφορετική προσέγγιση των προβλημάτων από το νέο σχήμα. Αυτό φαίνεται και στις δημοσκοπήσεις. Είναι μία ευκαιρία που κέρδισε ο πρωθυπουργός αλλά υπάρχουν προϋποθέσεις και χρονικά όρια. Δεν αρκούν οι εξαγγελίες αλλά μετράνε τα έργα.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η νέα επιτροπή οικονομικών με "καπετάνιο" τον κ. Κ. Καραμανλή.

Μου κάνει ιδιαίτερη εντύπωση ότι ο κ. πρωθυπουργός άλλαξε τον υπουργό οικονομικών και αμέσως ορίζει ένα συμβούλιο το οποίο θα λαμβάνει τις αποφάσεις. Έρχεται η πρώτη απορία. Γιατί ο κ. πρωθυπουργός δεν δημιούργησε αυτή την επιτροπή πριν την αλλαγή του κ. Αλογοσκούφη? Από την στιγμή που οι αποφάσεις θα είναι συλλογικό αποτέλεσμα, με άμεσο έλεγχο από τον ίδιο, ποιός ο λόγος αλλαγής του πρώην υπουργού? Ήταν μόνο εντυπώσεις και αναστροφή του αρνητικού κλίματος ή το είχε προτείνει και ο κ. Αλογοσκούφης το είχε αρνηθεί? Αν ήταν το πρώτο, τότε υπάρχει μία δικαιολογία. Στην δεύτερη περίπτωση όμως, διακρίνουμε για ακόμα μία φορά το πρόβλημα που έχει ο πρωθυπουργός με τους 151 βουλευτές.

Θα ήθελα να το πάω ένα βήμα πιο πέρα... Από την στιγμή που ο πρωθυπουργός παραδέχεται ότι υπάρχει έντονο πρόβλημα στην οικονομική πολιτική και ορίζει επιτροπή, τότε γιατί δεν έχει την γενναιότητα η επιτροπή να γίνει διακομματική? Και άλλωθι θα έχει για τις αποφάσεις και θα μείνει στην ιστορία με θετικά σχόλια για αυτή του την κίνηση...

Σήμερα στις εφημερίδες υπάρχουν άρθρα για δημιουργία μίας ακόμα επιτροπής για τις κοινωνικές υποθέσεις. Πάλι αρκετοί υπουργοί στο σχήμα, αλλά στην κεφαλή ο πρωθυπουργός. Τι γίνεται? Εκτός από τα υπουργεία, θα έχουμε και τις αντίστοιχες επιτροπές? Εκτός από ευθύνες προς ένα υπουργό θα πρέπει να βάλλουμε και κατά των επιτροπών? Δεν έχει εμπιστοσύνη σε κανέναν πια ο κ. Καραμανλής?

Όπως και να το δούμε, η δημιουργία επιτροπών για την αντικατάσταση των υπουργών, δεν είναι ότι καλύτερο και ότι πιο ευέλικτο... Θα πρέπει να κάνουν εισηγήσεις οι επιτροπές των υπουργείων, να πηγαίνουν στον υπουργό και ο υπουργός μετά να το συζητάει στην επιτροπή που είναι υπευθυνη για αυτό το θέμα... Και όλα αυτά υπό το βλέμμα του πρωθυπουργού. Κύριοι, έχουμε 2009! Δεν γίνεται να μην γνωρίζουμε τι γίνεται...

Πώς θα μπορέσει ο πρωθυπουργός να είναι παρών σε όλες αυτές τις επιτροπές? (Συζητάνε επίσης επιτροπή εξωτερικών (για Σκοπιανό και Ελληνο-Τουρκικά) και επιτροπή παιδείας.

Το σημαντικότερο είναι το θέμα εμπιστοσύνης. Από την στιγμή που ορίζεις έναν υπουργό και αμέσως ορίζεις επιτροπή που θα τον έλεγχει, σημαίνει ότι δεν του έχεις εμπιστοσύνη.

Επίσης, πολύ σημαντικό είναι το θέμα της ευελιξίας. Αυτά τα σχήματα για να βγάλουν αποφάσεις, θα πρέπει 3-4 υπουργοί μαζί με τον πρωθυπουργό να είναι σε ένα τραπέζι. Πόσο συχνά μπορεί να γίνεται αυτό?

Ο κ. Καραμανλής γιατί δέχεται επάνω του όλη την ευθύνη της κυβέρνησης? Την έχει έτσι και αλλιώς, όμως τώρα την έχει άμεσα. Δεν θα έχει την δυνατότητα του ανασχηματισμού του υπουργείου που ελέγχει, γιατί έτσι θα ανασχηματίσει τον εαυτό του. Αυτό είναι δίκοπο μαχαίρι για τον ίδιο. Αν κερδίσει τις εκλογές, τότε θα μπορεί να πει ότι τις κέρδισε μόνος του. Αν όμως τις χάσει, τότε θα πρέπει να αποχωρήσει και από την προεδρία του κόμματος. Θα είναι δική του όλη η ευθύνη. Και να το δεύτερο ερώτημα... Πρόσφατα είχε συνάντηση με τον κ. Μητσοτάκη. Μήπως ο πρώην πρωθυπουργός έδωσε στον νυν μία τελευταία ευκαιρία? Μήπως πρέπει σιγά-σιγά να ανοιγει ο δρόμος για την κ. Μπακογιάννη?

Δεν ξέρω αν είναι παιχνίδια και προκατασκευασμένες αποφάσεις. Όμως η εικόνα μίας χώρας που έχει επιτροπές υπο τον πρωθυπουργό για να ελέγχει θα υπουργεία, δεν είναι σοβαρή.